سعیده احسانی‌راد
خبرنگار

 
«گلریزان هنر ایران» با چه هدفی در خانه هنرمندان برپا شده است؟
در حقیقت نمایشگاه «گلریزان هنر ایران» بازاری است برای فروش آثار هنرمندان تراز اول کشور در حوزه تجسمی و شامل آثار هنرمندانی است که یا در قید حیات هستند یا در این جهان فانی نیستند تا بتوانیم هزینه‌های جاری خانه هنرمندان را تأمین کنیم. باید گفت، تمام منابع درآمدی خانه هنرمندان که از سوی شهرداری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تأمین می‌شد به یکباره قطع شد و از آنجا که تأمین هزینه‌های جاری بسیار زیاد بود، چاره‌ای نداشتیم تا بازاری در مدت کوتاهی برگزار کنیم، از این جهت این نمایشگاه را برپا کرده‌ایم.
 جمع‌آوری آثار برای به نمایش درآمدن در این نمایشگاه و فروش آن چگونه انجام شده است؟
نحوه جمع‌آوری آثار متفاوت بود و از راه‌های مختلفی آنها را به نمایشگاه آوردیم؛ برخی را از هنرمندان و خانواده هنرمندان فوت‌شده گرفتیم یا از صاحبان آثار که آنها را خریده بودند و آرشیو گالری‌های همکاران گرفتیم. البته سعی شد از هنرمندان آثار منحصر به فردشان را بگیریم.
 این بازار را در چند گالری برپا کرده‌اید؟
آثار در 7 گالری و 4 راهروی طبقات خانه هنرمندان به نمایش درآمده است. مجموعاً 200 اثر به نمایش در آمده که همه از هنرمندان اسم و رسم‌دار تجسمی است که به نوعی برند هستند تا کار فروش راحت‌تر باشد.
 در مقایسه با حراجی‌های آثار هنری ویژگی برجسته این نمایشگاه چیست؟
 ویژگی نمایشگاه این است که خریداران وقتی اثر را می‌خرند با خود می‌برند و تا پایان نمایشگاه صبر نمی‌کنند. قیمت‌ها هم از حراج تهران پایین‌تر است چون نیمی از درآمد نمایشگاه صرف بازسازی و بهسازی خانه هنرمندان خواهد شد و 50 درصد هم سهم هنرمندان است.
نحوه قیمت‌گذاری آثار چگونه بود و گران‌ترین اثر نمایشگاه در چه رنج قیمتی است؟
 قیمت‌ها کارشناسی شده است. کارها از 35 میلیون تومان شروع می‌شود و گران‌ترین اثری هم که قیمت‌گذاری شده 2.5 میلیارد تومان است.
 چرا حراج برگزار نکردید؟
فرصت نداشتیم، در یک زمان بسیار کوتاه تصمیم به برگزاری نمایشگاه گرفتیم. خانه هنرمندان به کمک مالی نیاز داشت و بهترین کار برگزاری بازار فروش آثار هنری بود تا از عواید آن به خانه هنرمندان کمک شود و مانند حراج، تبلیغ و چاپ کارت نداشتیم.
  استقبال از نمایشگاه چطور است؟
خوشبختانه از نمایشگاه استقبال خوبی شده است و افرادی که آمدند در کنار لذت بردن از دیدن آثار، خرید هم کردند. در این شرایط اقتصادی حتماً توصیه می‌کنم مردم اثر هنری بخرند. در این خرید سود سرشاری عاید خریدار می‌شود، چون ارزش افزوده اثر هنری زیاد است. وقتی اثری چند دست می‌چرخد ارزش افزوده زیادی پیدا می‌کند. در این شرایط بی‌ریسک‌ترین توصیه اقتصادی خرید آثار هنری است، چون قیمت‌ها بر اساس ریال است و در دنیا بر اساس دلار و پول‌های قدرتمند امریکایی و اروپایی آثار هنری خرید و فروش می‌شود. به عبارتی با خرید آثار هنری دو کار انجام می‌شود: اول،  مردم پولی را پس‌انداز می‌کنند و دوم، یک کار منحصر به فرد وارد زندگی‌شان می‌شود که ارزش افزوده این سرمایه‌گذاری قابل تصور نیست. وقتی به عنوان یک شخص حقیقی در یک نمایشگاه از اثری خوشتان می‌آید آن را می‌خرید، حالا بعداً به هر دلیلی می‌خواهید آن را بفروشید یا عوض کنید، خرید و فروش آثار هنری مثل خرید و فروش خانه و ماشین است، این‌طور نیست کسی که اثری را می‌خرد تا آخر عمر صاحبش باشد، می‌تواند اثر را بفروشد، جایگزین کند، ارتقا دهد یا با فروش آن پولش را خرج چیز دیگری کند.
  دلیل قطع حمایت‌های مالی از خانه هنرمندان چه بوده است؟
هر مکانی که 25 سال از عمرش می‌گذرد نیاز دارد تأسیساتش نوسازی و به‌روز شود، گالری‌های خانه هنرمندان باید قابلیت نمایش هنر معاصر را پیدا کند، هنر معاصر فقط نقاشی و مجسمه نیست؛ هنرهای جدید مثل چیدمان، پرفورمنس، ویدیو آرت، چند رسانه‌ها و ترکیبات هنر موسیقی نمایش، تجسمی و سینماست که با یک تغییرات کوچک می‌توان فعالیت‌های خانه هنرمندان را خوشایند و مؤثر کرد. این مکان هنری در زوم فرهنگی منطقه است، باید در کنارش بازارهای فرهنگی هفتگی ایجاد شود تا هنرمندان با این خانه آشتی کنند، زیرا این خانه توسط متخصصان اداره می‌شود. خانه هنرمندان بعد از انقلاب ساخته شد چون مسئولان وقت فهمیدند هنر بهترین و مؤثرترین عامل ارتقای فرهنگی است، اما این نگاه اکنون فراموش شده است. پیش از این خانه هنرمندان همیشه بازار‌ها و نمایشگاه‌های خوبی برپا کرده و فعالیت‌هایش کیفی و تأثیرگذار بود. این خانه بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ کشور است، باید زنده بماند و ادامه حیات دهد تا نسل‌های دیگر بتوانند از آن استفاده کنند.