در حافظه موقت ذخیره شد...
۴۰ سال قبل سرنوشتی عجیب رقم خورد
دختربچه چشم درشت رها شده در راه‌آهن شیراز
در گرمای تابستان 1362 دختربچه‌ای حدوداً یک سال و چند ماهه با پوستی سفید و چشمانی درشت به رنگ قهوه‌ای روشن حدود یک هفته در اداره پلیس راه‌آهن شیراز نگهداری شد. او که گم‌شده بود، بعد از اینکه خبری از خانواده این دختر مو بلند خرمایی نشد، در 16 شهریور سال ۱۳۶۲ توسط پلیس به پرورشگاه شیراز «کوی زهرا» سپرده شد.
خانواده فعلی او بعد از 2 ماه طی کردن مراحل قانونی او را به فرزندخواندگی قبول کردند. همه چیز خوب بود و دختر بچه سفید رو با مهر مادری بزرگ شد و چیزی از آن روزها به خاطر نداشت تا اینکه در 30 سالگی به دلیل کنجکاوی‌هایش مادرخوانده واقعیت را برایش تعریف کرد.
دختر جوان تا یک سال با شنیدن داستان سرنوشتش حال روحی مساعدی نداشت.
او در ادامه گفت: «از آن به بعد آرام و قرار نداشتم و همیشه فکر می‌کردم چیزی در وجود من گم شده، اینکه نمی‌دانستم رگ و ریشه و اصل و نصبم از چه کسی است، همیشه من را آزار می‌داد.
از همان موقع به بهزیستی فارس و دادگاه مراجعه و پرونده‌ام را بررسی کردم که شاید رد و نشانی پیدا کنم اما چیزی نیافتم، به‌جز اسم «طیبه» که در نامه مأمور کلانتری که من را تحویل بهزیستی داده بود، نوشته شده بود. البته نمی‌دانم اسم اصلی من است یا خودشان این نام را برایم تعیین کردند. به گفته یکی از شاهدان احتمال دارد در راه‌آهن اهواز گم‌شده باشم و در نهایت بعد از پیدا نشدن ردی از خانواده‌ام، من را به شیراز فرستاده باشند.»
«طیبه» که در حال حاضر متأهل است، بارها به این موضوع اشاره می‌کند که در خانواده خوبی بزرگ شدم و از اینکه به دنبال هویتم هستم، دوست ندارم مورد قضاوت قرار بگیرم.
کسانی که از سرنوشت این خانم جوان اطلاع دارند، لطفاً با روزنامه ایران تماس بگیرند.
