در حافظه موقت ذخیره شد...
خانه جهنمی عروس و داماد
در شبکه‌های اجتماعی با چند نفر از اقوام گروهی تشکیل داده بودیم و هر لحظه پیام و عکسی رد و بدل می‌کردیم.
یکی از پسرهای فامیل که همسن و سال هستیم بیش از حد شوخ است و گاهی کارهای احمقانه‌ای هم انجام می‌دهد.
چوب این اشتباهش را من خوردم و چند روز خانه و زندگی برایم جهنم شده بود. او عکسی از آلبوم صفحه مجازی‌ام برداشته و پس از مونتاژ کنار عکس دختری ناشناس در گروه مجازی منتشر می‌کند.
باجناقم که عضو این گروه است نزدیک ظهر زنگ زد. سراسیمه بود و می‌گفت این چه عکسی است از خودت گذاشته‌ای و....
هنوز نمی‌دانستم اوضاع از چه قرار است. اما قبل از آنکه گروه را چک کنم همسرم زنگ زد و هر چه به دهانش رسید نثارم کرد.
تازه فهمیدم خواهرش عکس را نشانش داده است. من با دیدن عکس خودم در گروه مجازی خشکم زده بود. بلافاصله به عامل این شوخی مسخره زنگ زدم و گفتم چرا و به چه حقی چنین کار اشتباهی کرده‌ای؟
او موضوع را جدی نمی‌گرفت. اما وقتی دید خیلی ناراحت شده‌ام عکس را حذف کرد. با عجله به خانه برگشتم.
چشمتان روز بد نبیند. بین من و همسرم که تازه ازدواج کرده‌ایم درگیری مفصل و شدیدی به وجود آمد.
حتی پسر فامیل‌مان آمد و گفت از سر شوخی احمقانه عکس لعنتی را مونتاژ کرده است.
همسرم گوشش بدهکار این حرف‌ها نبود و با اینکه می‌دانست ریگی به کفش ندارم، دعوا و بگومگوی ما چند روز ادامه داشت وبعد هم قهر کرد و از خانه بیرون زد. با پادرمیانی برادر همسرم آشتی کردیم. همسرم به خانه برگشت ولی هر روز می‌گفت دل چرکین است و....
من و همسرم چوب اشتباه دیگران را خوردیم. مرده شور این شبکه‌های اجتماعی و شوخی‌های بی‌مزه بعضی افراد سبکسر را ببرد.
حرف آخرم این است؛ خودم هم مقصرم. وقتی آدم برای خودش شأن و احترام قائل نباشد و به دیگران اجازه بدهد هر طوری دلشان می‌خواهد رفتار کنند و وارد حریم خصوصی‌اش بشوند از این بهتر نمی‌شود.
نظریه کارشناس
«سارا قربان زاده» مشاور خانواده و مدرس مهارت‌های زندگی در این باره می‌گوید: توجه به چند نکته برای همه خیلی ضروری است. نکته اول اهمیت یادگیری فرهنگ استفاده از فضای مجازی است.
متأسفانه برخی افراد قبل از آنکه فرهنگ استفاده از این دنیای بی‌در و پیکر و حریم‌های شخصی خود و دیگران را یاد بگیرند، با هر سن و جایگاه و تحصیلاتی وارد این فضا شده و همین موضوع آسیب‌های زیادی که گاهی نیز جبران‌ناپذیر هستند به افراد و خانواده‌ها وارد می‌کند.
وی افزود: نکته دوم مرزبندی‌های درون و بیرون خانواده است که میزان تمایز و استقلال زوجین و خانواده را از دیگران، پدر و مادر، خویشاوندان و دوستان مشخص می‌کند. وی خاطرنشان کرد: ما باید به زن و شوهرهای جوان آموزش بدهیم اینکه چطور مرز‌های خودشان را مشخص و در عین دلبستگی به خانواده‌ها و فامیل و دوستان و... بتوانند استقلال و تمایز خودشان را از مسائل و کنش‌وری‌های دیگر در شرایطی که با دیگران ارتباط دارند حفظ کنند.
نکته بعدی که اینجا به چشم می‌آید مسأله قهر کردن است؛ در این ماجرا زن جوان از خانه قهر می‌کند.
در مسائل مربوط به خانواده یکی از موضوعاتی که به صمیمیت بیشتر زوجین کمک می‌کند آموزش مهارت‌های حل مسأله و اصلاح روابط کلامی و غیرکلامی است.
قهر هم یکی از حالات غیر کلامی ناخوشایند برای حل مشکلات بوده که البته یک برخورد شایع ولی اشتباه است و حالت تنبیهی برای نشان دادن نارضایتی دارد.
باید به زوجین شیوه بیان اعتراض و ناراحتی را با اصلاح روابط کلامی و غیرکلامی‌شان آموزش بدهیم. مثلاً در این ماجرا بعد از باز کردن مسأله و روشن کردن چیزی که در واقعیت اتفاق افتاده و بیان اشتباه‌های هر کدام از زوجین، گام به گام در کاهش قهر کردن برایشان روشن می‌کنیم قهر برخورد مناسب وروش کمک‌کننده‌ای برای حل مشکلات نیست.
قربان‌زاده می‌گوید: گام بعدی اینکه وقتی زوج جوان تصمیم می‌گیرند قهر کنند اول چند ثانیه بایستند و به این فکر کنند قهر کردن چه آثاری خواهد داشت و آیا به حل مسأله کمک می‌کند یا به بدتر شدن آن؟!
گام بعد اینکه به افراد یاد بدهیم چطور در این مواقع ناراحتی و احساسات خودشان را به همسر خود اعلام کنند و برای بازیابی خود فرصت بخواهند ولی همچنان امور ضروری مثل غذا پختن، سلام و خداحافظی، ترک نکردن خانه و کنار هم بودن را مدنظر داشته باشند.
این مشاور خانواده گفت: در پایان، باید بگوییم چه بهتر که قبل از ازدواج دختران و پسران ما مهارت‌های مربوط به زندگی و ارتباط با همسر و دیگران را یاد بگیرند و با مجهز بودن به این مهارت‌ها وارد زندگی مشترک بشوند تا بتوانند مسائل زندگی را با روش‌های صحیح و منطقی حل و فصل و طعم یک زندگی شیرین را بچشند.
