حامد  جیرودی
خبرنگار

فوتبال گاهی وقت‌ها  چنان درس های ملموسی می‌دهد که آدم‌ها ممکن است مشابه آن را در زندگی به خوبی لمس نکنند. مثل این‌که هیچ وقت امیدت را از دست ندهی و موفقیت را باور کنی یا این‌که نگاه از بالا به حریفت نداشته باشی. اینها نشانه‌هایی بود که به وضوح در بازی ایران برابر ژاپن مشاهده شد. تیم ملی درحالی در این بازی به‌میدان رفت که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند این مسابقه به سود سامورایی‌ها به پایان برسد. شاگردان هاجیمه موریاسو بازی‌هایی به یادماندنی را در جام‌جهانی 2022 از خود به نمایش گذاشتند و پس از آن هم در بازی‌های دوستانه، تیم‌هایی مثل آلمان و ترکیه را قلع و قمع کرده بودند. در این شرایط، بسیاری مردان کشور آفتاب تابان را مدعی اصلی قهرمانی جام ملت‌ها می‌دانستند. در آن سوی میدان، یوزها با این‌که بازی‌های مرحله گروهی این تورنمنت را با پیروزی پشت سر گذاشته بودند اما در بازی‌های‌شان به‌خصوص دیدار با هنگ‌گنگ و پس از آن مسابقه برابر سوریه، باگ‌هایی در نوع بازی‌های‌شان مشاهده شده بود که تردیدهایی را درباره موفقیت این تیم به وجود می‌آورد اما کسی نمی‌دانست یک روز ویژه در انتظار تیم ملی است.
 
تغییرات ترکیب تیم ملی
تیم ملی در بازی با سوریه، به زحمت و با ضربات پنالتی از سد حریفش گذشته بود و زمان کم ریکاوری تا دیدار با ژاپن و غیبت ستاره اصلی تیم یعنی مهدی طارمی باعث شده بود تا بسیاری شانس ژاپن را برای پیروزی بیشتر بدانند اما ورزشگاه اجوکیشن سیتی انتظار اتفاق‌های دیگری را می‌کشید. امیرقلعه‌نویی برای این بازی ترکیبی را روانه میدان کرد که متفاوت‌تر از ترکیب‌های ایران در دیدارهای قبلی بود. او به‌غیر از پست دروازه، در خطوط بعدی تغییرات ویژه‌ای را به‌وجود آورده بود. استفاده از میلاد محمدی در دفاع چپ به‌جای احسان حاج صفی، بازگشت محمدحسین کنعانی‌زادگان به دفاع میانی به‌جای روزبه چشمی، حضور امید ابراهیمی در ترکیب اصلی و بازی در کنار سعید عزت‌اللهی به‌عنوان دو هافبک دفاعی، خروج مهدی قایدی از ترکیب و استفاده از محمد محبی به جای او از جمله تغییراتی بود که سرمربی تیم ملی ایجاد کرده بود.
 
باور پیروزی برابر ژاپن
با این حال، فضای حاکم در پیش از بازی، جوی را به وجود آورده بود که ملی‌پوشان خودباوری لازم را نداشته باشند و با این‌که فرصت‌های خوبی برای گلزنی به‌دست آوردند اما این ژاپن بود که در اکثر دقایق توپ و میدان را در اختیار داشت و توانست گل اول را هم وارد دروازه علیرضا بیرانوند کند. اما این گل مانند شوکی بود که به تیم ایران وارد شد و آنها رفته‌رفته به این باور رسیدند که می‌توانند ژاپن را درهم شکنند. تیمی که انگار با این حس از دیگر تیم‌ها برتر است و سدی در راه قهرمانی‌اش نیست وارد این دوره از جام ملت‌ها شده بود اما در میدان نشان داده بود که تیمی شکننده است. آنها در بازی با ویتنام با این‌که به پیروزی رسیدند ولی دو بار دروازه‌شان باز شد یا در بازی با عراق شکست غیرمنتظره‌ای را تجربه کرده بودند. دراین شرایط و در نیمه دوم ورق برگشت و ایران بازی‌ای را از خود به نمایش گذاشت که در چند سال اخیر کمتر شاهد آن بودیم.
 
نمایش عالی در نیمه دوم
هر توپی که بازیکنان تیم ملی به‌روی دروازه ژاپن می‌ریختند، تبدیل به یک موقعیت ویژه می‌شد که یکی از آنها با هوشیاری سردار و پاس خوب او به محبی گل شد، دیگری گل آزمون که با بدشانسی او و قرار گرفتنش در آفساید میلی‌متری رد شد و موقعیت‌های بسیار خوب دیگری که از دست رفت. با این حال، تلاش فوق‌العاده یوزها در لحظات آخر به ثمر نشست. کنعانی در جایی که قاعدتاً نباید می‌بود، بود و پنالتی گرفت تا علیرضا جهانبخش ضربه‌اش را گل و همه ایرانیان را شاد کند.
 
پیروزی امیر در آزمون سخت
نکته‌ای که در این میان نباید از آن غافل شد این بود که قلعه‌نویی به ترکیبی که عالی بازی می‌کرد دست نزد تا به هدفش برسد و نیمه مربیان را برنده شود. او مهم‌ترین بازی دوران مربیگری دوباره‌اش در تیم ملی را برد تا مهر تأییدی به حضورش روی نیمکت تیم ملی بزند. حالا ژنرال در آستانه کسب افتخاری بزرگ قرار گرفته که به مثابه خامه روی کیک دوران مربیگری‌اش است. باید صبر کرد و دید چه می‌شود. فوتبال بیش از 90 دقیقه است.