محدثه واعظی‌پور
روزنامه‌نگار

سال 1394 نمایش «ایستاده در غبار» ساخته محمدحسین مهدویان در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر به تولد یک پدیده منجر شد؛ هادی حجازی‌فر. بازیگر باسابقه تئاتر در نقش شهید احمد متوسلیان قرار بود، شبیه بازیگر نباشد، نقش را زندگی کند و شاید مانند بسیاری از بازیگرانی با چنین تک نقش‌هایی، در خاطره‌ها بماند.
اما «ایستاده در غبار» آغاز مسیر بازیگری یکی از بهترین‌های سینمای ایران در دهه 90 شد.
بازیگری برآمده از تئاتر که چند تجربه نخستش با مهدویان رقم خورد و با نقش کمال (ماجرای نیمروز) و موسی (لاتاری) به محبوبیت رسید. چهره استخوانی و سیمای تلخش، مناسب نقش ضدقهرمان یا مردان سرسخت و رنج‌کشیده به نظر می‌رسید، با «آتابای» (نیکی کریمی) و «موقعیت مهدی» نقطه عطفی در کارنامه‌اش رقم خورد و از فضای آثار مشابه فاصله گرفت. حجازی‌فر در این سال‌ها گاهی در آثاری بازی کرده که قرار بوده برای تماشاگر گسترده جذاب باشند، به عنوان مثال فیلم «دوزیست» (برزو نیک نژاد) یا سریال «ممنوعه» (امیر پورکیان)، اما اغلب تجربیاتش در این حوزه چیزی به اعتبار کارنامه‌اش نیفزودند. او هرجا بیشتر روی نقش و متن، نظارت و دخالت داشته (آتابای) موفق‌تر بوده و توانسته جهانی که در ذهنش دارد، مقابل دوربین جان ببخشد، البته در آثاری که حجازی‌فر، درست انتخاب شده و در میان پازل قصه و بازیگرها، نقش تعیین‌کننده داشته مانند مجموعه همکاری‌هایش با محمدحسین مهدویان یا «بی همه‌چیز» (محسن قرایی) همچنان درجه یک بوده است. هادی حجازی‌فر، با کارگردانی «موقعیت مهدی» که در جشنواره فیلم فجر و اکران عمومی ستایش شد، نگاه متفاوتش به قهرمانان جنگ را به نمایش گذاشت. فیلم او، با نزدیک شدن به شخصیت مهدی و حمید باکری از سرداران شهید سال‌های دفاع مقدس و رابطه خانوادگی و برادرانه آنها، پر حس و حال و دوست داشتنی از کار درآمد و اشتیاق نسبت به فیلم‌های بعدی این کارگردان بازیگر را بیشتر کرد. او در همه این سال‌ها، بیشتر مقابل دوربین بوده تا روی صندلی کارگردانی، طبیعی است که پس از درخشش در سریال «پوست شیر» (جمشید محمودی) پیشنهادهای بازیگری به سویش سرازیر شود. زوج او و شهاب حسینی در این سریال، با نمایش دو وجه از شخصیت پدر، محبوبیتی خاص را تجربه کردند. نقش نعیم در «پوست شیر» با نمایش نقاط روشن و تاریک شخصیت یک پدر، رابطه عاطفی او با ساحل (پردیس احمدیه) و رفاقت مردانه او و رضا (علیرضا کمالی) گاه تا مرز یک لمپن خرده‌پای خلافکار پیش می‌رفت و گاه یک منجی بامرام بود. حجازی‌فر این نقش را که از خودش مسن‌تر بود، با پختگی بازی می‌کرد و حضورش هرگز زیر سایه بازی کم ایراد شهاب حسینی، محو نمی‌شد. او امسال در جشنواره فیلم فجر با یک تجربه متفاوت حضور دارد. همکاری با سروش صحت در فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» فعلاً و روی کاغذ می‌تواند یک نقطه عطف تازه در کارنامه این بازیگر باشد. یک فیلم کمدی به سبک دیگر آثار صحت که حجازی‌فر را در کنار هوتن شکیبا، بهرام رادان و پژمان جمشیدی قرار داده است، ترکیبی شگفت‌انگیز و کنجکاوی‌برانگیز که کاش باعث شود تا وجهی تازه از شخصیت و قدرت بازیگری حجازی‌فر را دور از پرسونای مرد شهری خشمگین یا رنج دیده ببینیم.