برای ما هنرمندان پیشکسوت، ذات خدمت بدون چشمداشت مطرح است.  من که فکر می‌کنم در دهه آخر عمرم هستم و اگر بتوانم کاری انجام دهم ارزشمند است. برای ما در این سن و سال تحت تأثیر آدم ۲۵ ساله و ۳۰ ساله مقیم کانادا قرار گرفتن بچگانه است. امید داشتن بسیار مهم است و به‌خصوص برای ما که فکر می‌کنیم همه چیز تمام شده؛ تا آخرین لحظه‌ای که زندگی می‌کنیم مسئولیم و در روزگاری که انسانیت وجود ندارد، باید کاری برای همدیگر انجام دهیم. درباره وضعیت شرایط فعلی غزه هم باید بگویم که دنیای عجیب و غریبی است.  فکر نمی‌کنم در تاریخ بشری روزگاری مثل امروز بوده باشد. هنرمندان شاخک‌های حساسی دارند. ما همچنان امیدواریم و بزرگ‌ترین امید در تشیع، ظهور امام زمان (عج) است. می دانید که همه امیدهای پراکنده را در یک امید متعالی جمع کردند. این انتظار مفید و امیدبخش است.
بخشی از گفته‌های داریوش ارجمند در مراسم پاسداشت و تکریم هنرمندان