مریم کاظمی، بازیگر سریال «سوران» در نشست نقد و بررسی این سریال درباره نزدیک شدن به شخصیت‌های واقعی گفت: اتفاقاً وقتی آقای ریاحی (نویسنده فیلم‌نامه) و آقای محمدزاده (کارگردان) درباره این موضوع صحبت می‌کردند، من نکته‌ای را یادداشت کردم و اینکه شخصیت‌های واقعی انتظاری را برای مخاطب به وجود می‌آورند، مثل شخصیت‌های مقدس. با توجه به فرهنگ مذهبی‌ای که داریم، با تسری برخی باورها در این حوزه، محدودیت‌هایی برای کار کردن به وجود می‌آید. این آثار را یا همان‌طور که خودتان گفتید، باید کاملاً مستند ساخت یا باید درباره آنها داستان‌پردازی کرد. اگر بخواهیم کار را کاملاً مستند جلو ببریم اصولاً شیوه کاری فرق می‌کند، ولی اگر بخواهیم داستان‌پردازی کنیم درباره همین شخصیت‌های واقعی، مدعیان زیادی پیدا می‌شود و فکر می‌کنم برای بازیگر هم کار سخت‌تر می‌شود چون آن شخصیت در ذهن تک‌تک افراد شکل گرفته است و آنها بر اساس همان تصاویر از بازیگر انتظاراتی دارند.
او در گفت وگو با خبرگزاری مهر افزود: به‌طور مثال الان به نظرم رستم که یک شخصیت حماسی است را نمی‌توان به‌راحتی تصویرسازی کرد، چون هر کسی ذهنیتی از او دارد و وقتی بخواهید این شخصیت‌ها مثل رستم یا اسفندیار را تصویر کنید، هرکسی ممکن است خروجی آن را زیر سؤال ببرد و بگوید رستم اینگونه نبود. اینها شخصیت‌های حماسی هستند اما ما شخصیت‌هایی ملی و مذهبی هم داریم که ارزش‌هایی بر اساس آنها شکل گرفته است و من به‌عنوان بازیگر ترجیح می‌دهم کاراکتری باشد که بتوانم برای او داستان‌پردازی کرده و کارهای روزمره برایش طراحی کنم؛ از چای خوردن تا برخوردهای روزمره و این‌گونه او را به زندگی نزدیک کنم. این اتفاق خیلی برایم راحت‌تر است. من می‌توانم به این شکل تخیل کنم. کارگردان هم نظر می‌دهد و می‌گوید درست می‌روم یا از شخصیت دور شده‌ام. کاظمی در پاسخ به این سؤال که مانع این فاصله گرفتن از شخصیت، قضاوت مخاطب است یا نه، گفت: موضوع قضاوت مردم نیست؛ موضوع این است که با توجه به تصوری که مردم از کاراکترهای واقعی دارند، شما نمی‌توانید به کاراکتر نزدیک شوید چون برای تصویرسازی یک کاراکتر، اول نیاز به یک قالب بیرونی دارید که به طور مثال چطور راه می‌رود، چطور غذا می‌خورد یا چطور با دیگران ارتباط دارد. بعد شخصیت یک قالب درونی دارد که همان خاطرات و تجربه‌های اوست. برای شخصیت‌های واقعی چون واقعیت بیرونی وجود دارد که در مواردی کمی هم با شعار همراه شده است، نمی‌توانید به‌عنوان بازیگر روی این شعارها سوار شوید.
این بازیگر در شرح این نگاه افزود: امروز این همه درباره حاج قاسم سلیمانی بیلبورد و عکس و شعار وجود دارد. این کاراکتر امروز در ذهن مردم شمایلی پیدا کرده که نزدیک شدن به او در آثار نمایشی را بسیار سخت کرده است. همان‌طور که نزدیک شدن به پیامبر اسلام(ص) و دیگر شخصیت‌های مذهبی سخت است* یعنی مردم این شخصیت‌ها را در یک نمای لانگ‌شات می‌بینند اما شما قرار است در کلوزاپ آن را بازی کنید.
کاظمی درباره تفاوت تلویزیون با پلتفرم‌ها از نگاه بازیگران تصریح کرد: من خودم هیچ‌گاه چنین سؤالی را نپرسیده‌ام اما شنیده‌ام که برخی برای قبول همکاری در یک پروژه سؤال می‌کنند که تلویزیونی است یا پلتفرمی؟ بیشتر هم فکر می‌کنم به‌دلیل مسأله میزان حجاب برای کاراکترهای خانم است. خودم به‌عنوان یک بازیگر احساس می‌کنم نقشی که در «سوران» داشتم، با همین شرایط و ظاهر هم برای مخاطب باورپذیر است. شاید هر کسی در مواجهه با یک محصول قضاوت خودش را داشته باشد. برخی شاید احساس می‌کنند امروز در پلتفرم‌ها فضای سیاسی بازتری برای تولید اثر وجود دارد ولی واقعیت این است که اینگونه هم نیست. آنها صرفاً در ظاهر، فضای بازتری دارند. از نظر محتوایی بعید می‌دانم پلتفرم‌ها ارجحیت خاصی نسبت به تلویزیون داشته باشند.