سید علی بلندنظر
خبرنگار

برای هواداران رئال مادرید این مهم است که کارلو آنچلوتی همچنان برای تیمشان جام می‌برد و برای بقیه رفتار دوستانه و فروتنانه این مربی ایتالیا اهمیت دارد. آخرین نمونه از رفتار دوست‌داشتنی کارلتو در پاسخ به این سؤال به وجود آمد که آیا تیبو کورتوآ در فینال لیگ قهرمانان از دروازه سفیدها محافظت می‌کند یا آندری لونین؟ اولی همه فصل را از دست داده اما از نظر مربی‌اش بهترین دروازه‌بان جهان است و دومی با بازی‌های خوبش مقابل لایپزیگ و منچسترسیتی در صعود رئال به فینال مؤثر بوده و حالا دیگر قهرمان اسپانیا هم شده است.
آنچلوتی به شوخی گفت: «من عاشق این بحث‌ها هستم و اگر به شما بگویم در این چند روز نمی‌توانم بحث‌های جالب هواداری را داشته باشم، همه چیز تمام می‌شود.» او ادامه داد: «مسأله مهمی نیست، یکی بازی می‌کند و دیگری روی نیمکت می‌نشیند. تصمیم سختی است.»
او با این جواب‌ها سعی می‌کند استرس هواداران را کم کند. معمولاً اینطور است.
مگر اینکه اتفاق خاص و غیرقابل پیش‌بینی رخ دهد در غیر این‌صورت مرد بلژیکی را ترجیح می‌دهد که ابتدا قرار بود والیبالیست حرفه‌ای شود.
بگذریم. همه رئال مادرید را قهرمان می‌دانند؛ آنها ۴۳ سال است که در فینال لیگ قهرمانان/ جام باشگاه‌های اروپا نباخته‌اند و بعد از شکست برابر آبردین در فینال جام برندگان جام اروپا در سال ۱۹۸۳ طعم شکست در فینال‌های اروپایی را نچشیده‌اند؛ هرچه باشد آنها رئال مادرید هستند.
خب کورتوآ شروع می‌کند اما تضمینی وجود ندارد برای اینکه او ستاره تیم باشد. بله، کورتوآ فوق‌العاده است و آنچلوتی حق دارد او را در بهترین شرایط بداند. او ۹۵ درصد فصل را از دست داده و اگرچه بازگشت موفقی داشته اما باید در مورد یک نفر دیگر که رباط صلیبی پاره کرده، توضیح داد: ادر میلیتائو.
مدافع میانی در اواسط فروردین برگشت و کاملاً آماده به نظر می‌رسید اما کندی‌اش مقابل ویارئال به چشم آمد. بازی ۴ بر یک برده را در چشم برهم زدنی ۴ بر ۴ کردند.
شاید برای کورتوآ چنین اتفاقی نیفتد شاید هم چرا. آنچلوتی این را می‌داند. رباط صلیبی کار خیلی‌ها را در فوتبال تمام کرده؛ هواداران فوتبال امیدوارند در مورد این بلژیکی درست نباشد و او بتواند برای سومین بار در فینال لیگ قهرمانان بازی کند و دومین قهرمانی را به دست آورد. اما آنچلوتی باید یکی دیگر از مهارت‌های خود را به کار بگیرد: زمزمه در گوش بازیکنان. باید به لونین درباره توانایی‌هایش گفته شود؛ اینکه درخشش او در این فصل لیگ قهرمانان برایش نشستن روی نیمکت را به ارمغان آورده سخت است اما باید ذهن گلر اوکراینی را آماده کرد چون مهم است که او آمادگی‌اش را حفظ کند.
نهمین قهرمانی اروپا را یادتان هست؟ در سال ۲۰۰۲ که گل زین‌الدین زیدان در همپدن پارک سرنوشت قهرمانی را رقم زد؟ سزار سانچس در ترکیب اصلی تیم ویسنته دل‌بوسکه قرار گرفت اما خودش را مصدوم کرد و تعویض شد. ایکر کاسیاس جوان به زمین آمد و با نمایشی معجزه‌وار به قهرمانی تیم کمک کرد.
قهرمانی سال ۲۰۱۸ در کیف؛ لیورپول محمد صلاح را بعد از نیم ساعت به دلیل مصدومیت از دست داد و نتوانست جای خالی‌اش را پر کند. گرت بیل که از نیمکت‌نشینی عصبانی بود در دقیقه ۶۱ به زمین آمد و دو دقیقه بعد گلی زد که در زیبایی و اثرگذاری مثل گل زیدان بود.
این لحظات مصدومیت، نیمکت‌نشینی و آمادگی ذهنی در فینال‌های پرفشار اهمیت بالایی دارند و یک تعویضی آماده از نظر ذهنی می‌تواند اثری خارق‌العاده بر فینال داشته باشد. ژاوی همیشه می‌گوید اگر آندرس اینیستا بین دو نیمه فینال سال ۲۰۰۶ لیگ قهرمانان برابر آرسنال 10 نفره به زمین نمی‌رفت، بارسلونا نمی‌توانست آن فینال سخت در پاریس را ببرد.
یک نکته جانبی؛ ویمبلی هرگز جای فوق‌العاده‌ای نبوده برای مادرید یا کورتوآ. جای تعجب است، رئال فقط یک بار در آن، در سال ۲۰۱۷ مقابل تاتنهام بازی کرده و شکست خورده است و کورتوآ در آن دو بار با چلسی در جام اتحادیه باخته است. البته یک بار هم تاتنهام را در آن شکست داده و در فینال جام حذفی با گل آنتونیو رودیگر قهرمان شده‌اند.
آنچلوتی، کورتوآ را درون دروازه قرار می‌دهد اما باید لونین را آماده نگه دارد. او در رسیدن تیم به اینجا نقش پررنگی داشته و هنوز هم امکان دارد به اندازه بقیه در قهرمانی مؤثر باشد.

پایان افسانه کارلتو در لوس بلانکوس
آنچلوتی: در رئال مادرید بازنشسته خواهم شد

کارلو آنچلوتی که  اخیراً قراردادش را تا ۲۰۲۶ با مادرید تمدید کرد، در نشست خبری پیش از فینال لیگ قهرمانان اروپا در خصوص آینده کاری خود بعد از جدایی از رئال گفت: «در رئال مادرید بازنشسته خواهم شد و هدایت هیچ تیم باشگاهی و ملی دیگری را بر عهده نخواهم گرفت؛ اما ابتدا یک لیگ قهرمانان دیگر می‌خواهم.»
کارلتو افسانه‌ای از سال 1995 کار مربیگری را در تیم رجینا ایتالیا آغاز کرد و در دوران باشکوه خود در بزرگ‌ترین باشگاه های فوتبال اروپا از جمله میلان، پاری‌سن‌ژرمن، بایرن مونیخ و رئال مادرید موفق به کسب افتخارات پرشمار شد.