منبع : Financial times
ترجمه: ماندانا ملا‌علی

ناشران کتاب‌ها و مجلات دانشگاهی تلاش می‌کنند با ساختن اپلیکیشن‌ها و ابزارهای آنلاین راهی برای شناسایی مقالات ساختگی، تقلبی و محصولات «کارخانه‌های مقاله‌سازی» پیدا کنند. جاعلان مقالات علمی و پژوهشی اکنون مجهز به ابزار قدرتمند هوش مصنوعی شده‌اند که می‌تواند در پوشش یک پژوهش علمی، محتوایی جعلی و کپی شده را به مجلات و ناشران دانشگاهی عرضه کند. کارخانه‌های مقاله‌سازی به اتکای هوش مصنوعی به تقاضای فزاینده محققان برای ارتقای دانش آنها پاسخ فوری و قطعی می‌دهند. اما واقعیت این است که آنچه آنها عرضه می‌کنند، روایتی متفاوت، جعلی و کپی شده از پژوهش‌های دیگران است.
یافته‌های یک پژوهش نشان می‌دهد که در چهار دانشگاه در سوئیس و فرانسه تا میزان 46 درصد از مقالات ارسال شده به مجلات دانشگاهی جعلی بوده‌اند. این روند در همه حوزه‌های علمی مشهود است اما در حوزه پزشکی و زیست‌شناسی شمار مقالات جعلی بیش از سایر حوزه‌ها بوده است.
واقعیت این است که «دنیای دانشگاهی به‌طور سنتی بر پایه اعتماد بنا شده است اما در چند سال گذشته شاهد این بودیم که این فرایند با تقلب سیستمی به چالش کشیده شده است. صنعت مقاله‌سازی یک معضل رو به رشد است که اخیراً با استفاده از فناوری‌های پیچیده‌تر و با توجه به توسعه هوش مصنوعی محتوای تولید شده گسترده‌تر و متنوع‌تر شده است.
یک نرم‌افزار تأیید اصالت مقاله، به ناشران این امکان را داده است تا یک دست‌نوشته یا مقاله دریافتی را به همراه تصاویر، نمودارها و جداول آن در اپلیکیشن، آپلود کنند تا نشانه‌هایی از کلاهبرداری احتمالی مانند تصاویر دستکاری شده و شباهت‌هایی با مقالاتی که قبلاً به کارخانه‌های مقاله‌سازی مرتبط شده بودند، اسکن می‌کند. این البته یک ابزار حداقلی برای شناسایی متقلبان است، زیرا صنعت جعل، به ابزارهایی برای گریز از راستی‌آزمایی مجهز شده است.
ژورنال‌های دانشگاهی معمولاً درباره مقالات دریافتی به یکدیگر اطلاع نمی‌دهند. کارخانه‌های مقاله‌سازی هم با توجه به این واقعیت یک مقاله را جعل می‌کنند و آن را به مجلات متعددی عرضه می‌کنند، به این امید که یکی آن را بپذیرد.
در سوئیس یک «دستیار آنلاین بازبینی هوش مصنوعی» ایجاد شده است که مقاله‌های ارسال شده را برای یافتن نشانه‌های تقلب اسکن می‌کند.
جاعلان اما با استفاده از هوش مصنوعی، مقالات و پژوهش‌های جعلی خود را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند تا کوچکترین نشانی از تقلبی بودن این مقالات باقی نگذارد.
به گفته یک ناشر دانشگاهی: «همه ناشران دانشگاهی با تعداد فزاینده‌ای از ارسال‌های تقلبی مواجه هستند. برای مواجهه با وضعیت جدید باید شیوه‌های رقابتی گذشته در پنهان نگهداشتن مقالات دریافتی و محرمانه قرار دادن موضوعات پژوهشی را کنار گذاشت. یکی از شیوه‌های جاعلان همین محرمانه بودن موضوعات و تعداد مقالات دریافتی ناشران است. باید بین ناشران، سرمایه‌گذاران و مؤسسات تحقیقاتی ارتباط بیشتری وجود داشته باشد تا جاعلان نتوانند پژوهش‌ها و مقالات ساختگی خود را به آنها بفروشند.»
تعداد انگشت‌شماری از کارآگاهان علمی مستقل چندین سال است که مقالات جعلی را کشف کرده‌اند. یکی از آنها الیزابت بیک، میکروبیولوژیست هلندی است که به توسعه ابزار تشخیص مقالات جعلی کمک کرده است. او می‌گوید: «خیلی خوب است که ناشران اکنون از این مشکل آگاه هستند و این مقالات نه تنها پس داده می‌شوند، بلکه در مرحله ارسال دست‌نوشته نیز فعالانه غربالگری و رد می‌شوند.»