ژن جنگجو
ارشیا محمدی/ آیا افرادی که استعداد ژنتیکی پرخاشگری دارند باید به خاطر خشونت مجازات شوند؟ این سؤال بویژه در پرونده دادگاه مردی که به‌دلیل چاقو زدن فردی در ایتالیا به مرگ محکوم شد، اهمیت پیدا کرد. حکم اولیه او توسط قاضی کاهش یافت زیرا متهم دارای ژن جنگجو بود که به پرخاشگری ارتباط  داشت. ژن جنگجو که ژن MAOA نیز نامیده می‌شود، آنزیمی را کد می‌کند که برای تجزیه مونوآمین‌ها، از جمله سروتونین، حیاتی است. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به‌عنوان یک تثبیت‌کننده خلق و خو عمل می‌کند. بسیاری ژن MAOA را به‌دلیل ارتباط آن با پرخاشگری، «ژن جنگجو» می‌نامند. مشکلات مربوط به ژن جنگجو می‌تواند منجر به اختلالات خلقی شود. چند رفتار منفی با تنوع خاصی از ژن جنگجو مرتبط است. این رفتارها شامل رفتارهای پرخاشگرانه، مشروبات الکلی، سیگار کشیدن و رفتارهای پرخطر می‌شود. این بدان معناست که آنها تهاجمی‌تر و خشن‌تر هستند و احتمال بیشتری برای درگیر شدن در رفتارهای مخاطره‌آمیز مانند قمار دارند. آیا عادلانه است همه مردان دارای این ژن را پرخاشگر و خشن توصیف کنیم؟ محققان می‌گویند، این به‌دلیل ماهیت زندگی برخی از افراد است. در گروهی از افراد که ژن جنگجو را داشته‌اند دیده شده که مجبور بوده‌اند در بسیاری از رفتارهای مخاطره‌آمیز مانند مهاجرت و مبارزه برای بقا شرکت کنند که پس از آن منجر به رفتارهای پرخاشگرانه در زمان حال شده است. این مطالعه نشان می‌دهد این تنوع ژنتیکی ممکن است به‌دلیل انتخاب طبیعی تکامل‌یافته باشد. باید در نظر داشت که اگر یک ژن را مسئول بدانیم به گونه‌ای که رفتار انسان را به طور کامل کنترل کند، بدون اینکه جایی برای اراده یا انتخاب‌های آزاد فرد برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کاری انجام دهد، می‌تواند مسائل زیادی را برای جامعه ایجاد کند. اگر فردی صرفاً به‌دلیل داشتن ژنی برای خشونت بیشتر تمایل به خشونت داشته باشد، آیا این عادلانه است که با دیگران به طور مشابه رفتار کنیم؟ همچنین باید در نظر داشت اصطلاح ژن جنگجو از نظر اخلاقی مشکل‌ساز است، زیرا ماهیت افراد را به استعدادهای ژنتیکی تقلیل می‌دهد و جنبه‌های دیگر شخصیت و اراده آزاد کلی او برای انتخاب اخلاقی را نادیده می‌گیرد. مفاهیمی که قرار دادن آنها برای مردم منصفانه نیست.

چه ویژگی شخصیتی باعث جرم می‌شود  
پریسا لطفی/ روان‌شناسان در جست‌و‌جوی یافتن علت وقوع جرم، متوجه شدند برخی ویژگی‌های شناختی مجرمان با سایر افراد جامعه متفاوت است. آنچه منجر به ارتکاب جرم می‌شود، محتوای تفکر مجرمان است. مجرمان خود را افرادی برتر و منحصر به فرد می‌دانند که این نحوه تفکر به آنها اجازه می‌دهد به گونه‌ای بی‌رحمانه با دیگران رفتار کنند. خودشیفتگی و احساس برتری ویژگی اصلی تفکر مجرمانه است. یک مجرم معتقد است بسیار باهوش، زیرک، آگاه و جسور است. روان‌شناسان بالینی می‌گویند: مجرمان همواره در صحبت‌های خود تأکید می‌کنند، به هر کاری کاملاً تسلط  دارند. مجرمان معمولاً از اینکه خود را منحصربه فرد و برتر می‌دانند، بسیار احساس قدرت می‌کنند. از آنجا که مجرمان، خود را منحصر به فرد می‌دانند، احساس می‌کنند مرزها یا قوانین برای آنها اعمال نمی‌شود. آنها معمولاً قوانین را احمقانه یا نامربوط می‌دانند. این حس منحصر به فرد بودن در مجرمان، مانع بزرگی در برابر تغییر است. در حقیقت خودشیفتگی، عاملی مهم برای ارتکاب به جرم است و باعث می‌شود فرد هنگام ارتکاب به جرم و پس از آن، احساس گناه و پشیمانی نکند. مطالعات مختلف نشان می‌دهد عزت نفس پایین منجر به ارتکاب جرم می‌شود. عزت نفس پایین باعث می‌شود فرد شایستگی‌های خود را نبیند و خود را بی‌ارزش بداند، این امر باعث می‌شود فرد خود را با دیگران مقایسه کند و نسبت به دیگران احساس خصومت کند. مجرمانی که عزت نفس پایینی دارند معمولاً با خودبزرگ‌بینی، سعی می‌کنند پوششی از عزت نفس و احساس برتری برای خود ایجاد کنند. در حقیقت پشت پرده خودشیفتگی و احساس برتری بیمارگون مجرمان، شخصیتی شکننده و بسیار آسیب‌پذیر وجود دارد.