عضویت ایران در بریکس به چه درد می‌خورد؟
مهدی پیش‌بین
کارشناس مسائل بین‌الملل
بریکس نام یک گروه اقتصادی بین‌المللی است که از کشورهای برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی، معروف به کشورهای نوظهور اقتصادی، تشکیل شده است. ایران به تازگی عضو این گروه شده و در آینده قرار است عربستان و امارات هم به آن بپیوندند. احتمالاً نام گروه G7 را هم بارها شنیده‌اید. این گروه نیز یک گروه اقتصادی است که از کشورهای امریکا، کانادا، آلمان، انگلیس، ایتالیا، فرانسه و ژاپن تشکیل شده است.
برای اینکه جایگاه گروه بریکس را بهتر بشناسیم، خوب است مقایسه‌ای بین بریکس و G7 براساس اطلاعات صندوق بین‌المللی پول (IMF) داشته باشیم.
در اقتصاد شاخص مهمی داریم به نام تولید ناخالص داخلی (GDP) که هرچه عدد آن در هر کشوری بزرگتر باشد، یعنی اقتصاد بزرگتری دارد و می‌تواند سهم بیشتری از اقتصاد جهانی را تشکیل دهد.
به گزارش IMF، کشورهای بریکس در سال ۲۰۲۳، بیش از ۳۲ درصد از GDP اقتصاد جهانی را به خود اختصاص دادند. این در حالی است که کشورهای G7 کمتر از ۳۰ درصد از GDP اقتصاد جهانی را تشکیل دادند.
به عبارتی دیگر، در حال حاضر گروه بریکس که ایران به تازگی عضو آن شده، سهم بیشتری از کشورهای G7 در اقتصاد جهانی دارد.
این دستاورد مهم که توسط دولت سیزدهم رقم خورد، اولین اقدام بین‌المللی دولت در عرصه بین‌المللی نیست. چندی پیش ایران به عضویت سازمان همکاری شانگهای درآمده بود.
تمام کشورها از عضویت در چنین گروه‌های اقتصادی، منافع اقتصادی خواهند داشت. اما برای ایران علاوه بر منافع اقتصادی، ساختار ضدتحریمی هم دارد.
تحریم تنها در حالتی می‌تواند ایران را محدود کند که اقتصاد کشور و تجارت‌های بین‌المللی براساس دلار انجام شوند. اما اگر دولت بتواند خارج از چرخه دلار اقدامات تجاری خود را انجام دهد، دیگر تحریم‌ها مؤثر نخواهند بود و این فایده مهم، در بریکس دیده می‌شود.
البته اقدامات دیپلماتیک و بین‌المللی دولت صرفاً به این موضوعات محدود نمی‌شود. دولت همزمان با حضور در گروه‌هایی همچون بریکس، مذاکره با کشورهای غربی را دنبال می‌کند که توافق و آزادسازی پول‌های ایران، نتیجه موفق این اقدامات است.
بلد بودن زبان دنیا، به معنی استفاده از همه ظرفیت‌های جهان است، نه فقط منتظر امریکا بودن.
