ایزلینگ والش، استاد جامعه‌شناسی قومی در دانشگاه گالوی دوبلین

با وجود همه دوری «فاصله‌ای» ایرلندجنوبی با فلسطین، همبستگی عمیقی بین این دو ملت احساس می‌شود. این نزدیکی را باید در ریشه‌های سیاسی و تشابهات مبارزه‌ای آنان جست‌وجو کرد. هر دوی آنها در سال‌های دور و نزدیک با رنج تحمیل شده توسط تسخیرکنندگان خاک خویش عجین شده‌اند و در سوابق تاریخی آنها رژه تانک‌ها در سطح خیابان‌ها و مقرهای ایست بازرسی در جای‌جای شهرها حالت یک مخاصمه طولانی نظامی را در دل جوامع آنها رقم زده است. آنچه سال‌ها در غزه و سایر نقاط فلسطین اشغالی رؤیت شده و جولان سربازان غاصب صهیونیستی را در این مناطق پایه‌گذاری کرده، در دهه‌های پرتنش 1970 و 1980 به‌گونه‌ای مشابه و البته با افراد و ابزاری متفاوت در کف خیابان‌های بلفاست و چند شهر دیگر ایرلند شمالی هم مشاهده می‌شد. آنجا محل تاخت‌وتاز سربازان انگلیسی شده بود که با ارتش جمهوری‌خواه ایرلند (IRA) می‌جنگیدند تا سلطه نظام سلطنتی انگلیس بر ایرلند را حفظ کنند. درست است که ایرلند جنوبی سال‌هاست از ایرلند شمالی تفکیک و صاحب یک نظام جمهوری شده اما چون در بدو سال‌های مبارزه این دو ملت کنار هم بودند، ایرلندی‌های جنوبی هم با این فرایند کاملاً آشنا هستند و درد و رنجی را که ملت فلسطین در قریب به 80 سال تسخیر خاک آبا و اجدادی‌شان توسط صهیونیست‌ها حس کرده‌اند از هر جهت در وجود خود جاری می‌بینند و بابت آن رنج می‌برند. با این مقدمات و پس‌زمینه‌هاست که ملت ایرلند چه در شمال آن (که هنوز در یوغ اسارت دربار انگلیس و پیرو اجباری نظام سلطنتی است) و چه از تبار جنوبی آن، همیشه با فلسطینی‌های رنج‌کشیده و آرمان‌های آنها احساس همسویی کرده و درد آنها را در خویش انگاشته‌اند. این همبستگی البته بعد از هجوم سبعانه ارتش متجاوز اسرائیل به غزه و کرانه غربی از بدو عملیات موسوم به «طوفان‌الاقصی» چند برابر شده و ایرلندی‌ها در 5 ماه و اندی که از شروع این عملیات توسط رزمنده‌های شجاع حماس و سپس واکنش تند صهیونیست‌ها و بمباران شبانه‌روزی باریکه غزه توسط آنها می‌گذرد، بارها و به اشکال مختلف به حمایت از فلسطینی‌ها برخاسته و با آنها اعلام همدردی کرده‌اند.

حمایتی که عملیاتی نشده است
حمایت وسیع ایرلندی‌های جنوبی از ملت مظلوم و مقاوم غزه اگرچه یک پویش مردمی و فراگیر در سطح ایرلند جنوبی (و همچنین ایرلند شمالی) است اما این حمایت همه‌گیر و پشتیبانی عمومی به آن حد که باید نزد مسئولان و مقا‌م‌های ایرلند جنوبی مشاهده نمی‌شود. این مسئولان البته در حرف و سخن همانند مردم کشورشان با فلسطین اعلام وحدت کرده و قطع فوری جنگ و برقراری بی‌قید‌و‌شرط یک آتش‌بس دائمی را خواستار شده‌اند اما به نظر می‌رسد اینها فقط یک موضع‌گیری سمبلیک است و آنچه در عمل باید انجام می‌شد تا این حمایت عملی‌تر و کاربردی شود، عملیاتی نشده است. «لئو وارادکار» نخست‌وزیر فعلی ایرلند جنوبی و مایکل مارتین معاون او سریع‌تر از اکثر همتاهای اروپایی خود جنایات عظیم رژیم جعلی اسرائیل را در غزه محکوم کردند و خواستار یک آتش‌بس فوری شدند و برخوردهای دوگانه اتحادیه اروپا با ماجراهای تلخ غزه و قضایای روسیه - اوکراین را نیز ناشایست برشمردند. زمانی هم که دولت انگلیس در ادامه همکاری‌اش با دولت امریکا و در مسیر کوبیدن هرچه بیشتر غزه هرگونه کمک‌رسانی جدید به آنروا را غیرقانونی برشمرد و خواستار تعلیق آن شد، دولت دوبلین وقعی به این خواسته نگذاشت و به رساندن محموله‌های حاوی کمک‌های دارویی و معیشتی به فلسطینی‌ها استمرار بخشید. دولت ایرلند جنوبی همچنین قطعنامه‌های مکرر صادره توسط سازمان ملل و شورای امنیت را نیز همیشه مورد تأیید و حمایت خود قرار داده و وتو شدن‌های چندباره این قطعنامه‌ها توسط امریکا شریک اصلی اسرائیل در جنایات غزه هم دولت دوبلین را از ادامه دادن به این سیاست بر حذر نداشته است.

لایحه خاک‌خورده
با این حال و با وجود تمامی حمایت‌های کلامی و تأیید این قطعنامه و آن ابلاغیه، مقام‌های ایرلندی در صحنه عمل کوتاهی کرده و آنچه را که به زبان آورده‌اند را اجرایی نکرده‌اند. بدتر اینکه پیشنهاد موسوم به لایحه «سرزمین‌های اشغالی» که به قصد جلوگیری از ورود دائمی اجناس اسرائیلی به خاک ایرلند جنوبی و توقف این صادرات تنظیم شده بود، سال‌هاست در گیر و دارهای اداری در پارلمان ایرلند (Dail) متوقف مانده و متن آن خاک می‌خورد و تلاش سازمان‌های مختلف حمایتگر از فلسطین و سازمان‌های مردم‌نهاد متعدد از این «لایحه روی دست‌مانده» نیز موجب به جریان افتادن آن نشده است. در ماه‌های اخیر نیز دولت دوبلین از به‌کارگیری کلمه نسل‌کشی برای توصیف اقدامات صهیونیست‌ها در غزه در متن بیانیه‌های خویش پرهیز کرد و «لئو وارادکار» نخست‌وزیر این کشور هشدار داد که باید در این زمینه‌ها دقت بیشتری به کار گرفته شود.

ادعاهای باور نشدنی
وجود تفاوت‌های فراوان در سیاست‌های متخذه غربی‌ها در قبال دو واقعه ستیز روسیه و اوکراین و تقابل فلسطین و اسرائیل، بارها مورد انتقاد جوامع آزاده جهان قرار گرفته است. دولت‌های بزرگ غربی به بهانه بی‌پناه ماندن اوکراین در جنگ نابرابرش با روس‌ها، سیل کمک‌های خود را به کی‌یف جاری کرده‌اند اما به ملت فلسطین اعتنایی نکرده و فقط به انتشار بیانیه‌های ملایم اکتفا کرده و خواستار اعلام آتش‌بس و برقراری روند کمک‌رسانی به فلسطینی‌ها شده‌اند. دولت ایرلند جنوبی نیز راهی از همین دست را طی کرده و حتی به‌نظر رسیده که بخش‌هایی از قدرت‌ حاکمه در این کشور با پرهیز از انتقاد از اقدامات دولت لندن، کوشیده‌اند هوای آنها را داشته باشند و به‌گونه‌ای نرم و ناپیدا با آنها اعلام همسویی کنند.
منبع: AL Jazeera