«خوش مشایعت و بد بدرقه بودن» از ویژگی‎‌هایی است که در رفتار سیاسی و اجتماعی برخی از ما ایرانیان رخنه کرده است. ویژگی ای که اگر فردی از اهالی رسانه دچارش باشد غیر از نوشتن مدیحه‌ در رسای آنکه تازه بر کرسی قدرت نشسسته و درهم بافتن کلمات در مذمت آنکه به هر دلیل ردای مسئولیت را به دیگری واگذار کرده، خروجی دیگری نخواهد داشت. افتادن در چنین دامی البته که سخت نیست و پیش پای هر یک از ما گسترده است.
روز گذشته یادداشتی به قلم یکی از همکاران مطبوعاتی در روزنامه «ایران ورزشی» منتشر شد که نه فقط مصداق بروز این ویژگی بود بلکه در ارزیابی از عملکرد دکتر حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان در مدت دو ساله وزارتش نسبتی با اصول انصاف نداشت.
فراموش نکنیم که حمید سجادی به عنوان یکی از نامدارترین و رکورددارترین ورزشکاران تاریخ معاصر ایران به واسطه تحصیلات و فعالیت‌هایش در حوزه مدیریت اجرایی یکی از گزینه‌های مطلوب حتی در دولت‌های گذشته برای برعهده گرفتن مسئولیت وزارت ورزش و جوانان بود و این دولت سیزدهم بود که قفل افتاده بر امکان استفاده از ظرفیت و توانایی‌های او را شکست. بنابراین اینکه تصور کنیم رئیس‌جمهور با همه دقتی که در ابعاد مختلف انتخاب وزرا انجام داد، سجادی را تنها به دلیل داشتن عکس با لباس ورزشی برای وزارت معرفی کرد و نمایندگان مجلس با همین استدلال به او رأی اعتماد دادند، تصوری بی‌نهایت سطحی و به دور از واقعیت است.
این قضاوت که بگوییم او «دو سال به صندلی وزارت چسبید» آن هم درباره سجادی که ترجیح داد به جای قربانی کردن ورزش کشور در پای رویکردهای سیاسی جریانی از نمایندگان در مجلس و مافیای فعال در پشت پرده فوتبال تصمیم به استعفای خود خواسته بگیرد و مشکلات جسمی عارض شده بر اثر سانحه سقوط از بالگرد را فرصتی برای یک استعفای بی‌حاشیه قرار دهد، حتماً دور از انصاف است.
چنین مواضعی علیه سجادی در حالی مطرح می‌شود که دولت سیزدهم نشان داده است در ارزیابی از عملکرد مدیرانش دچار رودربایستی نیست. اگر خللی در عملکرد سجادی بود بی‌شک این شخص رئیس‌جمهور بود که زودتر درباره حضور او در مسئولیت تصمیم می‌گرفت.
حال آنکه بر خلاف ادعای یادداشتی که با تیتر «وزیر اشتباهی» منتشر شد، سپهر خلجی رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت در توئیتی موضع دولت را این‌گونه بازتاب داد که: «آقای دکتر سجادی وزیر سابق ورزش در دولت به عنوان شخصیتی اخلاق‌مدار و متخصص در حوزه مسئولیت شناخته می‌شوند که پیشرفت ورزش بانوان و کسب افتخارات گوناگون از برجستگی‌های کارنامه مسئولیت ایشان است... دعاگوی سلامتی ایشان هستیم و از خدمات ایشان در دولت بهره خواهیم گرفت».
قصد نگارنده این سطور در اینجا فهرست کردن خدمات و دستاوردهای سجادی در قامت وزیر ورزش نیست، کما اینکه برای نوشتن از آنها فرصت یک یادداشت کوتاه اندک است. همچنین مشخص است که وجود برخی کاستی‌‌ها در عملکرد مسئولان مختلف قابل انکار نیست. با این حال باید گفت که سجادی در مدت وزارت در مقابل حاشیه‌سازی‌ها و مانع‌تراشی‌های صاحبان منافع خوب ظاهر شد و تمام توان خود را بر انجام وظایف گسترده وزارت ورزش و جوانان متمرکز کرد؛ روحیه و رویکردی که باید امیدوار بود به نحوی دیگر در خدمت تحقق منافع کشور قرار گیرد.