به بهانه بازگشت مجید انتظامی پس از ۱۰ سال به سینما با موسیقی «مجنون»
بازگشت ستاره
محدثه واعظیپور
روزنامهنگار
خبــر حضــور مجیــد انتظامــی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به سرعت فضای رسانهای را تسخیر میکند و این نشاندهنده اهمیت حضور او به عنوان یک موسیقیدان و آهنگساز برجسته است. بیش از هر اتفاق دیگری که مربوط به جشنواره امسال و حواشیاش باشد، رسانهها به این موضوع میپردازند که پس از سالها، انتظامی با «مجنون» (مهدی شامحمدی) به جشنواره فیلم فجر میآید. تمرکز بر نام او و تأکید بر جای خالیاش در این سالها، نشاندهنده محبوبیت و جایگاه حرفهای این آهنگساز است. انتظامی در یکدهه اخیر، دلزده از فضای کاری، از سینما دور بوده و برای فیلمی موسیقی نساخته، اما این عزلت خودخواسته و پرهیز آگاهانه، باعث فراموشی نشده و نامش همچنان در سینمای ایران و در حوزه موسیقی درخشان است و جای خالیاش آنچنان مشهود و مهم که خبر حضورش در جشنواره، موج به وجود میآورد و وایرال میشود.
مجید انتظامی یکی از مهمترین آهنگسازان سینمای ایران بویژه در سالهای پس از انقلاب است، ویژگی منحصربهفرد کارنامه او این است که موسیقیهایش به دل جامعه آمده، توسط مردم شنیده شده و به قلب آنان راه یافته است. به قلبمان که رجوع کنیم، بهجز موسیقی بارها شنیدهشده «از کرخه تا راین» یا «بوی پیراهن یوسف»، بسیاری از آثار شاخص سینمای ایران با او معنا یافتهاند؛ «دوئل» و «آژانس شیشهای» یا «روز واقعه» که بدون موسیقیاش چیزی کم دارد و کامل نیست و «ترن» که بیش از خود فیلم، در تاریخ باقی مانده و ستایش شده است. در آثار او هم میتوان آثار حماسی دید، هم موسیقی عاطفی و تراژیک. انتظامی بویژه در موسیقی دفاع مقدس، تلاش کرده مرزهای آشنا را کنار بگذارد و هر بار تجربهای تازه رقم بزند.
انتظامی در دهه 90 کم کار شد، اما پیش از آن، حضوری پررنگ در سینمای ایران داشته و قطعاتی که برای فیلمهای سینمایی ساخته، مورد توجه قرار گرفته است. او یکی از رکوردداران دریافت سیمرغ بلورین است و میتوان انتظار داشت امسال با «مجنون» دوباره یکی از بختهای دریافت سیمرغ بلورین باشد. نخستین فیلم بلند مهدی شامحمدی مستندساز، روایت بخشهایی از زندگی شهید مهدی زینالدین از سرداران دفاع مقدس است، با توجه به نوع موسیقیهایی که مجید انتظامی برای آثار جنگی ساخته، میتوان او را بهترین گزینه برای موسیقی این فیلم دانست. ویدیوی کوتاهی که از روند ساخت موسیقی «مجنون» منتشر شده، نشان میدهد که انتظامی این بار هم با استفاده از سازهای مختلف، نگاهی روحانی به شخصیت فیلم و فضای اثر داشته است. انتظامی در معدود گفتوگوهایش بارها به این موضوع اشاره کرده که علاقهاش به رزمندگان باعث شده ساخت موسیقی برای فیلمهای جنگی را انجام بدهد. گویی که او این کار را ادای دین به قهرمانان وطن میداند. او کوشیده در ساخت موسیقی آثار جنگی، تنوع و گوناگونی را تجربه کند و آثارش شبیه هم نباشند.
مجید انتظامی در کنار شخصیت ویژه و کارنامه پربارش یادآور نام درخشان عزتالله انتظامی است؛ بازیگر محبوبی که فقدانش در سینمای ایران جبرانناپذیر بوده، مجید همچون پدر گزیدهکار و سختگیر است و مانند او به وجهه و اعتبارش اهمیت میدهد. این دو نام، در سینمای ایران ماندگار شدهاند و هر یک دیگری را به ذهن متبادر میکنند.