محمدرسام رضوانی

مجری و
فعال حوزه رسانه

در این روزها بازار شبکه‌های نمایش خانگی با تولید رئالیتی‌شوهای مختلف بسیار پرتب‌وتاب شده است و با چند بالا و پایین کردن شبکه‌ها در طول یک روز می‌توانید انواع و اقسام گیم‌شوهای مختلف را مشاهده کنید.
در بازار رسانه‌ جهانی با استفاده از دو ترفند تبلیغات تابوشکن و برنامه سلبریتی‌محور، می‌توانیم نقش بسزایی در بازدید گرفتن و فروش یک تولید رسانه‌ای داشته باشیم. این روزها روی بیلبوردها و در تبلیغات یکی از رئالیتی‌شوهای در حال پخش، چهره مهران مدیری به‌ عنوان یک چهره پرخاطره و برند با حاشیه‌های مخصوص به خود بعد از ترک تلویزیون را می‌بینیم، همچنین برنامه‌ای به نام «اسکار» که عنوانی جهانی، پرچهره و یادآور معروف‌ترین جشنواره جهان سینما در ذهن همه ماست.
این فاکتورها ارجاعات مناسبی برای جلب توجه مخاطب هستند که باید این برنامه را حتماً ببینید! ولی آیا جایزه اسکار بهترین برنامه به آن تعلق می‌گیرد یا فقط یک فریب تبلیغاتی است؟
اسکار، برنامه پیچیده‌ای نیست؛ این‌بار مهران مدیری با همان فرم برنامه «دورهمی» با ایده مسابقه به سراغ شبکه نمایش خانگی آمده اما به ‌دور از چهارچوب تلویزیونی! و برای اولین‌بار است که گردانندگی و اجرای کامل خود را با یک فرد (نیما شعبان‌نژاد) تقسیم می‌کند.
در هر فصل که چهار قسمت است، شما از یک نمای نزدیک و به ‌دور از سانسور شاهد رفتار و خلقیات هنرمندان مورد علاقه خود هستید؛ از نوع پوشش تا رفتار به دور از نقاب و همان لفظ عام «خودِ خود واقعی من را ببین» در این برنامه خودنمایی می‌کند.
در عین حال با تأکید مدیری بر اینکه ریتم برنامه تند است، در هر قسمت شاهد یک ریتم کند و حتی انتظار بیش‌ از حد برای جابه‌جایی یک آکسسوار هستیم و در میان پخش این رئالیتی‌شو، رشته ذهنی مخاطب با تبلیغات اسپانسر میان‌برنامه به هم می‌ریزد و مخاطب غالباً با کمی جلو زدن، خودش ریتم سریع‌تری به برنامه می‌دهد.
انتخاب میهمان و نقش مکمل یکدیگر در این گیم‌شو، همان سبک کارگردانی مهران مدیری است اما گویا اتاق فکری برای محتوای این برنامه وجود ندارد و حاصل یک تولید سریع برای دزدیدن زمان مخاطب است. عدم تسلط در اجرا از سوی مدیری گویای آن است که مسیر کنداکتور برنامه حتی یک‌بار هم مرور نشده است.
در هر برنامه مسابقه‌محور توقع این است که سیستم امتیازدهی یک سازکار سالم، مشخص و دقیق داشته باشد اما در این برنامه معیار درستی برای امتیازدهی نخواهید دید و همه‌ چیز به حس و حال آقای مدیری ارتباط پیدا می‌کند.
خلاصه آنکه حساب و کتاب درستی در کار «اسکار» نیست. برنامه اسکار در کنار معایب خود، ویژگی‌های مختص به خود را نیز دارد و آن اینکه میهمان در صورت باخت در هر قسمت یک مسئولیت اجتماعی را انجام می‌دهد که ترویج مسئولیت اجتماعی نقطه مثبت و پررنگی در این برنامه است.
در هر برنامه پرمیهمان همیشه برخی از میهمانان دلچسب‌تر و مورد توجه بوده و برخی هم در حاشیه قرار می‌گیرند که از بازخوردهای برخی قسمت‌ها در فضای مجازی، یک اسکار مردمی به پیوست لطف و محبت مردم به میهمانان خوب این برنامه تعلق می‌گیرد؛ برای مثال حضور نعیمه نظام‌دوست، به بازدید و رضایت بیشتری از مخاطبان در یکی از فصل‌های این برنامه افزود که در مقابل در فصل دیگر از میهمانان استقبال نشد.
«اسکار» یک برنامه با عنوان «به هنرمند مورد علاقه خود نزدیک باش» با چاشنی شوخی و چالش است که نیازمند اتاق فکر بهتری بود. شتابزدگی در اجرا، ارمغان آخرین کار مدیری بود برای بینندگان نمایش خانگی، نه یک اجرای سریع و هیجان‌انگیز.