از فولاد و نفت گرفته تا آبی‌پوشان اهوازی
حال و هوای نامساعد فوتبال خوزستان
وصال روحانی
خبر‌نگار
وضعیت نامساعد هر سه نماینده خوزستان در لیگ برتر بیست و سوم، نگرانی‌های عمیقی را پیرامون آنها ایجاد کرده است. در میان آنها استقلال خوزستان با همتی بزرگ نوعی بازیابی را تجربه کرده و از قعر جدول رده‌بندی کنده شده اما فولاد و صنعت نفت با نتایجی دائماً تغییر یابنده، هر هفته از این سکو به آن سکو می‌لغزند و هیچ‌یک از این سه تیم، در جایی بالاتر از سیزدهم جدول قرار ندارند و خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر به‌طور جدی تهدیدشان می‌کند. این در حالی است که فقط هفت هفته به پایان فصل جاری لیگ برتر باقی مانده و سیاست تغییر چندباره مربیان فولاد و صنعت نفت کمترین ثمر را در نتایج آنها داشته است. در واقع اگر آبی‌پوشان اهوازی، در روند احیای خود قدری توفیق بیشتر داشته‌اند، شاید به سبب ایستادن پای سرمربی‌شان (سیروس پورموسوی) بوده باشد. در فولاد و پس از برکناری علیرضا منصوریان در پایان هفته سوم، خوان ایگناسیو مارتینز سرمربی اسپانیایی چنان غیرمطمئن ظاهر شد که باشگاه حفظ او را صلاح ندانست و پس از چند هفته سپردن پست سرمربیگری خود به احمد آل‌نعمه جوان، به عبدالله ویسی پرتجربه‌تر روی آورد. مربی‌ای که اگرچه معجزه‌وار صنعت نفت را از سقوط در لیگ بیست و دوم نجات داد ولی فصل جاری لیگ را بسیار بد آغاز کرد و به همین سبب مجبور به ترک آبادان شد. در این شرایط، رویکرد به ویسی هم، نتایج سینوسی فولاد را تغییر نداده و این تیم، نامطمئن به روزهای بعدی می‌نگرد. در آبادان هم اوضاع بهتر نیست. نفتی‌ها بعد از رفتن ویسی، نیم فصل دوم را با سهراب بختیاری‌زاده آغاز کردند اما او هم کاری از پیش نبرد و حالا فراز کمالوند بعد از گذشت شش سال به آبادان بازگشته تا سهمیه این شهر را در لیگ برتر حفظ کند. کمالوند با اینکه کارش را با برد ارزشمند برابر سپاهان آغاز کرد ولی این هفته تیمش به استقلال خوزستان باخت تا از دغدغه‌های مردم آبادان که به فوتبال عشق می‌ورزند و با صنعت نفت زندگی می‌کنند و این تیم را «آبادان- برزیلته» می‌نامند، کاسته نشود. در سال‌های اخیر، بر اثر کمبودهای مالی و ناترازی‌های تشکیلاتی و البته لغزش‌‌های فنی، نمایندگان دیگری از فوتبال استان زرخیز خوزستان امکان ادامه حیات در لیگ برتر را از دست داده و به دسته‌ای پایین‌تر سقوط کرده‌اند که نفت مسجدسلیمان و استقلال اهواز از این قبیل بوده‌اند. حالا هم اگر حمایت مالی و معنوی مقام‌های محلی هرچه سریع‌تر شامل حال فولاد، صنعت نفت و استقلال خوزستان نشود و آنها را در ادامه لیگ بیست و سوم به ساحل نجات نرساند، شاید سهمیه این استان فوتبال‌خیز آنقدر کم شود که به بیان نیاید و فقط یکی از آنها به لیگ بیست و چهارم راه یابد. به واقع امید آنان در شرایط فعلی، بیشتر به نساجی است که آنقدر بد نتیجه گرفته که به قعر جدول چسبیده و اگر تکانی به خود ندهد، با رفتن به «لیگ یک» ناخواسته موجب ابقای خوزستانی‌های بیشتری در لیگ برتر فصل بعد خواهد شد.