حزب کارگر برنده قاطع انتخابات شوراهای محلی بریتانیا شد
نه قاطع انگلیسی‌ها به «محافظه‌کاران»
وصال روحانی
روزنامه‌نگار
طی روزهای جمعه تا یکشنبه بدترین نتایجی که می‌شد تصور کرد، برای حزب محافظه‌کار بریتانیا در انتخابات محلی (شوراهای شهر) این کشور شکل گرفت. از زمان ریخته شدن آرای مردم به صندوق‌ها تا زمان شروع شمارش، درصد چشمگیری از آرایی که قرائت شد، حاکی از شکست یکطرفه محافظه‌کاران مقابل رقیب قدیمی‌شان (حزب کارگر) بود.
به گزارش روزنامه گاردین، پیام مردم در این انتخابات خطاب به محافظه‌کاران بسیار روشن و صریح بود؛ «دولت را رها کن و برو.» در اکثر استان‌ها و شهرها اکثریت آرا به نام حزب کارگر نوشته شد و محافظه‌کاران فقط در‌مورد میزان و شدت شکست‌شان در اینجا و آنجا با حزب کارگر رقابت داشتند. حتی در محل‌هایی که حزب محافظه‌کار نمایش خوبی در آغاز شمارش آرا داشت، با گذشت هر دقیقه وضع بدتر شد و برای نمایندگان حزب کارگر هر لحظه رو به بهبودی بیشتری رفت. اولین مکانی که حکم به پیروزی نهایی حزب کارگر داد، شهر هارتل پول بود و دقایقی بیشتر نگذشت که شمارش آرا پیشتازی همین حزب را در مناطق تاروک و ردیچ هم به تصویر کشید و از این طریق به حاکمیت حزب محافظه‌کار در شوراهای محلی در کل منطقه شمال شرق لینکولن شایر پایان داده شد و نمایندگان حزب کارگر سکانداران شوراهای محلی این استان‌ها شدند.
آثار آشکار زخم درمان‌ناپذیر
استمرار این وضع و کشیده شدن آن به روز گذشته (یکشنبه 16 اردیبهشت) ضربات وارده به حزب محافظه‌کار را کامل‌تر کرد و به روشنی گواهی داد که ریشی سوناک رهبر این حزب که دو سال است پست نخست‌وزیری را در اختیار دارد، باید در دوره جدید انتخابات با این پست وداع گوید. زخم‌های اقتصادی برخاسته از ماجرای «برگزیت» (جدایی انگلیس از «اتحادیه اروپا») برای قاطبه مردم بریتانیا به‌راحتی قابل درمان نیست و در نتیجه می‌شد طی سه روز گذشته آثار آن را در جای‌جای کشور و مناطقی که انتخابات شوراهای محلی جریان داشت، در عملکرد مردم و دیدگاهی که نسبت به بانیان این جدایی یعنی حزب محافظه‌کار دارند، ملاحظه کرد. شاید بتوان کی‌یر استارمر، رهبر فعلی حزب کارگر را امیددار نخست فتح انتخابات و جلوس بر صندلی نخست‌وزیری دانست و بعید است اتفاقی بجز این بیفتد اما هرچقدر که مردم ناراضی انگلیس در گفتن یک «نه» قاطع به محافظه‌کاران اتفاق‌نظر داشتند، نظرسنجی‌ها نشان داده که قشرهایی از رأی‌دهندگان در‌مورد اینکه به کدام فرد یا نگره سیاسی برای اداره انگلیس طی چهار سال آتی روی بیاورند، هنوز دچار تردید هستند و به زمان بیشتری برای تصمیم‌گیری نیاز دارند.
جای پای «سبزها» هم محکم‌تر شد
البته بجز حزب کارگر که برنده اصلی انتخابات محلی سه روز گذشته بود، لیبرال دموکرات‌ها و حزب موسوم به «سبزها» هم جای پای خود را در استان‌های مختلف بر‌اساس آرایی که مردم به صندوق‌های رأی ریختند، محکم‌تر از گذشته کردند. تک‌بردهای این احزاب در مناطقی مهم همچون دورست و ووکینگهام تحقق یافت و شدت‌نظر مساعد مردم به حزب محافظه‌کار که هر پنج نخست‌وزیر اخیر انگلیس (دیوید کامرون، ترزا می، بوریس جانسون، لیز تراس و البته ریشی سوناک) از آن می‌آیند، به حدی رسیده که در چند شهر و منطقه حزب نه‌چندان ریشه‌دار «رفرم بریتانیا» و حتی چند سیاستمدار گمنام که که به‌طور مستقل ثبت‌نام کرده بودند، از نمایندگان حزب محافظه‌کار بیشتر رأی آوردند. در این میان بیشترین پیشرفت را در میان احزابی بجز دو حزب اصلی، حزب سبزها داشت. این حزب حتی در جاهایی که پایگاه‌های سنتی حزب کارگر به حساب می‌آیند منجمله شهرهای بریستول و ناتینگهام، آرای زیادی را اندوختند و نشان دادند که اگر تشکیل دولت تازه به حزب کارگر و رئیس آن (کی‌یر استارمر) سپرده شود، این حزب مجبور است در کابینه انتخابی خود سهمیه‌هایی را به سبزها بدهد. امتیازی که حزب کارگر از این طریق به سبزها اختصاص خواهد داد، می‌تواند مقدمه‌ای بر دادن باج‌های بیشتر به این رقیب رو به تعالی در انتخابات بعدی باشد، زیرا مشخص شده که پایگاه اجتماعی و معنوی آنها نزد مردم در شهرستان‌ها و روستاها رو به تزاید دائمی است و در دوره بعدی انتخابات یقه «کارگر»ها را به‌طور شدیدتری خواهند گرفت. این شامل «رفرم بریتانیا» نمی‌شود، زیرا بر اثر نتایج انتخابات سه روز گذشته فقط دو شورای شهر تازه در قیاس با دستاوردهای قبلی سهم این حزب شد. هرچه هست صحنه سیاسی بریتانیا بر‌اساس آنچه در انتخابات شوراهای محلی روی داد، به سمت و سویی کاملاً متفاوت با دو دهه گذشته به حرکت درآمده است. به سوی نقطه‌ای که حزب محافظه‌کار تا آینده‌ای نامشخص کمترین سهم را در آن خواهد داشت.