ندا سیجانی
خبرنگار

«برخی اسم‌ها از اول درست گذاشته می‌شود؛ فرهنگ شریف. در خاطرات من عطرِ سازِ «شریف» مانده است.» این بخشی ازصحبت‌های استاد حسین علیزاده در وصف و مدح استاد فرهنگ شریف، شیرین‌نواز تار و آهنگساز نامدار موسیقی است.

 اگر می‌خواهید با مردم ارتباط داشته باشید، باید ریشه‌های فرهنگی را بشناسید
حسین علیزاده در آیین رونمایی آلبوم و کتاب «زخمه‌های جاودانه» اثر زنده‌یاد استاد فرهنگ شریف که در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، اظهار داشت: «مسیر رسیدن من از خانه به مدرسه و برعکس، از کوچه‌پس‌کوچه‌های سمتِ بازار تهران می‌گذشت. آن زمان برنامه‌ای در رادیو بود که به پخش تکنوازی اختصاص داشت. در این برنامه معمولاً ساز شریف پخش می‌شد؛ البته دیگر نوازندگان هم بودند. من از بچگی وقتی که از این کوچه‌پس‌کوچه‌ها می‌گذشتم تا به بازار برسم، از هر خانه‌ای پنجره‌ها باز بود و بوی عطرِ غذا می‌آمد که همراه بود با صدای رادیویی که سازِ فرهنگ شریف را پخش می‌کرد. در خاطرات من عطر ساز شریف مانده است. از طرف همه ملت ایران از همسر فرهنگ شریف تشکر می‌کنم که عشق جاودانه‌ای به استاد شریف دارند که باعث روشن نگه داشتن شمع شریف می‌شود.»
این آهنگساز و نوازنده در ادامه صحبت‌هایش در این مراسم که اجرای آن بر عهده سید عباس سجادی بود، بیان داشت: «تار به عنوان ساز ملی ایرانیان شناخته می‌شود و دارای تنوع بسیاری است و نوازندگان بسیاری در طول تاریخ این ساز را نواخته‌اند. اگر می‌خواهید با مردم ارتباط داشته باشید، باید ریشه‌های فرهنگی را بشناسید و البته طوری ساز بزنید که به دل مردم هم بنشیند. بزرگان زیادی در تارنوازی داشتیم که صدای نواختن هر کدام را می‌شنیدم، مشخص بود که این ساز را چه کسی نواخته است. فرهنگ شریف برای مردم موسیقی را نقاشی می‌کرد. ساز شریف پر از رنگ است. شریف از شاگردان شهنازی بود و جالب اینکه شهنازی همیشه به اینکه شاگردی چون شریف داشته فخر می‌کرد. اینکه شاگرد شهنازی باشید و بخواهید به شیوه و سبک نواختن خودتان برسید، کار بسیار دشواری است.»
 
«صبحگاهی» نقطه عطفی درخشان در موسیقی
حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی نیز در این مراسم اظهار کرد: «نسلی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی پرورش یافتند که بنیانش بر ردیف موسیقی دستگاهی ایران بود‌. این نسل هر کدام شخصیت‌های بزرگی شدند. سبک‌ها و شیوه‌های مختلفی پدید آمد و خیلی‌ها را به سوی موسیقی کشیدند.»
این خواننده گفت: «در دوره‌ای از تاریخ، موسیقی تندوتیز‌نوازی اسباب تفاخر نوازندگان بود. تا اینکه آلبوم صبحگاهی استاد حسین علیزاده منتشر شد و در آن آلبوم از فرهنگ شریف یاد کرد و این اثر تقدیم به شریف شد. این کلام از زبان علیزاده بسیار مهم بود. به این دلیل که جوانان آن زمان شناخت چندانی از فرهنگ شریف و شهنازها نداشتند. صحبت علیزاده پایانی بود بر این نگرش‌های غلط و جایگاه شریف را به‌خوبی مشخص کرد.»
سلمان سالک نیز درباره این اثر بیان داشت: «قطعات تکنوازی استاد شریف روی نوارهای هندیکم ضبط شده بودند. همان هندیکم‌هایی که کاست‌های کوچکی داشتند و به صورت دیجیتال ضبط می‌کردند. استاد شریف این آثار را در منزل و در جاهای مختلف ضبط کرده بود‌. برای بازپروری این آثار متأسفانه با مشکلاتی مواجه بودیم. این نوارها پخش نمی‌شد. در نهایت با کمک ریموند مؤسسیان و تدبیری که او اندیشید، مشکل این نوارها را حل کردیم. در مجموع 60 ساعت تکنوازی در 42 نوار ضبط شده بود که از بین آنها 7 ساعت برای انتشار انتخاب شده است.»
در بخش دیگری از این مراسم منصوره رضایی همسر زنده‌یاد فرهنگ شریف روی صحنه آمد و ضمن خوشامد‌گویی به حاضران، از استادان برجسته موسیقی برای حضور در این برنامه تشکر و قدردانی کرد.
اجرای ساز و آواز بداهه توسط حمیدرضا نوربخش و تار سلمان سالک در دستگاه سه‌گاه بخشی‌ از این برنامه بود که با استقبال بسیار خوبی مواجه شد.
استاد ایرج خواجه‌امیری هم در پایان این مراسم حضور پیدا کرد و در جملاتی کوتاه از فرهنگ شریف یار و همکار قدیمی خود گفت و یاد او را گرامی نگاه داشت.
و در پایان استاد ایرج با همراهی تار سلمان سالک به اجرای چند خط آواز در مایه دشتی و عشاق پرداختند.
آلبوم و کتاب «زخمه‌های جاودانه» اثر زنده‌یاد استاد فرهنگ شریف به همت مؤسسه آوای مهربانی با مدیریت افسانه طوسی و با پژوهش و نگارش سلمان سالک رونمایی و منتشر شد. خوشنویسی طرح جلد این آلبوم به قلم یدالله کابلی بوده است.