بی‌بی‌لوعه از کهنسال‌ترین زنان خوزستان است. این عمر طولانی باعث شده حوادث زیادی را با چشم خودش ببیند. از هجوم انگلیسی‌ها حدود ۹۰ سال قبل به آبادان و دارخوین تا حمله عراق و حصر آبادان؛ از ساخته شدن تلمبه‌خانه دارخوین توسط انگلیسی‌ها تا بیرون کردن عراق و اعدام صدام؛ از لحظه‌ای که دارخوین، محل زادگاهش، شهر شد تا روزی که یکی از مهمترین سنگرهای مقاومت هشت سال جنگ تحمیلی بود.
او در دوران جنگ برخلاف اهالی دارخوین هرگز این شهر را ترک نکرد و ماند تا قوت قلب رزمنده‌ها باشد. برایشان آشپزی می‌کرد یا حتی لباسهای‌شان را می‌شست. آواز می‌خواند و روحیه می‌داد. آنقدر به رزمنده‌ها محبت کرد که به مادر رزمنده‌ها شهرت پیدا کرد. صدایش را وقتی می‌خواند همه دوست داشتند و با او دلشاد بودند.
خانه او در تمام مدت هشت سال جنگ محل رفت و آمد سربازها و حتی فرمانده‌های جنگ بود. او را زنی مهربان و صلح‌طلب می‌شناسند. دوستدارانش می‌گویند تا زمانی که زنده است باید نام او در میراث بشری ایران ثبت شود.
عکس: اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان
