محسن وظیفه
خبرنگار

تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران روزهای عجیبی را پشت سر می‌گذارد. این تیم به دنبال کسب سهمیه پارالمپیک است اما هنوز به طور قطعی مشخص نیست که اگر سهمیه را بگیرد به بازی‌های پارالمپیک اعزام می‌شود یا نه؟ تصمیمی که محمد رضا دستیار سرمربی تیم ملی آن ‌را
عادلانه نمی داند: «متر و معیار کمیته ملی پارالمپیک باید عادلانه باشد. نباید بسکتبال با ویلچر و سایر رشته‌ها را کنار والیبال نشسته قرار داد.»

آقای دستیار توقع داشتیم قهرمان شوید و با سهمیه برگردید.
خودمان هم چنین انتظاری داشتیم ولی بازی با استرالیا خیلی سخت شد. البته خوب شروع نکردیم وگرنه برنده می‌شدیم.
قبل از اینکه به بازی با استرالیا برسیم، می‌خواهم که کمی درباره بازی ژاپن صحبت کنید. بعد از باخت در هانگژو اینجا دوبار شکستش دادید.
بارها به مسئولان کمیته ملی پارالمپیک گفتیم که در هانگژو شانسی به ژاپن باختیم اما کسی حرف ما را قبول نکرد. اینجا ژاپن آمده بود که سهمیه پارالمپیک را بگیرد؛ روی ساکشان نوشته بودند به پاریس خوش آمدید اما تمام رؤیای این تیم را به باد دادیم.
نحوه تقسیم سهمیه‌ها برای پارالمپیک هم منصفانه نیست؛ قبول دارید؟
منشور پارالمپیک این بوده که تمام کشورها و قاره‌ها که در المپیک حضور دارند، باید بتوانند سهمیه بگیرند اما الان با این برنامه‌ریزی از قاره آفریقا تیمی نمی‌تواند در پارالمپیک حضور داشته باشد. قهرمان این قاره به فرانسه می‌آید اما این‌جا نمی‌تواند حریف سایر کشورها شود. این نحوه تقسیم سهمیه منصفانه نیست. من روش والیبال را بیشتر می‌‌پسندم. قهرمان قاره‌ها می‌آیند و دو سهمیه هم برای گزینشی می‌ماند.
ولی در مسابقات آسیا و اقیانوسیه نسبت به پارالمپیک فاصله کمی با استرالیا داشتیم.
اگر کوارتر اول برنده می‌شدیم برنده بودیم. در سه کوارتر برنده بودیم اما چون خوب شروع نکردیم بازی از دست ما خارج شد. باید قدر موقعیت‌ها را می‌دانستیم. البته استرالیا تیم بسیار خوبی است و حتماً در پارالمپیک می‌درخشد. در توکیو با 40 امتیاز اختلاف باختیم ولی اینجا اگر پرتاب‌های آخر ما به امتیاز تبدیل می‌شد سهمیه را می‌گرفتیم. البته خیلی هم بد نشد. با حضور در فرانسه فرصت داریم که با چند تیم خوب دیگر بازی کنیم و در آستانه پارالمپیک با آمادگی کامل به بازی‌ها برویم. شاید قسمت بود که ما در فرانسه سهمیه پارالمپیک را بگیریم.
ولی شاید اصلاً به فرانسه اعزام نشوید؟
قبل از اینکه به تایلند برویم اسبقیان قول داده که حمایت کند و این‌کار را می‌کند.
ولی با مصوبه کمیته ملی پارالمپیک شاید منطقی نباشد که به فرانسه اعزام نشوید.
کمیته ملی پارالمپیک حتی برای تایلند هم کمکی نکرد. گفتند بروید برگردید بعد در خدمت شما هستیم. داستان ما با پارالمپیک همان ضرب‌المثل قدیمی است؛ هر چقدر پول بدهید آش می‌خورید. بها بدهند می‌درخشیم، ندهند این ورزش از بین می‌رود.
مثل فوتبال 5 نفره.
دقیقاً به مسئولان کمیته ملی پارالمپیک همین را گفتم. فوتبال 5 نفره نایب قهرمان پارالمپیک بود اما با برنامه‌ریزی کمیته ملی پارالمپیک به توکیو اعزام نشد و امسال در هانگژو تیم پنجم یا ششم بود.
حیف است که بسکتبال با ویلچر هم چنین سرنوشتی داشته باشد.
اعتقاد دارم که متر و معیار کمیته ملی پارالمپیک عادلانه نیست. اگر در یک ورزش انفرادی و رکوردی ورزشکاری که نمی‌تواند حتی در بین 10 نفر هم باشد ولی به پارالمپیک اعزام شود؛ ظلم است اما در رشته‌های تیمی نمی‌تواند یک برد یا یک باخت معیار مناسبی باشد.
کمیته ملی‌پارالمپیک رشته‌های تیمی را با والیبال نشسته مقایسه می‌کند ولی این رشته را در دنیا فقط دو سه کشور خیلی خوب پیگیری می‌کنند.
این مقایسه خوبی نیست. تمام فینال‌هایی که ما در والیبال نشسته داشتیم تکراری است. امیدوارم به دوستانم در این رشته بر نخورد اما شما مقایسه کنید، ببینید در بسکتبال با ویلچر تمام فینال‌ها متفاوت است اما در پارالمپیک والیبال نشسته معمولاً بین دو کشور و نهایت سه کشور برگزار می‌شود. در بسکتبال با ویلچر دوره قبل ژاپن به فینال رسید.
با این وضعیت چه امیدی دارید که به فرانسه اعزام شوید؟
اسبقیان خیلی از ما حمایت کرد. قبل از اینکه به تایلند برویم گفت شما بروید و تلاش کنید سهمیه بگیرید اگر موفق نشدید من هستم و کمک می‌کنم و واقعاً ما روی حرف او حساب کردیم. چون در این مدت خیلی به ما کمک کرده بود. علاوه بر این می‌توانیم اسپانسر بگیریم یا کمی در هزینه صرفه‌جویی کنیم ولی به فرانسه برویم.
الان که معاون ورزش شده و حتماً خیلی می‌تواند مؤثر باشد.
حتماً، روی کمک او حساب کردیم.