فائزه زمانی
خبرنگار

هر ستاره‌ای یک روز طلوع می‌کند و یک روزهم غروب. الهه منصوریان از همان ستاره‌هاست که سکانس به سکانس زندگی‌اش را خودش ساخت تا امضای هیچ کارگردانی بجز خودش پای فیلم زندگی‌اش نباشد.
درحالی که در این سال‌ها مدال‌های زیادی برگردن انداخت، هیچ وقت دستش به طلای بازی‌های آسیایی نرسید، چیزی که خودش اسمش را حسرت نه که قسمت می‌گذارد.
او دو روز پیش درحالی در سن 32 سالگی زمین ووشو را برای همیشه بوسید و دستکش ها را آویخت که به گفته خودش این خداحافظی ناگهانی دلیل خاصی نداشته و حالا بعد از سال‌ها فقط می‌خواهد کمی بیشتر کنار مادرش باشد و برای خودش وقت بگذارد؛ هرچند که
به گفته خودش ناکامی مقابل حریف چینی در فینال بازی‌های آسیایی و انتقادات دنباله‌دار نسبت به سنش و فشار‌ها برای کنار رفتن او از تیم ملی، در این خداحافظی بی‌تأثیر نبوده است.
او درباره خداحافظی ناگهانی‌اش گفت: «من به این علت که دیگر توانایی مبارزه ندارم یا ضعیف شده‌ام خداحافظی نکردم، حتی اگر ادامه می‌دادم این توانایی را در خود می‌دیدم که در مسابقات جهانی آتی هم طلا بگیرم اما همیشه دلم می‌خواست در اوج و بعد از یک قهرمانی خداحافظی کنم. همین اتفاق هم افتاد و بعد از قهرمانی با سپاهان از تیم ملی خداحافظی کردم. حس کردم الان زمانی است که باید به جوان‌تر‌ها اجازه ورود به تیم ملی را بدهم و میدان را برای آنها خالی کنم.بهتر از من و خواهرانم هم می‌آید.بنابراین خداحافظی‌ام دلیل خاصی نداشت؛ می‌خواهم یک زندگی جدید شروع کنم و الهه منصوریان متفاوتی باشم. من چند شعبه باشگاه در تهران و سراسر کشور دارم که از این به بعد می‌خواهم تمرکز اصلی‌ام را روی مدیریت آنها و زندگی شخصی‌ام بگذارم و بیشتر از قبل کنار مادرم باشم.منصوریان حالا به گفته خودش ممکن است سرمربی تیم ملی شود: «درحال حاضر سرمربیگری تیم ملی و 2 کشور دیگر و یک تیم باشگاهی در چین به من پیشنهاد شده است. تیم ملی برایم اولویت دارد و منتظر پیشنهاد مسئولان فدراسیون هستم، اگر توافقی در این زمینه صورت بگیرد قطعاً تیم ملی ایران را انتخاب می‌کنم.» ستاره تیم ملی ووشو انتقادات اخیر را در این خداحافظی بی‌تأثیر نمی‌داند: «این حرف‌ها تأثیر زیادی در خداحافظی‌ام داشت. یکی از مسئولانی که نمی‌خواهم اسمش را بیاورم، در مراسمی قبل از بازی‌های آسیایی من را دید و به مربی‌ام گفت که وقتش نرسیده که الهه خداحافظی کند؟ من تنها کسی هستم که چندین بار چینی‌ها را شکست داده؛ درست است که نتواستم طلا بگیرم اما در 32 سالگی نقره بازی‌های آسیایی را گرفتم و 3 طلای جهانی در کارنامه‌ام دارم.
سن ملاک نیست و اراده، قدرت و انگیزه خیلی مهم‌تر از هرچیز دیگری است.»