یکی از همراهان رئیس جمهور در سفر به نیویورک

قسمت هشتم/ رسماً سفر نیویورک جنگ است. این را می‌توان در چشم‌های گود افتاده، کت‌های خسته همکاران، اتو شده‌های چروک شده، پتوهای درخواستی از میهمانداران، صدای نفس‌های گرفته و خسته پرواز برگشت دریافت. نوع جنگش متفاوت است؛ برخی با ابزار دیپلماتیک، برخی با بلندی بلندگو، برخی با گوشی موبایل، برخی با عکس گرفتن، می‌آیند. ولی لبخندهای رضایت جنگجویان‌مان خریدنی بود. پیروزی شیرین نصیب ایران بود. یکی از بیش از 40 برنامه سفر دو روز و نیم‌مان، جلسه با شورای روابط خارجی امریکا بود که با تأخیر چندساعته برگزار شد. چه کرد اینترنشنال؟!! کلی تحلیل و بررسی دروغ که شورای روابط خارجی نپذیرفته با رئیس جمهور ایران دیدار کند و شرط و شروط گذاشته است و...
برنامه رئیس جمهور ما پر بود و سخنرانی سازمان ملل و دیدارهای فراوان بخصوص آخر شب جذاب با ایرانیان مقیم امریکا که پر بود از غزل و درد دل دوری از وطن و صلوات امام رضا(ع) و عشق به نظام جمهوری اسلامی ایران.
جلسه شورای روابط خارجی را به تأخیر انداختیم ولی در بحبوحه خبرهای نیویورک و شلوغی کار تیم ایرانی دیگر حتی فرستادن خبر تأخیر دادن برنامه جلسه خیلی بی‌مزه بود. باید صبح زود از هتل خارج می‌شدم و قرار نبود در جلسه باشم اما تأخیر ماشین باعث شد چند دقیقه‌ای را پشت جلسه بنشینم. همه‌شان آمده بودند؛ گوش به گوش و فشرده. لبخند نداشت رئیس جمهورمان، رسماً آماده بود که آنها یکی بگویند 10 تا بخورند. همین هم شد. صورت‌هایشان درد گرفته بود. آخرش وقتی رئیس جمهورمان گفتند: «من یک خواهش از این جمع دارم. آقایان محترم و خانم‌های گرامی! حتماً با پیشداوری، داوری نکنید. من به عنوان یک حقوقدان به شما می‌گویم. 40 سال است که در کسوت کار حقوقی هستم. اطلاعات دقیق، اطلاعات درست، پایه داوری‌تان قرار بگیرد. اطلاعات نادرست موجب داوری نادرست خواهد شد و موجب تصمیم نادرست و مشورت نادرست خواهد شد. من با توجه به برخی از تحلیل‌هایی که در این جلسه شد، احساس می‌کنم که بعضاً منبع این تحلیل‌ها، گروه‌های معاند جمهوری اسلامی هستند. چه خوب است شما که دسترسی خوبی به اطلاعات دارید، اطلاعات دقیق را دریافت کنید.»
نفر اول که مدیرشان بود، شروع کرد. ولی ضعیف خیلی ضعیف. در حد شبکه من و تو در حد تحلیل سیاسی در کلاس اول دبستان، باورم نمی‌شد چرا اینقدر ضعیف با اغتشاشات شروع کرد ولی آدم (آقای رئیسی) که حقوقی باشد، جواب هم می‌خواهد بدهد با ادله از ابتدا تا انتها را بسیار مرتب و با نظم مطرح می‌کند. اما اگر سید ابراهیم رئیسی قصد کرده باشد طرف را آچمز کند، مثل جریان مصاحبه mbc که طرف را به I Don’t Know انداخته بود، ترکیب می‌زند و جواب رئیس شورای روابط خارجی را با برگرداندن ورق به سمت امریکا و شریکان می‌دهد. کیف کردم! همین شد که تا آخر نشستم مثل دیدن فیلم سامورایی شده بود. همان جا ضعف تحلیل ضعف سؤال ضعف دغدغه ضعف همه چیز امریکایی بروز پیدا کرده بود. تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد. اما قوی، تیرهای سؤال را درنوردیده بودیم. تا حدی که آن خانم دستپاچه شد و شروع کرد فارسی حرف زدن (خیلی بد شد برایشان)!! رئیس جمهور گفتند شما که همه‌تان فارسی بلدید... فارسی بگویید، انگلیسی بگویید، ما می‌شنویم. حالا که بلینکن (وزیر خارجه امریکا) رفته دلداری نتانیاهو یاد سؤالات ضعیف شورای سیاست خارجی امریکا افتادم. یاد سخن همسر رئیس جمهورمان در مصاحبه با شبکه امریکایی افتادم که گفتند: دوره امریکایی شدن گذشته است. یاد امریکایی‌هایی که سفیر رژیم صهیونیستی را از جلسه سخنرانی جمهوری اسلامی ایران از سازمان ملل بیرون انداختند. یاد سخنرانی رئیس جمهور در سازمان ملل افتادم آنجا که گفتند: «اینک در شرایطی گرد هم آمده‌ایم که با یک واقعیت مهم یعنی «چرخش و تغییر جهان» و ورود به «دوران و نظمی جدید» مواجه هستیم. جهان کهنه، جهان «یکجانبه‌گرایی»، «سلطه‌طلبی»، «غلبه سرمایه بر اخلاق و عدالت و فضیلت»، «توسعه دهنده فقر و تبعیض و نابرابری»، «به کارگیری خشونت، تحریم و نقض حقوق ملت‌ها» و «استفاده از سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی به عنوان ابزار فشار بر کشورهای مستقل» و در یک کلام، جهانی از هر نظر ناعادلانه بود. این نظم ناعادلانه، مشروعیتش را در افکار عمومی دنیا از دست داده و اراده‌های جدی برای تغییر آن شکل گرفته است.
زوال این نظم کهنه، تردیدناپذیر است.» ... نظم جهانی اینقدر شدید و سریع دارد تغییر می‌کند که سه هفته پیش در خاک امریکا ایرانی‌ها علیه امریکا و رئیس جمهور سابقش و عملیات‌هایش اقامه دعوا می‌کنند! الان امریکا وزیرش را فرستاده برای دلداری شکست بدون ترمیم از حماس، دوست ایران. اینقدر این نظم یکجانبه، عوض شده که سفیر دوست‌شان (رژیم صهیونیستی) را همان که بلینکن آمده سرسلامتی بگوید و برایش کادو یک فروند ناو هدیه فرستاده، از جلسه سازمان ملل به نفع نظم جدید و سخنرانی رئیس جمهورمان اخراج کردند.
این تغییر در حدی است که وزیر خارجه امریکا آمده اشک‌های نتانیاهو از کودک‌کشی‌اش را پاک کند و بگوید ما اینجاییم ناراحت نباش.
چه امریکای ضعیفی!
چه رژیم صهیونیستی بدبختی!
چه حماس قدرتمندی!
چه تغییر روابط سریعی!
چه ملت‌های آزادیخواه یکصدایی!
چه ایران مقتدری داریم!
ادامه دارد...