«مدیریت پروازی»؛ نقطه مقابل منافع ملی
سید مهدی موسوی
رئیس هیأت مدیره کانون انرژی و توسعه استان بوشهر
حضور مدیریت ارشد هر مجموعه در کنار کارمندان باعث ایجاد انگیزه بیشتر و حس تعلق در تمامی ارکان مجموعه می‌گردد. بدیهی است نقطه مقابل این امر نیز وجود دارد، یعنی چنانچه مدیری چند روز در هفته را کنار کارمندان و بویژه بخش فنی کارخانه حضور نداشته باشد، این حس را به مجموعه منتقل میکند که آنها تنها می‌بایست کار کنند تا برای مدیران سودآوری داشته باشند. با توجه به شرایط خاص آب و هوایی برخی از مناطق بویژه مناطق نفتی، در صورت حضور نداشتن مدیران، این حس تشدید هم می‌شود و ناخودآگاه این تصور رایج می‌شود که به‌دلیل شرایط سخت کاری و آب و هوایی مدیران تمایلی به حضور در محل استقرار تجهیزات کارخانه و شرکت که نبض تپنده مجموعه می‌باشد، ندارند. در این بین خود مدیران نیز چنانچه قصد داشته باشند از فاصله دور در جریان امور مجموعه قرار بگیرند ضمن نیاز به رفت و آمدهای دائم و با فواصل کوتاه مدت، دائم در معرض این تصور هستند که به‌واسطه شغلشان مجبور به حضور در مناطقی با فاصله زیاد از محل سکونت قرار گرفته‌اند و به نوعی مجبورند از خانواده خود دور باشند که در کنار عوامل فوق می‌توان عنوان کرد حضور در مناطق عملیاتی به مدیران کمک میکند تا ضمن درک بهتر شرایط اعم از شرایط محیط زیستی و آلودگی، آب و هوا، امکانات موجود در محیط‌های پیرامونی و نیازهای کارکنان، دغدغه‌های خود را متناسب و متوازن با دغدغه‌های پرسنل و ساکنان محیط‌های پیرامونی هماهنگ نمایند. لازم به ذکر است با توجه به شرایط خاص تحریم، بازار و ارزآوری برخی صنایع از جمله نفت، گاز و پتروشیمی با توجه به شرایط اقتصادی کشور، کوچکترین تغییرات مثبت یا منفی در عملکرد مجموعه‌ها می‌تواند آثار مالی کلانی در پی داشته باشد.
در مبحث مدیران پروازی نکته‌ای که تاکنون بیشتر به آن پرداخته شده، پروازی بودن مدیران عامل شرکت‌ها بوده، در حالی که اکنون با جدی‌تر شدن این آسیب ناظر آن هستیم که اکثر رؤسا و مدیران میانی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی نیز از بین غیربومی‌ها انتخاب شده که عموماً پروازی هستند و حاضر نیستند شهر یا منطقه محل کار خود را به‌عنوان محل سکونت خود و خانواده‌شان انتخاب کنند.
متأسفانه مدیران پروازی برای مدیریت و کسب درآمدهای بالاتر استان‌هایی نظیر استان بوشهر را انتخاب می‌کنند اما حاضر نیستند این استان را برای اقامت خانواده خود برگزینند و بعضاً در کل طول یک ماه حتی سه روز نیز در مجموعه صنعتی خود حاضر نمی‌شوند. این عملکرد، در درجه اول، توهین و دهن‌کجی به استان‌های میزبان صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و مردم آن محسوب می‌شود و در درجه بعد، سفرهای مکرر مدیر پروازی، بار مالی زیادی را از قبیل هزینه‌های پرواز، خودرو، هتل، امکانات رفاهی و غیره به استان و مجموعه‌ای که در آن مسئولیت دارند، تحمیل میکند. متأسفانه گاهاً در توجیه غیر بومی‌گزینی و پروازی بودن مدیران، تخصص بالا، تجربه و نخبه بودن این مدیران را دلیل چنین انتصاباتی مطرح می‌کنند در حالی که شاهد هستیم پس از گذشت دهه‌ها میزبانی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در سطح استان بوشهر و دیگر میزبانان این صنایع، اکنون نیروهای نخبه بومی به توانمندی، تجربه و تخصص بالا در این صنعت دست یافته‌اند و در حال حاضر همه فاکتورهای مورد نیاز برای تصدی چنین سمت‌هایی را نیز دارا هستند که می‌توانند به مراتب با هزینه‌هایی کمتر و البته با تعهد، تخصص و تجربه بسیار بالاتر از مدیران پروازی به ایفای نقش در جایگاه‌های ارشد سازمان مطبوع خود بپردازند. شایان ذکر است، مردم نجیب و میزبانان با افتخار صنایع نفت، گاز و پتروشیمی از بخشی از مدیران و کارشناسان غیربومی که سختی‌های زندگی و فعالیت مستمر در استان‌های میزبان صنایع را برای اعتلای کشور با همه کمبودها به جان می‌خرند و در میدان عمل حضور پررنگ دارند، قدردان و سپاسگزارشان می‌باشند.