نکوداشت میرعلیرضا میرعلی‌نقی برگزار شد
شعله‌ای که فانوس را دریافت
ندا سیجانی
خبرنگار
ویژه‌برنامه «میرعشق» به مناسبت زادروز و نکوداشت میرعلیرضا میرعلی‌نقی مورخ، پژوهشگر، روزنامه‌نگار، تحلیلگر و منتقد موسیقی، به همت شهرام صارمی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در این مراسم که اجرای آن را شهرام صارمی بر عهده داشت، فرید قاسمی روزنامه‌نگار پیشکسوت اظهار داشت: «میرعلی‌نقی را در حیطه کاری خودش، استادی بی‌نظیر می‌دانم از نسل جویندگان پیشا اینترنت و اهتمام‌گرهایی که بهترین سال‌های عمر خود را البته نابرخوردار، وقف یک حوزه علمی و تحقیقی کردند. نابرخوردارها پژوهشگرهای خانه‌نشین هستند. او در ادامه افزود: «اگر بخواهیم از منظرهای دیگر، پژوهشگران را رده‌بندی کنیم مثلاً سطحی و عمیق، ایشان در گروه دوم جای می‌گیرد. عمق دارد. نه از سر تفنن بلکه پژوهش و نگارش و موسیقی زندگی اوست. شاید در عالم نوا و نوازندگی، استاد دیده باشد، اما از حیث قلم و قلم‌زنی خودآموخته است. چرا که پیش از او و با مشخصه‌های کاری ایشان، کسی را نداشته‌ایم که حدود 4 دهه پیوسته بر سر موسیقی‌پژوهی پژوهشگرانه و روزنامه‌نگارانه وقت صرف کند. او از روزگاری که خواندن و نوشتن آموخته، به آوا و نوا دلبسته شده و با قلم و ساز در پی کشف راز بوده است. او شعله‌ای است که فانوس را درمی‌یابد.
ادای دین به مورخ موسیقی
ارشد تهماسبی نوازنده و آهنگساز، دیگر سخنران این مراسم بود و صحبت‌های خود را از آشنایی با میرعلی‌نقی شروع کرد و گفت: «از سال 1376 ایشان را می‌شناسم و حدود 25 سال از آن زمان سپری شده و در این سال‌ها شاید در مجموع 3 ساعت دیدار داشته باشیم. بنابراین به عنوان دوست ایشان اینجا نیستم، به عنوان یک آشنا هستم و خود را موظف می‌دانم ادای دین کنم به خدماتی که برای موسیقی انجام داده و فکر می‌کنم یکی از معدود کسانی است که روزگار دیگری در خواهیم یافت ایشان چه کارهایی کرده و چه ارزش‌هایی دارد و چقدر جای این‌گونه اشخاص برای موسیقی و تاریخ موسیقی ما خالی است.» او در ادامه افزود: «روزگاری موسیقیدانان ما هم عالم و عامل بودند اما متأسفانه شرایط به گونه‌ای شده که توجه کمتری به این مقوله می‌شود و میرعلی‌نقی در این عرصه یکه و تنهاست. دلسوختگی میرعلی‌نقی برای موسیقی و در حقیقت بنیادهای فکری‌اش آنگونه است که از خود می‌گذرد و به موسیقی فکر می‌کند و همین امر موجب شده اینجا باشم و به او هیچ وقت نه نتوانم بگویم.»
تهماسبی ضمن بیان خاطراتی گفت: «سالنامه میرعلی‌نقی که به آن اشاره شد در حقیقت می‌تواند یکی از مراجع بسیار مهم و معتبر برای اهل پژوهش باشد. خود من بارها و بارها از این سالنامه استفاده کرده‌ام و تدوین بسیار جالبی دارد. همچنین مقاله‌نویسی‌اش که فکر می‌کنم اگر جایزه‌ای در این زمینه بنیاد گذاشته شود به نظر من آن جایزه باید حتماً به میرعلی‌نقی اهدا شود، بنابراین اگر می‌خواهید میرعلی‌نقی را بشناسید مقاله‌های او را بخوانید.» جهانشاه صارمی هم در جملاتی کوتاه به آشنایی خود با این پژوهشگر اشاره کرد و گفت: «علیرضا میرعلی‌نقی در پژوهش و تاریخ‌نگاری موسیقی کم‌نظیر و نگاهش به مسائل مختلف موسیقی منحصر به فرد است.»
جعبه سیاه موسیقی
فردین خلعتبری هم در این مراسم به موضوع تاریخ‌نگاری میرعلی‌نقی و کمک‌هایی که در پژوهش‌های موسیقی فیلم داشته، اشاره کرد و گفت: «متأسفانه مدت زمانی است که تاریخ به گونه‌های مختلفی روایت می‌شود و این روایت‌ها به شکل خطرناکی در مقابل همدیگر قرار می‌گیرند و گاهی همدیگر را بی‌اعتبار می‌کنند و به نظر یکی از دلایل آن شنیده‌هاست. اما میرعلی‌نقی سند جمع‌آوری می‌کند و جای درست تاریخ می‌ایستد و به نوعی جعبه سیاه موسیقی است.»
مهران مهرنیا سخنران دیگر این شب به دوستی‌اش با میرعلی‌نقی اشاره کرد و گفت: او از نقادی به تاریخ‌نگاری رسید، چون جامعه ایرانی ظرفیت نقد و ناقد را نداشت و میرعلی‌نقی هیچ‌گاه تاریخ‌نگاری را به خاطره‌گویی تقلیل نداد.
فکر می‌کنم تأثیرگذار بودم
در پایان این مراسم، علیرضا میرعلی‌نقی به عنوان آخرین سخنران اظهار داشت: «راه چهل ساله به تلخی و دشواری برای من طی شد و آنچه که باقی مانده، شادمانی نیست اما رضایت است. طبیعت درونی‌ام همیشه در گریز و ستیز با دنیای پیرامونم بوده و در هیچ چهارچوبی قرار نگرفتم. من همیشه ستاره نافرمانی بودم و هیچ ایستگاهی را قابل توقف دائم ندانستم. همیشه مسیر برایم مهم‌تر از مقصد بوده است. من روزنامه‌نگار بودم. گزارش و نقد و تحلیل نوشتم و در کنار آن سردبیر و داور جشنواره‌های مختلف و صدها برنامه رادیو و تلویزیون بودم و در ده‌ها مسیر راه رفتم و هیچ چهارچوبی را نپذیرفتم، چرا که مراد مطلبم فقط موسیقی کشورم بود. این هنر نجیب و فخیم و مظلوم؛ اما امروز که فکر می‌کنم نسبت به چهل سال گذشته دستم خالی است، اما فکر می‌کنم تأثیرگذار بودم و طی این سال‌ها جز درون خودم به هیچ صدایی دل نسپردم.» در این مراسم علاوه بر صحبت‌های هوشنگ جاوید، ویدیویی از میلاد کیایی و رامین جزایری در باب فعالیت و سجایای اخلاقی علیرضا میرعلی‌نقی پخش شد. همچنین اجرای موسیقی توسط دکتر جهانشاه برومند (ویولن)، غزال ناظر فصیحی (پیانو)، علیرضا فریدون‌پور (آواز)، مهران مهرنیا (سه‌تار)، حسین و علی علیشاپور (آواز و سه‌تار)، فرزاد نیکخو و محمدرضا طیار (تمبک)، سورنا قجر (ویولن) و بردیا قجر(سنتور) بخشی از مراسم بود.
