پس از حملات فراگیر روسیه و پیشروی ارتش این کشور در مناطق استراتژیکی چون خارکیف، ناتو به تقلای جدیدی افتاده است. در روزهای اخیر مسکو اعلام کرده که در شرق اوکراین کنترل دو شهرک در مناطق دونتسک و خارکیف را به‌دست گرفته است.
اما در آن سو، تحرکات اعضای ناتو حکایت از این دارد که این سازمان تصمیمات متحول شده‌ای را برای ممانعت از تغییر در میدان علیه اوکراین و برای فشار به مسکو در نظر گرفته است. آنچه مشهود است ناتو تصمیم دارد که با تغییر راهبرد خود، حملاتی را به عمق خاک روسیه ترتیب اثر دهد. تصمیم امریکا مبنی بر ارسال تجهیزات نظامی چون جنگنده‌های اف-16 نیز مهر تأییدی بر این تغییر راهبرد است.
روز سه‌شنبه سران آلمان و فرانسه در کنفرانس خبری مشترک گفتند که به اوکراین باید اجازه داده شود به مراکز نظامی داخل خاک روسیه که از آنجا موشک شلیک می‌شود، حمله کند.
اولاف شولتش صدراعظم آلمان نیز با حمایت از مواضع مکرون گفت تا زمانی که اوکراین شرایط کشورهای تأمین‌کننده تسلیحات و قوانین بین‌المللی را می‌پذیرد، اجازه دفاع از خود را دارد. وی افزود: تعجب می‌کنم وقتی برخی استدلال می‌کنند که اوکراین نباید اجازه دفاع از خود را داشته باشد.
روزجمعه نیز ینس استولتنبرگ دبیرکل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از متحدان اوکراین خواسته بود محدودیت‌هایی را که براستفاده کی‌یف از تسلیحات آنها در حمله به خاک روسیه اعمال کرده‌اند، لغو کنند.
پیش از این ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه نیز ضمن اعلام تصمیم جدید ناتو هشدار داده بود که اعضای ناتو در اروپا با اجازه‌ دادن به اوکراین برای حمله به خاک روسیه با آتش بازی می‌کنند و این می‌تواند به درگیری جهانی منجر شود.
برخی تحلیلگران معتقدند که ارسال ضعیف و کند تسلیحات و مهمات از سوی متحدان غربی اوکراین، بویژه ایالات متحده امریکا، این کشور را در برابر حملات روسیه تضعیف کرده است. متحدان اروپایی اوکراین اما در هفته‌های اخیر بر تلاش‌های خود برای کمک‌رسانی به کی‌یف افزوده‌اند.
از ابتدای جنگ، ناتو تلاش می‌کرد نوع حملات خود را در سطوح تدافعی نشان دهد تا تصویری مهاجم از روسیه ارائه دهد و لذا حملات متعارف و مستقیم به خاک روسیه را به طور فراگیر اجرایی نمی‌کرد. این البته ادعایی است که در میدان دیپلماسی و رسانه‌ای مطرح می‌شود و در میدان عملیاتی اوکراین با حملات ممتد پهپادی به عمق خاک روسیه و همچنین شهر مسکو، حملات به خاک روسیه را پیگیری می‌کند اما به نظر می‌رسد که به مخاطره افتادن اعتبار ناتو در پیشروی‌های روسیه در جنگ نیابتی اوکراین که برخلاف پیش‌بینی‌ها و ارزیابی‌های اولیه جنگ بوده، سبب تحول در تصمیم‌گیری در ناتو شده است. این تحولات البته چون بر همان استدلال‌ها و ارزیابی‌های شکست خورده پیشین بنا شده، نمی‌تواند راهگشای ناتو باشد و تنها با تعمیق جنگ آن را به ضرر متحدان آن فراگیرتر کرده و تنش را برای منطقه شرق اروپا فزونی می‌دهد.