آیین بازگشایی کتابخانه ملک‌الشعرای بهار، شامگاه جمعه در سرای عامری‌های کاشان و با حضور چشمگیر کاشانی‌ها بویژه اهالی فرهنگ این شهر برگزار شد. همان دیاری که او درباره‌اش گفته بود: «باد آباد مَهین خطه کاشان.»
قطب فرهنگ کاشان در آینده
در آغاز این مراسم که وحید مدرس‌زاده اجرای آن را برعهده داشت، علی میرانصاری، عضو شورای عالی علمی مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی که این کتابخانه به همت او پا گرفته، گفت: در اردیبهشت ١٣٩۵، همایش «خاندان بهار، چهار نسل در خدمت فرهنگ ایران» در کاشان برگزار و در حاشیه این برنامه، کتابخانه ملک‌الشعرای بهار افتتاح شد. محل کتابخانه چندبار تغییر کرد و با پشتکار مدیر جدید سرای عامری‌ها، کتابخانه در حوض‌خانه عمارت بازگشایی شد که دارای دو اتاق شامل مخزن و قرائت‌خانه است. این کتابخانه در آغاز تنها ٢٠٠ جلد کتاب داشت که از سوی خاندان بهار اهدا شد. اما اکنون و در بازگشایی آن، شمار منابع به حدود ٨٠٠ جلد کتاب رسیده است که از جانب خاندان زرین‌کوب، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، کتابخانه ملی ایران و بنیاد موقوفات افشار و مشارکت گروه فرهنگی سیلک هدیه شده است.
بنیانگذار سبک‌شناسی سنتی غیردانشگاهی
سپس عبدالرضا مدرس‌زاده، دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان با بیان اینکه بهار، بنیانگذار سبک‌شناسی سنتی غیردانشگاهی در ایران است، گفت: این مهم، محصول معلومات و ذوق و استعداد و قدرت شاعری اوست که کتاب مستطاب سه‌جلدی «سبک‌‌شناسی» با عنوان فرعی «تاریخ تطور نثر فارسی» را نوشت و در دانشگاه تهران درس داد. وقتی سبک‌شناسی بهار را می‌خوانیم، شاهد سبک‌شناسی تقویمی هستیم که از نخستین متون فارسی تا معاصر را شامل می‌شود چون او تمام متون را خوانده بود. این در حالی است که ٨٠ سال پیش نظریه‌های سبک‌شناسی در کار نبود و ازاین‌حیث باید او را از مبدعان سبک‌شناسی نظم و نثر دانست که شاگردش حسین خطیبی و بعدتر خسرو فرشیدورد و سیروس شمیسا راهش را ادامه دادند.
بهار در اصفهان
مهدی نوریان، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان ضمن توجه به حضور بهار همراه‌ با علی‌اصغر حکمت و حبیب یغمایی در کاشان و قمصر و شرح آن در خاطرات یغمایی در خرداد ١٣٢٠، درباره حضور تلخ بهار در اصفهان گفت: در سال ١٣١٢ مأموران تأمینات، صبح عید نوروز به خانه ملک‌الشعرای بهار ریختند و او را با خود بردند که باید وصف آن را در حبسیات او خواند. ۵ ماه در حبس بود و بعد به اصفهان تبعید شد و ابتدا به منزل صدر‌المحدثین رفت، کسی‌ که وقتی در مسجد شاه اصفهان به منبر می‌رفت تا میدان نقش جهان جمعیت گرد می‌آمد و آواز بسیارخوشی نیز داشت و گوشه صدری در موسیقی ایران به نام اوست. این ادیب ممتاز خاطرنشان ساخت: بهار در آن یک‌سال تبعید، حدود 7-6هزار بیت سرود. البته او را آزار می‌دادند و حکم تبعیدش به یزد آمد که با وساطت رجال شکسته شد. او با اقتدا به کارنامه بلخ حکیم سنایی غزنوی، منظومه «کارنامه زندان» را سرود و حتی از فتنه‌جویان نام برد.
در اندیشه ایران
اصغر دادبه، مدیر بخش ادبیات مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی سخنران بعدی مراسم گفت: بهار با همه وجود ایران را دوست داشت و به جرأت می‌گویم اگر فقط یک حافظ، نظامی، سعدی ، فردوسی ، خیام و عطار داریم، تنها یک بهار داریم زیرا او همه چیزهایی را که لازمه یگانگی است، دارد و این برای جامعیت او کافی است که در هر زمینه‌ای که عمل کرد، جامع بود.
وطن را به دو چشم نگران
آخرین سخنران، چهرزاد بهار، تنها فرزند بازمانده ملک‌الشعرای بهار بود. او گفت: کتابخانه‌ای را که نخستین‌بار هفت‌سال پیش در اردیبهشت سال ۱۳۹۵ در مراسم بزرگداشت چهارنسل از خاندان بهار - یعنی احمد صبور و میرزا محمدکاظم صبوری و محمدتقی بهار و مهرداد بهار - در همین مکان محتشم گشوده بودیم از نو به‌ روی مردم بافرهنگ و کتاب‌دوست شهر کهن کاشان باز شد.