به گزارش خبرنگار حوادث «ایران»، شهریور سال 1401 مالک ساختمان در تماس با پلیس گزارش قتل نگهبان ساختمانش را اعلام کرد.
پس از آن مأموران به محل حادثه در جنوب تهران رفتند و با بررسی‌های اولیه مشخص شد که مرد 60 ساله‌ای به نام کریم با ضربات متعدد جسم سخت به قتل رسیده است که جسد با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل شد.
مالک ساختمان در توضیح ماجرا به مأموران گفت: هر روز صبح برای سرکشی به ساختمان می‌آیم. دو نگهبان به نام‌های کریم و اکبر مشغول کار بودند.
وقتی رسیدم متوجه شدم در کانکس نگهبانی از بیرون قفل است.
داخل کانکس را نگاه کردم که با جسد خون آلود کریم مواجه شدم و از اکبر هم خبری نبود و بلافاصله پلیس را در جریان قرار دادم.
 بازداشت متهم
در ادامه مأموران اکبر را ردیابی و بازداشت کردند و وی در همان بازجویی‌های اولیه به قتل کریم اعتراف کرد و در تشریح ماجرا به مأموران گفت: 5 ماه قبل با کریم همکار شدیم و در کانکس نگهبانی می‌دادیم. اختلافی هم میان ما نبود. تا اینکه شب حادثه سر موضوعی باهم بحث مان شد و او به مادرم فحش داد که نتوانستم خودم را کنترل کنم و با میله آهنی چند ضربه به او زدم می‌خواستم از کانکس بیرون بروم که دیدم او با چهره‌ای برافروخته به من نگاه می‌کند. از ترس اینکه مرا بزند یک بیل برداشتم و به سرش کوبیدم بعد هم وسایلم را برداشتم و در کانکس را قفل کردم و متواری شدم.با اعتراف صریح متهم و بازسازی صحنه جرم تحقیقات تکمیل و پرونده برای رسیدگی به شعبه 10 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
 
در دادگاه چه گذشت
در ابتدای آن جلسه فرزندان مقتول درخواست قصاص کردند.سپس متهم به جایگاه رفت و با تکرار اظهاراتش گفت: من قصدم کشتن کریم نبود. او به مادرم فحش داد و من فقط چند ضربه به او زدم. حالا هم شرمنده فرزندانش هستم و از آنها می‌خواهم من را ببخشند.
با پایان اظهارات متهم قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، مستندات، گزارش پلیس و پزشکی قانونی و همینطور درخواست اولیای دم اکبر را به قصاص محکوم کردند.
پس از صدور حکم پرونده به دیوان عالی کشور رفت و قضات دیوان بر حکم صادره مهر تأیید زدند و متهم در یک قدمی چوبه دار قرار گرفت.