با حمایت مستمر امریکا از رژیم صهیونیستی
از غزه همچنان خون می‌بارد
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
مهم‌ترین واقعه هفته‌های اخیر در ارتباط با جنگ غزه این است که امریکا طرح آتش‌بسی را که حماس آن را پذیرفته و بیل برنز مدیر ارشد سازمان جاسوسی سیا هم به گونه‌ای مزورانه در تدوین آن دست داشت، در پشت پرده وتو کرد و این امر به بنیامین نتانیاهو این جسارت فزاینده را بخشید که نه تنها تهاجماتش را به فلسطینی‌ها کاهش ندهد بلکه همه‌گیرترین حملات را از زمان آغاز طوفان الاقصی متوجه سطح وسیعی از منطقه کند و نه فقط باریکه غزه و کرانه باختری را بکوبد بلکه وارد شهر رفح شود و جنوب لبنان را هم آماج بمباران‌های سبعانه خود قرار بدهد.
درهای بسته یک شهر تسخیر شده
شرارت صهیونیست‌ها در این روزها حد و مرزی را نمی‌شناسد و منطقه جبالیا در شمال غزه و زیتون درون شهر غزه، نصیرات در مرکز و البته رفح در جنوب به طور همزمان تحت شدیدترین بمباران‌ها قرار دارند. اوضاع در رفح به قدری اسفبار است که درهای ورودی آن از هر دو سمت به طور کامل بسته شده و به تبع آن پروسه رساندن بسته‌های کمکی و حیاتی به مردم باقیمانده در شهر متوقف مانده است. از زمانی که سربازان رژیم جعلی تل‌آویو کنترل رفح را در دست گرفتند، فقط به 6 کامیون حاوی کمک‌های معیشتی و نیازهای عاجل دارویی اجازه عبور از مداخل ورودی شهر و رساندن بسته‌های کمکی به مردم رنجور منطقه داده شده است.
آدمکشی شبانه‌روزی در منطقه
آنروا (آژانس جهانی تجمعی کمک‌رسانی‌های مردمی به مردم فسطین) تصریح کرده که پس از واپسین حملات ددمنشانه صهیونیست‌ها به غزه و رفح، قریب به نیم میلیون آواره فلسطینی به سمت شهرهای خان یونس و دیرالبلح به حرکت درآمده‌اند. در همین حال ده‌ها هزار فلسطینی رنجور دیگر هم به سمت مناطق جنوبی رهسپار شده‌اند و همه اینها سبب شده یک قحطی و سوء‌تغذیه آشکار بر کل منطقه حاکمیت یابد. «آنروا» نگرانی اکید خود را در این زمینه به اطلاع سازمان ملل رسانده اما در تکرار واقعه‌ای که طی حدود 8ماه برپایی جنگ غزه پیوسته مشاهده شده، این سازمان جز انتشار صرف بیانیه‌هایی در تقبیح این وضعیت، هیچ کاری انجام نداده است. واقعیت تلخ‌تر این است که در سطح منطقه هیچ نقطه امنی وجود ندارد و اسرائیل هر جا را که می‌خواهد، بمباران و صبح و شب آدم می‌کشد و خون می‌ریزد و خودش را ملزم به ارائه هیچ توضیحی نمی‌داند.
بایدن: تقصیرات حماس را
به گردن تل‌آویو نیندازید!
در تل‌آویو اوضاع سیاسی به قدری یکسویه و مغرضانه است که هر میزان خونریزی هم، کابینه جنگ را که بنیامین نتانیاهو آن را دایر کرده، راضی نمی‌سازد. بدتر از همه رودستی است که جو بایدن از دست و همکار شفیق و قدیمی‌اش یعنی نتانیاهو خورده است. بایدن امیدوار بود نخست‌وزیر افراطی اسرائیل به توصیه او درخصوص کاستن از حجم تهاجماتش به غزه عمل کند و دور شهر رفح را که 2/1 میلیون آواره فلسطینی به طور اضطراری به آن پناه برده بودند، خط بکشد اما نتانیاهو آنچه را که خود می‌خواست به اجرا درآورد و لزوم برچیدن سازمان حماس را یک بار دیگر دلیل تشدید حملاتش به باریکه غزه عنوان کرد. برای بایدن که از این طریق مقابل یک کار انجام شده قرار گرفته بود، هیچ چاره‌ای نماند جز اینکه به یک سری توضیحات غیرواقعی برای توجیه تعلل خود متوسل شود.
بایدن گفت: «نتانیاهو حرف‌های ما را گوش کرده است. برخلاف آنچه گفته می‌شود، او حمله زمینی و سراسری‌اش به رفح را هنوز اجرایی نکرده و تنها کار او رفع نکردن موانعی است که از ورود محموله‌های انساندوستانه و کمک‌های اضطراری به ساکنان این شهر جلوگیری می‌کند. از نظر ما، دولت اسرائیل از خطوط قرمزی که ما برای او ترسیم کرده بودیم، عدول نکرده است.»
بایدن افزود: «تقصیرات حماس را به گردن تل‌آویو نیندازید. این را بدانید که نتانیاهو متذکر شده کافی است حماس اضافه بر اصول پیشنهاد شده توسط مصر و قطر، شرایط پیشنهادی تل‌آویو را هم بپذیرد و در آن صورت یک آتش‌بس دیرپا از همین فردا در منطقه دایر خواهد شد.»
کامرون: آرامی یعنی محو فلسطینی‌ها!
میزان نادرستی ادعاهای مذکور که از سوی بایدن طی یک ضیافت جمع‌آوری صوری اعانات برای مردم فلسطین در شهر سیاتل امریکا مطرح شد، به حدی بود که حتی صدای جک لوو سفیر امریکا در اسرائیل هم درآمد و او به وضوح متذکر شد که تل‌آویو به هیچ یک از قول و قرارهایش با واشنگتن که حامی اصلی‌اش در جنگ غزه بوده، عمل نکرده است. وی اواخر هفته پیش گفت: «ما از تل‌آویو فقط برخی عهدشکنی‌ها را دیده‌ایم. آنها فقط پُز تلاش برای برقراری آتش‌بس را گرفته‌اند و خبری از اجرای واقعی آن نیست.»
طی دوران طوفان الاقصی نه تنها امریکا به طور آشکار و نهان سیل کمک‌های مالی و نظامی‌اش را به سوی تل‌آویو سرازیر کرده، بلکه انگلیس نیز مدتی است که به عنوان شریک همیشگی امریکا در عملیات جهان‌گشایانه‌اش سهمی روزافزون را در تهاجمات هوایی به منطقه و بخصوص در سطح کشورهای یمن و سوریه که حامیان فلسطین هستند، به خود اختصاص داده است. این خوش خدمتی‌ها محصول نگرش‌های ناسالم دیوید کامرون به اوضاع پر التهاب خاورمیانه است. کامرون که سال‌ها نخست‌وزیر انگلیس بود و مدتی است که در کابینه ریشی سوناک متصدی پست کلیدی وزیر خارجه شده است، روز گذشته (30 اردیبهشت) در مجلس عوام بریتانیا با صراحت کلام تأسف برانگیزی گفت: «تا وقتی بعضی آدم‌ها هستند که دائماً ابراز مخالفت و تولید آشوب می‌کنند، هیچ کاری به درستی پیش نمی‌رود. در مورد فلسطین نیز قضیه به همین شکل است. آنجا هم فقط زمانی به آرامش می‌رسیم که هیچ آواره‌ای وجود نداشته باشد و البته پای فلسطینی‌ها هم در میان نباشد!»
بهانه‌های نخ‌نما شده
مشکل مشترک کامرون، نتانیاهو و البته بایدن این است که به این نتیجه غلط رسیده‌اند که تنها راه برقراری آرامش و برچیدن تنش از منطقه، نابودن کردن حماس است. حال آن که این سازمان عدالت‌طلب چنان در اعماق جامعه فلسطین ریشه دارد و آنقدر محبوب است که محو آن حتی در خوش‌ترین رؤیاهای ایادی اسرائیل هم امکان‌پذیر نیست. کامرون هم کوشیده است مثل نتانیاهو به هلاکت رسیدن یک شهروند انگلیسی را که تبارش به اسرائیل برمی‌گردد و نامش «ناداو پاپل ول» است، واقعه‌ای کم ارزش بشمارد. واقعیت امر این است که پاپل ول در جریان موشک‌باران بخشی از سرزمین‌های اشغالی به دست رزمنده‌های حماس و جنبش جهاد اسلامی به هلاکت رسید و این قضیه در پارلمان انگلیس هم واکنش‌های زیادی را در پی داشت و عکس‌العمل اندک دولت در قبال این واقعه مورد سرزنش قرار گرفت. کامرون حتی از صحبت صرف و ساده پیرامون بسته شدن راه‌های ارتباطی با رفح خودداری کرده است و وقتی در ابتدای هفته جاری با سؤالات مکرر خبرنگاران در شهر لندن در این خصوص مواجه شد، مجبور شد به کلی‌گویی روی بیاورد. وی صرفاً گفت: «بریتانیا هرگز با اجرای سرسری و یکسویه اقدامات انحصارگرایانه شهر رفح موافقت نمی‌کند و با آن همسو نمی‌شود.»
با این حال بریتانیا از مخالفان اصلی رسیدگی دادگاه بین‌المللی داوری (لاهه) به جنایات شرم‌آور اسرائیل در باریکه غزه و همچنین کرانه باختری بوده و بهانه آورده است که اگر چنین می‌اندیشد، به این خاطر است که بیم دارد محکوم شناخته شدن تل‌آویو در روند قضایی و تعیین مجازات‌هایی بزرگ برای این رژیم نامشروع، آنها را بیش از پیش از روند برقراری یک آتش‌بس واقعی و طولانی دور سازد. بهانه‌ای که مثل سایر سیاست‌های متخذه لندن در سنوات اخیر عاری از ریا نشان نمی‌دهد و مدت‌هاست که نخ‌نما شده است.
منبع: Middle East Eye
