داوود عطایی

شکست فاجعه‌بار تیم ملی والیبال مقابل ترکیه که هیچ‌گاه جزو قدرت‌های حتی درجه دوم والیبال جهان نیز محسوب نمی‌شود، زنگ خطر سقوط آزاد این رشته محبوب و پرطرفدار کشورمان را به صدا در آورده است. اگر در روزگاری نه چندان دور تیم ملی ایران در مسابقات جهانی و لیگ ملت‌های والیبال به عنوان یک مدعی پر و پا قرص به حساب می‌آمد، عملکرد مأیوس‌کننده موتا پائز در لیگ ملت‌ها که منجر به برکناری سریع و پرهیاهوی مربی برزیلی شد، این سؤال اساسی را دوباره مطرح کرد بر پایه کدام شاخص‌ها دستیاری که هیچ عملکرد درخشانی در کارنامه نداشت به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال برگزیده شد که هنوز شانس صعود به المپیک را داشت.
 پائز با کوچینگ پراشکالش و عدم موفقیت در کسب پیروزی در هفت پیکار متوالی در برابر حریفان نام‌آشنای جهانی بار دیگر بر این عقیده صحه گذاشت که تیم ملی والیبال تنها دو راه‌ حل دارد. اول اینکه سراغ سرمربیان صاحب رزومه و شناخته شده برود و از تجربه کوچینگ آنها در مسابقات جهانی مهم و لیگ ملت‌ها در ادوار مختلف بهره‌برداری کند. یا اینکه با بررسی دقیق و حساب شده همانند تیم ملی فوتبال به سرمربی داخلی قدرتمند و صاحب سبک اعتماد کند و در یک دوره دو یا سه ساله به مربیان داخلی فرصت عرض اندام دهد.
 اتفاق ناخوشایند و سقوط آزاد تیم ملی والیبال علاوه بر اینکه کام همه دوستداران والیبال ایران را تلخ کرد، زمینه‌ساز سبقت رقبای جهانی از تیم ملی ما در رنکینگ فیبا می‌شود. در فاصله 10 روز در فیلیپین باید تیم ملی در مقابل هلند، امریکا، فرانسه و آلمان صف‌آرایی کند در حالی که در هشت مسابقه پی در پی شکست خورده و جایگاهش را در جدول فیبا به بلژیک وا‌گذار کرده است. متأسفانه غفلت ملی‌پوشان در این چهار مسابقه پیش رو می‌تواند تبعات سنگین‌تری برای والیبال ملی ایران داشته باشد. سقوط بیشتر در رنکینگ جهانی و سبقت رقبایی که تا چندی پیش آرزوی گرفتن یک ست در مسابقه رودررو را داشتند، چالش بزرگ 10 روز آینده این رشته پرطرفدار است.
 شوربختانه در شرایطی تیم ملی به پیمان اکبری واگذار شده که از نظر روحی اوضاع ملی‌پوشان بسیار وخیم است. در فاصله کوتاه پرواز به مانیل نیز نه پیمان اکبری قدرت معجزه دارد نه سران فدراسیون نسخه شفابخشی می‌توانند ارائه دهند. چه بسا اگر مسئولان فدراسیون در تصمیم‌گیری‌ها دقت و تمرکز لازم را داشتند، پس از ماه‌ها هدر رفت فرصت طلایی آماده‌سازی تیم ملی مهره‌ای درجه دو یا سه که هیچ‌گاه سرمربیگری تیم ملی والیبال کشوری را تجربه نکرده بود بر مسند هدایت تیم پرافتخار آسیا نمی‌نشست. دود حاصل از این بحران و انتخاب غلط موتا پائز در وهله اول به چشمان رئیس فدراسیون و مسئولان آن خواهد رفت. المپیک که مهم‌ترین رویداد جهان ورزش است از دست رفت. بنابراین آقایان باید هر چه سریعتر به فکر چاره باشند جایگاه والیبال ایران در لیگ ملت‌ها بیش از پیش متزلزل نشود و برای حفظ آبروی والیبال کشور با تمام قوا و تدارک مناسب به مصاف امریکا، هلند، فرانسه، و آلمان بروند، شاید موفق به کسب پیروزی در چهار مسابقه پایانی لیگ ملت‌ها بشوند.