گروه فرهنگی/ اهالی کتاب و دوستداران ادبیات در روزهای پایانی سال داغدار درگذشت یکی از شاعران کشورمان شدند؛ محمدجواد محبت، معلم و شاعری که بیش از همه او را بابت سروده‌های‌ مشهورش «دو کاج» و «آشنای همیشه خوب» می‌شناسیم در سن 80 سالگی و بر اثر عارضه قلبی با زندگی وداع گفت.
 
 مؤلف کتاب‌های درسی
 «دو کاج» عنوان شعری است که برای سال‌ها میهمان کتاب فارسی کلاس چهارم بود، این قطعه از سال 1363 به مقطع ابتدایی راه یافت و برای مدتی حذف و با اندکی تغییر در کتاب فارسی پنجم درج شد. خالق این شعر که به خاطره‌ مشترک دانش‌آموزان چند دهه تبدیل شده سال 1322 در کرمانشاه دیده به زندگی گشود و سال‌های کودکی و نوجوانی‌اش در زادگاهش سپری شد. او بعد از دریافت دیپلم از دانشسرای مقدماتی به استخدام آموزش و پرورش درآمد. محبت سپس برای تدریس عازم روستاهای قصرشیرین شد و در کنار معلمی، نه تنها شعر و شاعری را رها نکرد بلکه به طور جدی نیز آن را دنبال کرد. محبت تعامل خوبی نیز با جامعه ادبی داشت آنچنان که سروده‌های وی از فاصله سال‌های 1340 تا 1354 در مجلاتی همچون توفیق، خوشه، دریچه و تهران مصور منتشر می‌شدند.
با توجه به تجربه‌ای که محبت از تدریس کسب کرد و از طرفی احاطه‌‌اش به ادبیات، از سال 1362 به گروه مؤلفین کتاب‌های درسی پیوست و آثاری از او در کتاب‌های دوم، سوم، چهارم و پنجم ابتدایی درج شد. البته زندگی حرفه‌ای او تنها به تدریس و شاعری محدود نبود؛ محبت در زمینه نقد شعر و قصه‌نویسی هم فعالیتی جدی داشت. وی از همان سال‌های ابتدایی ورودش به عرصه کتاب و ادبیات در محافل ادبی هم حضور داشت؛ از آن‌جمله می‌توان به همکاری‌اش با کانون شعرا و نویسندگان امور تربیتی اداره کل آموزش و پرورش کرمانشاه و همچنین انجمن‌های شعر جوان و ادیبان ایران اشاره کرد. به واسطه سال‌ها فعالیت ادبی، نام وی به عنوان یکی از شاعران نامدار و چهره‌ماندگار ادبیات کرمانشاه درج شده است.
 
 شاعری زلال و باصداقت
 بیست و یکم تیرماه سال 1395 مراسمی برای بزرگداشت این چهره ادبی به همت سازمان هنری رسانه‌ای اوج برگزار شد که در آن محمدرضا سنگری ضمن تأکید بر آثار ارزشمندی که از محبت منتشر شده، گفت: «محمدجواد محبت با به یادگار گذاشتن ۵ شعر در کتاب‌های درسی، گوی سبقت را از همه شاعران دیگر در این زمینه ربوده است.» در آن مراسم دیگر دوستان و همکاران محبت تأکید کردند که وی را می‌توان فردی دانست که چهارچوب ادب را اول در خودش رعایت می‌کند و بعد در شعرش و در نهایت او را یک آدم متشرع، زلال، باصفا و با صداقت خواندند.
آثار متعددی از محمدجواد محبت به لطف سال‌ها فعالیت ادبی وی به یادگار مانده که «از خیمه‌های عاشورا»، «آن سوی چهره زرد خورشید»، «موج عطرهای بهشتی (سروده‌هایی برای رسول اکرم ص)»، «خانه هل اتی (شعرهای علوی)»، «آه... ای بانوی طوبی سایه آه... (فاطمیات)»، «گریه‌ دل ناصبوران (شعرهای عاشورایی)»، «گلوی سبز آواز (مجموعه شعرهایی برای حضرت امام(ره)»، «خاطرات سبز (مجموعه شعر نوجوانان)»، «از مرزهای فریاد (دفتر سروده‌های انقلابی)»، «گزیده ادبیات معاصر (مجموعه شعر)»، «قلب را فرصت حضور دهید (مجموعه شعر)» و... اشاره کرد. این معلم و چهره پیشکسوت ادبیات کشورمان بیست و سوم اسفندماه جاری بر اثر عارضه قلبی در سن 80 سالگی درگذشت.