جواد نکونام یکی از چهره‌های پرسر و صدای چند وقت اخیر فوتبال ایران بوده است. کسی که نامش هم در رده باشگاهی و هم در رده ملی با اتفاق‌های مختلفی همراه بوده است. او که تا همین هفته پیش هدایت فولاد را بر عهده داشت، پس از پیروزی این تیم در لیگ قهرمانان آسیا برابر الفیصلی عربستان و در آستانه دیدار حساس برابر الهلال، به دلیل آنچه که خودش آن را مشکلات باشگاه نامید، از سمتش کناره‌گیری کرد تا شوک بزرگی به اردوی فولادی‌ها وارد شود و نتیجه آن هم شکست نماینده ایران برابر رقیب پرمهره سعودی بود. حالا اما شنیده می‌شود نکونام که نامش در بین کاندیداهای هدایت تیم ملی قرار داشت، به حضور روی نیمکت این تیم بسیار نزدیک شده است. این در حالی است که تقریباً همه گزینه‌های ایرانی سرمربیگری تیم ملی، به دلایل مختلف یکی پس از دیگری از باقی ماندن در این لیست کناره‌گیری کردند و فقط نکونام و فرهاد مجیدی از بین آنها باقی ماندند. البته مجیدی هم با تیم اتحاد کلباء قرارداد دارد و هیچ واکنشی هم به ترک امارات برای حضور در تیم ملی نشان نداده است. در این شرایط، نام نکونام به عنوان یکی از گزینه‌های جدی جانشینی کارلوس کی‌روش به چشم می‌خورد. مربی که فدراسیون فوتبال به او پیشنهاد نشستن روی نیمکت ایران در جام جهانی 2022 قطر در کنار کی‌روش و پس از آن سرمربی شدن در جام ملت‌های آسیا 2023 را داد اما نکونام اولویتش را ادامه همکاری با فولاد دانست و به تیم ملی پاسخ منفی داد. با این حال، او سر بزنگاه اهوازی‌ها را قال گذاشت تا دست تیم خوزستانی در پوست گردو بماند. سؤالی که در این بین وجود دارد این است چه ضمانتی وجود دارد که نکونام در صورت حضور در تیم ملی، همین کار را با فدراسیون نکند و دوباره رفیق نیمه‌راه نشود؟ نکته دیگر اینکه سبک مربیگری نکونام هم آن چیزی نیست که دلخواه هواداران باشد؛ فوتبالی با سبک دفاعی ولی بسیار ضعیف‌تر از آنچه کی‌روش ارائه می‌کرد. در این شرایط، فدراسیون باید با مطالعه دقیق‌تر، فرد مناسبی را انتخاب کند که هم به تیم ملی شادابی ببخشد و هم هواداران را به موفقیت در جام ملت‌ها امیدوار کند.
