وصال روحانـی
روزنامه‌نگار

اگر تا دیروز این اتهام متوجه جو بایدن بود که با کمک‌های تسلیحاتی عظیمش به کشتار بی‌رحمانه فلسطینی‌ها در غزه به دست اسرائیلی‌ها یاری می‌رساند، امروز این اتهام اضافی به وی وارد است که می‌خواهد به هر قیمتی حقایق تلخ موجود در غزه را لاپوشانی کند و حتی حق اعتراض به این ناهنجاری‌ها را برای مردم کشور خودش هم قائل نیست.
وقتی روند اعتراض در دانشگاه‌های امریکا به نسل‌کشی مخوف رژیم صهیونیستی در باریکه غزه شدت گرفت، رئیس‌جمهوری این کشور حتی ملاحظه سلامتی مردم خودش از جمله قشر دانشجو را نکرد و  فرمان حمله مسلحانه و هر چه قاطع‌تر را به آنها صادر کرد تا نشان بدهد فریادهای حق‌طلبی را به هیچ روی برنمی‌تابد. اکنون که قریب به دو ماه از خیزش‌های دانشجویی در امریکا می‌گذرد و این ماجراها به سطح جهان بسط یافته و مجتمع‌های دانشگاهی در حداقل 50 کشور دیگر بخصوص در امریکای مرکزی و غرب اروپا هم در این زمینه فعال شده‌اند، بایدن بیش از پیش فهمیده است که واکنش‌های اولیه‌اش در قبال خیزش‌های دانشجویی تا چه حد اشتباه بوده و ادامه دادن به این روند کم‌اثر تا چه میزان اشتباه‌تر.
 
انواع دلایل صوری برای یک سرکوب خشن
بایدن که باید کمتر از 5 ماه بعد، یک‌بار دیگر با دونالد ترامپ رقیب تندخوی جمهوریخواه خود بجنگد و او را در رقابت بر سر زمامداری کاخ سفید از نو مغلوب کند، برای توجیه سرکوب خشونت‌آمیز موج خیزش‌های دانشجویی در امریکا به انواع دلایل نه چندان واقعی و صوری متوسل شده است. بایدن گفته است چون نگران شدت گرفتن یک موج بزرگ یهودی‌ستیزی در امریکا است، به پلیس ضدشورش امریکا اختیارات کافی را برای درهم کوبیدن معترضان در مجتمع‌های دانشگاهی کشورش بخشیده اما این درحالی است که خواسته دانشجویان معترض چه در امریکا و چه در سایر کشورها نه محدود کردن یهودیان بلکه جلوگیری از نسل‌کشی سبعانه صهیونیست‌ها در غزه توسط اسرائیلی‌هاست. روندی که بیش از 37 هزار شهید و فزون‌تر از 85 هزار مجروح را روی دست فلسطینی‌ها گذاشته است. تا امروز که اندک فاصله‌ای با شروع ماه نهم از جنگ نابرابر در غزه داریم و دانشگاه‌های امریکا همچنان محل چادرزنی دانشجویان معترض است، قریب به 3 هزار و 500 دانشجو به اتهام اخلال در نظم عمومی بازداشت موقتی یا طولانی مدت شده‌اند و چون هیچ نشانه‌ای از عقبگرد دانشجویان و تغییر موضع در آنها دیده نمی‌شود، بزودی آمار بازداشت‌شدگان و سرکوب شده‌ها از مرز چهار هزار نفر هم عبور خواهد کرد.
 
بخشیدن قوت قلب به «نسل‌‌کش»‌ها
بایدن پیش‌تر هم با این بهانه گفته بود که مرادش در صدور فرمان سرکوب تظاهرکننده‌ها نه نادیده گرفتن حق اعتراض هر شهروند بلکه جلوگیری از به‌هم ریختن نظم عمومی در امریکاست که کل امنیت این کشور را به خطر می‌اندازد. با این حال او اشاره‌ای به این قضیه نکرد که خاموش کردن صدای اعتراض‌های دانشجویی در امریکا فقط بخشیدن قوت قلب بیشتر به بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رادیکال رژیم صهیونیستی و جری‌تر کردن او در روند پاکسازی قومی بی‌شرمانه‌ای است که با وجود بروز انواع مخالفت‌ها با آن در سطح جهان، همچنان توسط سران تل‌آویو در دست اجرا قرار دارد و حتی قطعنامه‌های صادره اخیر از سوی دادگاه بین‌المللی کیفری در شهر لاهه هلند هم صهیونیست‌ها را از تجدید نظر در این زمینه باز نداشته است. دانشجویان در سطح جهان به این معترض‌اند که اولاً چرا پنتاگون در نفی همه اصول انسانی رژیم‌جعلی تل‌آویو را تا بن دندان مسلح کرده و ثانیاً اگر نظم و قاعده‌ای در جهان وجود دارد، به چه سبب این رژیم انواع قطعنامه‌های نافی این روند را که ابتدا سازمان ملل و شورای امنیت صادر می‌کردند و یک ماه و نیم است که دیوان داوری لاهه آن را پیگیری می‌کند، محترم نمی‌شمرد؟ سؤال مهم‌تر دانشجویان که نمونه آن ماه‌هاست در تظاهرات گسترده مردمی در اینجا و آنجای جهان و در سطح خیابان‌ها هم شنیده می‌شود،  این است که چرا بایدن به جای همراهی با این نواهای اعتراضی و میسر ساختن یک آتش‌بس طولانی و بی‌قید و شرط در منطقه، دائماً این قطعنامه‌ها را وتو می‌کند و مانع رهایی فلسطینی‌های رنج کشیده از بلایای عظیمی می‌شود که دار و دسته نتانیاهو خوابش را برای آنها دیده‌اند و از این طریق بزرگ‌ترین جنایات جنگی را پس از جنگ دوم جهانی به تصویر کشیده‌اند.
 
سؤال دانشجویان؛ چرا گرسنه‌ها را به رگبار گلوله می‌بندید؟
دانشجویان معترض در سطح دنیا می‌گویند نه تنها مدیران دانشگاه‌های محل تحصیل آنها که اکثرشان گرایش‌هایی به یهودیت دارند، از حمایت آشکار و پنهان اسرائیل در روند نسل‌کشی آنها در غزه دست برنمی‌دارند بلکه به طریق «اولی»تر بسیاری از نهادها، کمپانی‌ها و کارخانه‌های غربی همچنان با رژیم نامشروع تل‌آویو تعامل‌های نزدیک سیاسی و روابط گسترده اقتصادی و مبادلاتی دارند و سؤال آنها این است که مسئول برچیدن این قضایای مذموم کیست؟ بایدن پس از اتخاذ سیاست سکوت در قبال نسل‌کشی تقریباً 240 روزه اسرائیلی‌ها در باریکه غزه و کرانه باختری، در مورد حمله غیرسراسری اما سرشار از خونریزی رژیم صهیونیستی به شهر رفح هم که از معدود پناهگاه‌های امن برای فلسطینی‌ها بوده است، همین سیاست را در پیش گرفت و حاضر نشد اسب سرکش تل‌آویو را مهار و از جولان آن در این شهر جلوگیری کند. با این اوصاف نتانیاهو و دار و دسته او یک بار دیگر از به اصطلاح خط قرمزهای ترسیم شده توسط بایدن عبور کردند و مردم بی‌گناه را در رفح هم به اتهام تلاش برای زنده ماندن به رگبار گلوله بستند و جمعیتی را کشتند که برای دریافت ظرف‌های غذا صف بسته بودند و می‌کوشیدند از قحطی و بیماری‌های رواج یافته در منطقه جان به سلامت در ببرند.
 
خالی‌تر شدن زیر پای «بازنده بزرگ»
بایدن رئیس حکومت خودکامه‌ای است که تا به حال بیش از سه هزار بمب متنوع و کوچک و بزرگ و با قواهای تخریبی متفاوت را در اختیار صهیونیست‌ها گذاشته و هر چه را که آنها خواسته‌اند تا به اصطلاح در رویارویی با سازمان حماسه‌ساز «حماس» از درون متلاشی نشوند، برای‌شان تأمین کرده است. با این حال تنها محصول این یاری‌رسانی همه‌جانبه فقط وسعت یافتن هر چه بیشتر کشتارها در فلسطین اشغالی و خلق فجایعی بوده که توضیحات بی‌فایده بایدن برای توجیه آن هیچ شنونده منصفی را قانع نکرده است. بسته کمکی اخیر امریکایی‌ها برای صهیونیست‌ها که به بهای 26 میلیارد دلار تهیه و به تل‌آویو ارسال شده، جدیدترین قطعه پازل همکاری کاخ سفیدی‌ها با اسرائیلی‌ها به قصد تجهیز کافی آنها و لاپوشانی شکست عظیم خودشان و رژیم غیرقانونی تل‌آویو در جنگی است که هیچ فرجام خوشی برای آنها ندارد. بایدن می‌تواند باز در اجتماعات حزب دموکرات و میتینگ‌های انتخاباتی امریکا از لزوم دستگیری دانشجویان معترض و تجهیز نظامی تل‌آویو بگوید اما تنها بهره این روند برای او خالی‌تر شدن فزاینده زیر پایش در مبارزه بزرگی است که در ماه‌های پیش رو با ترامپ بر سر تصاحب مجدد کاخ سفید خواهد داشت. این درحالی است که بایدن در بازی مهم‌تر یعنی «رقابت برای اثبات انسانیت» مدت‌ها است که قافیه را باخته و فقط روسیاهی برایش مانده است.
منبع: Middle East Eye