اجتماعی‌سازی تولید؛ پیشران تحقق شعار سال
مجتبی برزگری
مدیر ارتباطات و امور بین‌الملل شرکت دخانیات ایران
سالیان مدیدی است که رهبر انقلاب اسلامی، در ترسیم قطب‌نمای سیاست‌های کشور، توجه و اهتمام ویژه‌ای به مسائل اقتصادی دارند و می‌کوشند تا با نام‌گذاری سال‌ها بر مدار اقتصاد و تولید، به بسیج منابع و امکانات کشور سویه هدفمندی ببخشند. طبعاً این نام‌گذاری از سوی عالی‌ترین رکن نظام از پشتوانه فکری و مطالعاتی مبتنی بر نیازسنجی‌های مراکز علمی کشور برخوردار بوده و توجهات پردامنه‌ای را در ساختار تصمیم‌سازی‌های راهبردی کشور به خود معطوف می‌سازد.
اهمیت مسأله اقتصاد در طی سنوات اخیر موجب شده تا رهبر انقلاب این مهم را از زوایای مختلف مورد تأکید قرار دهند؛ سال‌های پایانی دهه 80 و تمامی سال‌های دهه 90 و دهه 1400 تماماً بر مدار شعارهای اقتصادی سمت‌گذاری شده و تلاش بر این بوده تا تمامی جوانب و عوامل مؤثر بر رشد اقتصادی در قالب تأکید بر مؤلفه‌های بنیادینی چون نوآوری، اصلاح الگوی مصرف، همت و کار مضاعف، جهاد اقتصادی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی، حماسه اقتصادی، مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی، حمایت از کالای ایرانی، رونق تولید، جهش تولید، مانع‌زدایی‌ها، تولید دانش‌بنیان و اشتغال‌آفرین، مهار تورم و در سال پیش رو، توجه به مشارکت مردم در امر جهش تولید، هر یک به نحوی مسیر توسعه اقتصادی کشور را هموار کند. آنچه در سال‌جاری مورد نظر معظم‌له قرار گرفته و انتظار نیز می‌رود تمامی حوزه‌های تدبیرپردازی، سیاست‌گذاری، قانونگذاری و اجرایی تمام اهتمام خود را بدان مصروف کنند، توجه به اهمیت اجتماعی‌سازی تولید است؛ این بدان معناست که جهش تولید تنها از طریق مردمی‌سازی آن امکان‌پذیر است و بدون جلب اعتماد عمومی به تولید ایرانی نمی‌توان انتظار داشت جهشی در آن صورت پذیرد. طبعاً جامعه موتور محرک قدرتمندی است که می‌تواند منشأ هر گونه تحولی باشد؛ نیروی عظیمی که چنانچه پشتوانه هر تفکر و اندیشه‌ای که باشند می‌توان آینده‌ای بالنده و فرجامی نیکو را برای آن متوقع بود.
شاید بتوان این گونه نیز پنداشت که پس از شمار قابل توجهی از سال‌ها که مزین به شعارهای اقتصادی بوده‌اند و در تداوم این مسیر، از پس آسیب‌شناسی‌های صورت گرفته، کلید برون‌رفت از چالش‌های اقتصادی جامعه، اجتماعی‌سازی مسأله تولید و نشان دادن آن به جامعه است. بااین وصف انتظار می‌رود سیاست‌های تولیدی بر پایه پشتیبانی جامعه از آن سمت‌گذاری شود و فعالیت بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی بر پایه جذب مشارکت مردم سامانی مجدد داده شود؛ امری که در صورت تحقق می‌تواند بخش معظمی از منویات مکنون در دیگر شعارهای اقتصادی سال‌های پیشین را محقق کند، چرا که چنانچه رشد تولید مستظهر به مشارکت مردم باشد در واقع هم از کار و سرمایه ایرانی حمایت مؤثری صورت می‌پذیرد، هم تولید اشتغال‌آفرین شده و هم از کالای ایرانی استقبال درخوری خواهد شد. در واقع، جلب توجهات عمومی به مسأله تولید نیازمند یک فرهنگ‌سازی و برجسته‌سازی از اهمیت در نزد افکار عمومی است تا جامعه به یک تصویر این‌همانی از منافع فردی با منافع بنگاه‌های تولیدی و اقتصادی ایرانی نائل شود. در این صورت، می‌توان انتظار داشت کیفیت محصول ایرانی نیز در رقابت با محصولات مشابه غیرایرانی، ارتقا یافته و این مهم در تقویت ارتباط دانشگاه با صنعت و جامعه، به رشد مؤلفه تولید دانش‌بنیان منجر شود.
با این وصف و نظر به اهمیت نقش و تأثیر مردم در رونق تولید و به تبع آن شکوفایی اقتصادی جامعه، لازم است افکار عمومی جامعه را از خطرات عدول از این سیاست آگاه کرد. بدین معنا که در صورت عدم اقبال جامعه از تولید ایرانی و محصول کار و سرمایه ایرانی، چه مخاطراتی می‌تواند دامن‌گیر اقتصاد جامعه و خانوار باشد.
