ساخت حسگر با قابلیت تشخیص زودهنگام ویروس‌ها
محقق ایرانی دانشگاه راتگرز با نانوتوپ‌ها روش انقلابی برای تشخیص اولیه بیماری‌های عفونی کشنده ارائه کرد.
به گزارش ستاد نانو، مهدی جوانمرد روشی را برای تشخیص اولیه بیماری‌های عفونی کشنده با استفاده از یک آزمایش بسیار حساس، ایجاد کرده است که می‌تواند در آینده در رویکردهای پزشکی تحولاتی را سبب شود؛ چرا که در این تست، از نوعی ساختار ژنتیکی به‌صورت نانوتوپ استفاده شده است که به‌عنوان حسگر نانویی عمل می‌کند.
نانوتوپ در واقع مجموعه‌ای کروی از مواد ژنتیکی بوده که با یک ساختار الکترونیکی ترکیب شده و در واقع این ابزار یک حسگر الکترونیکی نانوساختاری از جنس DNA است که می‌تواند با دقت بالا عوامل بیماری‌زا را شناسایی کند.
مهدی جوانمرد از محققان این پروژه گفت: در طول بیماری کرونا، یکی از مواردی که وجود نداشت اما می‌توانست باعث ممانعت از گسترش سریع ویروس شود، روش تشخیص کم هزینه و زودهنگام بود که می‌تواند افراد آلوده که علائم بالینی خاصی ندارند را شناسایی کند، چراکه فرد آلوده با سرفه یا عطسه می‌تواند حداقل ۲۰ نفر را آلوده کند.
جوانمرد خاطرنشان کرد: روش ما شامل بهره‌گیری از مواد اسید نوکلئیک ویروسی و قرار دادن آن در داخل یک توپ DNA است که به اندازه کافی بزرگ است و توسط دستگاه اندازه‌گیری سلولی قابل تشخیص بوده در نتیجه ما می‌توانیم عفونت را در اولین مراحل آن شناسایی کنیم.
به نقل از ستاد نانو، این رویکرد در نمونه‌هایی که از خون و بزاق گرفته شده، کار می‌کند و نشان داده شده است که عفونت‌های اولیه توسط چندین ویروس، از جمله رینو ویروس باعث سرماخوردگی و حتی عفونت‌های باکتریایی مانند سل با این روش قابل تشخیص است.
 
ریزمخزن دهانی
جایگزین تزریق می‌شود
یک مخزن کوچک دارویی قابل چسبیدن در دهان می‌تواند جایگزین تزریق سوزنی به بازو برای انتقال دارو به بدن شود.
به گزارش ایسنا، هیچ کس تزریق و سوزن را دوست ندارد اما متأسفانه برخی از داروها وجود دارند که فقط از طریق تزریق قابل ورود به بدن هستند. با این حال این روند به لطف اختراع یک ریزمخزن مکنده که به جداره داخلی گونه در دهان می‌چسبد، ممکن است، تغییر کند.
مشکل داروهای تزریقی در این است که آنها از مولکول‌های نسبتاً بزرگی تشکیل شده‌اند و اگر دارو به‌صورت خوراکی مصرف شود، این مولکول‌ها توسط سیستم گوارشی از هم جدا می‌شوند، ضمن اینکه این مولکول‌ها آن‌قدر بزرگ هستند که با عبور از دیواره‌های روده وارد جریان خون نمی‌شوند.
آنها همچنین برای عبور از غشای مخاطی که پوشش داخلی گونه‌ها(معروف به مخاط باکال) و قسمت زیرین زبان را تشکیل می‌دهد، بسیار بزرگ هستند. اینجاست که این ریزمخزن مکنده الهام گرفته از بازوهای مکنده اختاپوس وارد می‌شود.
این وسیله که توسط دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی ETH زوریخ سوئیس ساخته شده است، با عرض ۱۰ میلی‌متر و ضخامت 6 میلی‌متر، با داروی مورد نظر بارگیری می‌شود و سپس به سادگی با فشار دادن آن با دو انگشت از بیرون و درون، روی جداره داخلی گونه چسبانده می‌شود و شرایط خلأ که داخل ریزمخزن ایجاد می‌شود، غشای مخاطی زیر آن را می‌مکد و آن را بسیار نشت‌پذیر می‌کند.برای افزایش بیشتر این نشت‌پذیری، یک ماده شیمیایی مشتق شده طبیعی که به دارو اضافه می‌شود، به طور موقت شبکه سلولی غشاء را شل می‌کند. در نتیجه محموله دارو از طریق مخاط باکال و تنها در عرض چند دقیقه وارد جریان خون می‌شود.در آزمایش‌هایی که روی سگ‌ها انجام شد، این ریزمخزن‌های مکنده داروها را با موفقیت وارد جریان خون کردند. سپس مخزن خالی روی ۴۰ انسان مورد آزمایش قرار گرفت که اکثر آنها اظهار داشتند این روش را بر تزریق ترجیح می‌دهند. گفتنی است که این ریزمخزن‌ها تا نیم ساعت بدون ایجاد ناراحتی به گونه‌های داوطلبان چسبیده بودند.
نوانا پاونوویچ که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: ما یک نمونه اولیه داریم و قبلاً حق اختراع این فناوری را به ثبت رسانده‌ایم. گام بعدی ما این است که این ریزمخزن مکنده را به گونه‌ای تولید کنیم که مطابق با مقررات دارویی فعلی باشد.
این ابتکار در حال حاضر از طریق شرکتی موسوم به Transire Bio در حال تجاری‌سازی است و مقاله‌ای در مورد آن به تازگی در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.