سحرگاه جمعه یازدهم فروردین ماه خبر چند حمله به مواضعی در سوریه رسانه‌ای شد. به سرعت مشخص شد این حملات اهدافی را نشانه گرفته است که نیروهای مستشاری ایرانی در آن حاضر بودند. در جریان این جنایت صورت گرفته علاوه بر تعدادی مجروح، مقداد مهقانی جعفرآبادی و میلاد حیدری به مقام شهادت رسیدند.
این اتفاق و حملات پی در پی و چند روزه رژیم صهیونیستی برای بسیاری این سؤال را ایجاد کرد که چرا این رژیم دست به چنین حملاتی در کشور سوریه زده است و از تقابل مستقیم با نیروهای ایرانی حاضر در این کشور چه اهدافی را دنبال می‌کند؟ آیا حملات صورت گرفته پاسخی به ضربات دریافتی این رژیم در روزهای اخیر بوده است یا صهیونیست‌ها تلاش دارند تا رویه‌ای جدید در تقابل راهبردی خود با ایران در منطقه را عملیاتی کنند؟ پاسخ به این سؤالات می‌تواند در فهم چگونگی واکنش ایران و مقاومت به جنایت رژیم صهیونیستی و سطح پاسخگویی تهران کمک‌کننده باشد.
 
هزار توی زد و خوردها
تقابل‌های ایران و رژیم صهیونیستی مسأله پنهانی در منطقه نیست. از همین رو در ثانیه‌های ابتدایی اتفاقات رخ داده علیه هر کدام از طرفین، گمانه‌زنی‌ها در خصوص نقش طرف مقابل به سرعت بالا می‌گیرد. به عنوان نمونه صهیونیست‌ها پس از تلاش برای خرابکاری در ایران، ادعا کردند حملات متعدد به کشتی‌های این رژیم در آب‌های منطقه توسط ایران انجام شده است یا در حملات اخیر به سوریه، رسانه‌ها آن را پاسخی به انفجار بمب‌های کنار جاده‌ای در سرزمین‌های اشغالی معرفی کردند.
اسرائیل می‌گوید که مواد منفجره توسط یک شبه‌نظامی کار گذاشته شده بود که از لبنان به خاک این کشور نفوذ کرده بود. بر اساس ادعای رسانه‌های این رژیم، این فرد هنگام بازگشت به مرز لبنان توسط نیروهای ویژه شناسایی و کشته شد. یک روز پس از این نیز انفجار یک بمب دیگر در سرزمین‌های اشغالی به سرعت با دستور بایکوت خبر آن توسط اداره نظارت بر اخبار نظامی رژیم صهیونیستی روبه‌رو شده بود، یا پس از شهادت دو نیروی مستشاری ایرانی، رسانه‌های صهیونیستی مدعی شدند پهپاد ایرانی به سرزمین‌های اشغالی نفوذ کرده‌ است. منابع امنیتی اسرائیل حتی اعلام کردند این پهپاد در بحبوحه تداوم محکم شدن جای پای ایران در سوریه، نشانه‌ای از افزایش اعتماد به نفس از سوی تهران است.
هزار توی این اتفاقات اما نمی‌تواند ما را به فهم طراحی کلان تهران و تل‌آویو برای یکدیگر رهنمون کند چرا که این درگیری‌ها همواره در سطوح مختلف خود وجود داشته است، البته این بدان معنا نیست که انتقام دو شهید اخیر گرفته نخواهد نشد، بلکه به دلیل تفاوت دیدگاه‌های راهبردی دو سوی این بازی، نوع کنش هر یک از بازیگران تحت تأثیر راهبرد خاص همان بازیگر است که در ادامه این گزارش، بیشتر به آن پرداخته می‌شود.
نیاز به توضیح این مسأله نیست که جمهوری اسلامی ایران صراحتاً با بازیگرانی جهانی و قدرتمندتر از رژیم موقت صهیونیستی رودررویی داشته و از تقابل با آنها به نفع منافع امنیتی خود ابا نداشته است. تا جایی که لوید آستین وزیر دفاع آمریکا چند روز قبل اعلام کرد ایران و همپیمانان آن 83 حمله به نیروهای آمریکایی تنها در سوریه داشته‌اند و آمریکا فقط چهار بار به این حملات پاسخ داده است. بنابراین ایران قطعاً رژیم صهیونیستی را در این خصوص تنبیه خواهد کرد، حال ممکن است این اقدام مانند حمله جدی به مقر سازمان جاسوسی این رژیم در عراق باشد که رسماً اعلام شده بود یا آنکه مانند ضرباتی باشد که هیچ گاه رسانه‌ای نشده اما رژیم به خوبی از آن اطلاع دارد.
 
تل‌آویو به دنبال عوض کردن زمین بازی
اما در تحلیل کلان حمله رژیم صهیونیستی به سوریه و هدف قرار دادن اهدافی که منجر به شهادت نیروهای ایرانی شده است باید کمی از بالاتر به این مسأله توجه کرد. رژیم تلاش دارد تا میدان تقابل با ایران را به کشورهای ثالث بکشاند و اینگونه موجودیت سرزمین‌های اشغالی را با درگیر کردن جمهوری اسلامی ایران در کشورهای دیگر تضمین کند. این راهبرد برای آن در دستور کار قرار گرفت که ایران 9 سال قبل با اعلام این سیاست که «کرانه باختری باید تسلیح شود» رسماً فروپاشی از درون را برای رژیم صهیونیستی رقم زد و اکنون در حال چیدن میوه راهبرد رسمی خود است. ایران جنگ را به درون مرزهای رژیم صهیونیستی کشانده است. پس از تسلیح مقاومت غزه، کرانه باختری که هیچ راه ارتباطی با بیرون ندارد و در محاصره اسرائیل و اردن قرار دارد، مسلح شده است.
 
مقاومت جدید با نسل Z
در سال‌های اخیر برای اولین بار در مرزهای 1948 عملیات‌های مسلحانه علیه رژیم صهیونیستی رقم خورده و انگاره تثبیت امنیت و موجودیت در داخل این سرزمین‌ها را به چالش کشیده است. در امنیتی‌ترین منطقه جهان، جوانان فلسطینی با ساخت و خرید سلاح، امنیت صهیونیست‌ها حتی در کانونی‌ترین مناطق شهری مانند تل‌آویو را به سخره گرفته‌اند. ایران توانسته است ترمز عقب‌نشینی‌هایی را که در اسلو رقم خورد بکشد و رویکرد تهاجمی را جانشین آن کند. اکنون جوانان موسوم به گروه «عرین‌الاسود» یا «بیشه شیران» گروه‌های مقاومتی جدیدی را تشکیل داده‌اند که نه مسئولیت‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی همچون دولت‌ها را برعهده دارند و نه مانند دیگر گروه‌های مقاومت همچون جهاد اسلامی و حماس قابلیت ردگیری و انتقامجویی دارند. این اتفاق به گونه‌ای رقم خورده است که رسانه الجزیره از نسل z فلسطینی که حتی بسیاری از آنها شهروند عرب رژیم صهیونیستی هستند با عنوان جوانانی مخالف سازش و آزادکنندگان سرزمین‌های اشغالی یاد می‌کند.
 
افزایش بی‌سابقه عملیات‌ در سرزمین اشغالی
گسترش عملیات مسلحانه در داخل سرزمین‌های اشغالی به گونه قابل توجهی افزایش یافته است. در سال 2022 تعداد 281 عملیات موفق توسط فلسطینی‌ها رقم خورده که این عدد در سال قبل از آن 91 عملیات بوده است. روز گذشته پس از گزارش ادعایی رئیس دستگاه امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به نخست وزیر در خصوص خنثی شدن 200 عملیات مقاومت تنها در سه ماه اخیر در سرزمین‌های اشغالی، بنیامین نتانیاهو تهران را مسئول 95 درصد تهدیدات امنیتی علیه اسرائیل معرفی کرد.
این موارد در حالی است که می‌توان مدعی شد صهیونیست‌ها در دو سال اخیر و پس از پیروزی فلسطین در نبرد سیف‌القدس که اسرائیلی‌ها با هزاران موشک و راکت غافگیر شدند دچار چرخه ضعف و تزلزل شده و رنگ آرامش به خود ندیده‌اند.
سیر تحولات و بحران داخلی صهیونیست‌ها نشان می‌دهد هدف قرار دادن سوریه و نیروهای ایرانی نه تنها دستاورد راهبردی برای رژیم محسوب نمی‌شود که احتمالاً تلاشی برای کاهش تمرکز ایران بر بحران‌های داخلی رژیم صهیونیستی و تغییر زمین درگیری‌هاست، اما ایران ضمن تقویت سیستم دفاعی سوریه و همچنین انتقام شهدای اخیر، به هیچ عنوان تمرکز خود را از راهبرد فروپاشی از درون رژیم صهیونیستی به حاشیه نخواهد برد.