در حافظه موقت ذخیره شد...
آناتومی پرخاشگری
آلودگی هوا چگونه باعث افزایش تمایلات خشونت‌آمیز می‌شود؟
با این‌حال، یکی از قربانیان آلودگی هوا چندان مورد‌توجه قرار نگرفته است: یعنی «شناخت ما» و به‌عبارتی تأثیر روانی آلودگی هوا.
پژوهش‌های انجام‌شده اکنون تأیید می‌کند که آلودگی هوا به صورت مستقیم با سیستم‌های تنظیم عصبی-شیمیایی ما تداخل می‌کند و توانایی ما را برای تنظیم افکار، احساسات و رفتارمان تحت تأثیر قرار می‌دهد. حتی نگران کننده‌‌تر، اینکه اثرات عصبی گسترده میتواند منجربه رفتارهای منفی خاصی مانند خشونت شود.
آلودگی هوا و افزایش رفتارهای تهاجمی
ذرات ریز یا ذرات با قطر کمتر از 2.5 میکرون (PM2.5) از طریق تنفس ما وارد جریان خون و باعث التهاب سیستمیک اندام‌های حیاتی از جمله مغز می‌شوند. التهاب مغز عملکرد شناختی را مختل می‌کند که به نوبه خود منجر به تصمیم‌گیری‌های تکانشی بیشتر و موارد بیشتر پرخاشگری می‌شود. نتیجه یک مطالعه نشان می‌دهد که افزایش آلودگی، جرائم خشونت‌آمیز را افزایش می‌دهد. با انجام تحقیقات بیشتر، روشن شده است که آلودگی، تأثیر کمی بر سایر جرائم غیرخشونت‌آمیز مانند کلاهبرداری دارد اما برعکس بر میزان جرائم خشونت‌آمیز و تکانشی تأثیر داشته و موجب افزایش این نوع رفتارها می‌شود.
چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
فوری‌ترین و ملموس‌ترین سیاستی که می‌توانیم برای کاهش آلودگی هوا به کار بگیریم، کاهش انتشار گازهای آلاینده خروجی خودروهاست. کاهش آلاینده‌های خودرو به معنای روی آوردن به خودروهای گران‌قیمت و تمام الکتریکی نیست بلکه درنظر گرفتن خودروهایی که بنزین کمتری مصرف می‌کنند و به لحاظ فنی سالم‌اند هم میتواند کارساز باشد. یک مطالعه در مورد ترافیک منطقه مترو «تورنتو» نشان می‌دهد، 75درصد از آلاینده‌های مضر از 25درصد وسایل نقلیه که عموماً قدیمی‌ترند، نقص فنی دارند و مصرف سوختشان بیشتر است، ناشی می‌شود. همچنین یک پژوهش در سال 2020 نشان داد که با افزایش استانداردهای آلایندگی و در کنار آن، افزایش خودروها، ذرات معلق ناشی از ترمز خودرو، فرسودگی لاستیک‌ها و ساییدگی سطح جاده از انتشار آلاینده‌های ناشی از مصرف سوخت، سبقت می‌گیرد.