در حافظه موقت ذخیره شد...
فضای مجازی
مهران غفوریان که چند وقتی است اجرای برنامه تلویزیونی «شب خوش» را روی آنتن شبکه 3 سیما دارد، با انتشار تصویری در کنار اکبر عبدی از استقبال مخاطبان از این برنامه قدردانی کرد. او نوشته است: «خوشحالم که طبق آمار برنامه شب خوش مورد پسند شما بیننده‌های بسیار محترم و عزیز تلویزیون قرار گرفته، خوشحالم که تونستم برنامه‌ای بسازم با تیم بسیار خوب «شب خوش» در شأن شما عزیزان. این رو بدونید که خیلی دوست‌تون دارم و همه تلاشم همیشه اینه که شما بیننده‌های محترم و عزیزم رو خرسند و راضی کنم.»
تشخیص سطح رابطه انسانی به روایت یک برنامه‌ساز
سیاوش صفاریان‌پور در یادداشتی کوتاه از لزوم حس امنیت در ارتباط با اطرافیان نوشته. در نوشتار او آمده است: «به نظرم امن بودن یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها برای تشخیص سطح رابطه انسانی است. طبیعتاً ما ناگزیر به برقراری انواع رابطه در زندگی اجتماعی [امروز] هستیم و برای تنظیم میزان رابطه یک دستور‌العمل نیاز است تا سلامت هر ارتباط در هر سطحی معین شود. طبیعتاً این مقدار هوشیارى در رابطه انرژی‌گیر است و حتی این فرض را زنده می‌کند که نکند دچار حسابگری در روابط دوستانه شده‌ام. به نظرم اینطور نیست، زیرا بعد از طی کردن حس جاذبه اولیه هر ارتباط، همه چیز حول مسأله امن بودن طرفین قدرت و ضعف می‌یابد. خلاصه بگویم، برای معین کردن سطح ارتباط و غافلگیر نشدن از آدم‌های پیرامون، لازم است هوشیارانه و به دور از بدبینی، ارتفاع پرواز ارتباط را بر اساس میزان امن بودن‌شان تنظیم کرد. مهم است گاهی از خودم بپرسم امن‌ترین آدم‌های زندگی‌ام چه کسانی هستند و من آدم امن چه کسانی هستم؟»
نامت جاویدان در پناه ایران
سعید آقاخانی که همزمان با اکران «تمساح خونی» در سینماها سریال «نون خ» را روی آنتن تلویزیون دارد، با پایان فصل پنجم این سریال که به قومیت‌های مختلف ایران پرداخته بود، نوشته است: «ابرهای همه عالم بر آسمانت و گلهای زیبا بر کوهسارانت، نامت جاویدان کردستان، نامت جاویدان بلوچستان، در پناه ایران.»
اسرائیل منفورتر از همیشه
فرزاد موتمن با انتشار تصاویری از جنبش‌های اعتراضی دانشجویان امریکایی علیه فلسطین نوشته است: «در تمام هفتاد و شش سالی که از تشکیل حکومت صهیونیستی و اشغال سرزمین‌های فلسطین می‌گذرد، چنین چیزی سابقه نداشته است. جنبشی گسترده در اعتراض به جنایات جنگی اسرائیل و قتل‌عام مردم غزه که طی 6 ماه اخیر 34 هزار کشته به جای گذاشته، دانشگاه‌های امریکا را فرا گرفته است.
از تگزاس تا کالیفرنیا و از جورجیا تا نیویورک، دانشجویان خواهان برقراری صلح، خروج سربازان اسرائیل از غزه، عدم تجاوز نظامی به رفح، لغو قراردادهای مؤسسات دانشگاهی و تجاری با اسرائیل و حتی در پاره‌ای موارد، پایان دادن به اشغال فلسطین شده‌اند. دامنه این جنبش در مواردی تا دانشگاه‌های اروپایی هم گسترش پیدا کرده تا بار دیگر خاطره جنبش باشکوه ضد جنگ ویتنام در امریکای دهه 70 و تظاهرات دانشجویان فرانسوی علیه نظامی‌گری امریکا در دهه 60 که منجر به انقلاب مه 68 و سقوط رژیم دوگل شد، در مقابل چشمان افکار عمومی بین‌المللی جان بگیرد. میزان مشارکت دانشجویان در این تظاهرات به قدری وسیع بوده که در بعضی از دانشگاه‌ها بخصوص در آتلانتا پلیس برای سرکوب دانشجویان، خشونت بی‌سابقه‌ای از خود نشان داده است. میزان جنایات جنگی اسرائیل این بار به حدی بود که وجدان افکار عمومی را جریحه‌دار کرد و شاید وتو شدن طرح تشکیل کشور فلسطین در سازمان ملل توسط امریکا هم به گسترده‌تر شدن اعتراضات منجر شده باشد. امروز، حکومت اسرائیل منفورتر از همیشه است و فلسطینی‌ها احساس می‌کنند که تنها نیستند.»