کشاورزی و دامداری یکی از صنایع بورسی است که با وجود تعدد شرکت‌های فعال در آن در مجموع سهم بسیار کوچکی از کل ارزش بازار سهام را به خود اختصاص داده است.
این صنعت که در سال‌های گذشته به‌دلیل اعمال قیمت‌گذاری دستوری روی کالاهای تولیدی و همچنین نیاز مبرم به واردات مواد اولیه، با چالش‌های بسیار زیادی رو به رو شده بود، کار خود را در سال 1401 درحالی آغاز کرد که در راستای بسته حمایتی دولت برای این صنعت و انتقال بخشی از ارزش افزوده تولید شده کل زنجیره ارزش به این بخش، مجوز افزایش قیمت در قیمت شیر و برخی دیگر از محصولات خود را کسب کرد و در کنار افزایش میزان تولیدات در این صنعت باعث شد تا درآمد و سود‌سازی صنعت روند رو به رشد خود را آغاز کند. همچنین روند رو به رشد تولید، درآمد و سود‌سازی این صنعت باعث شد تا سهام شرکت‌های این گروه نیز در بازار با استقبال رو به رو شود و شاخص گروه در حدود 40.4 درصد بازدهی را به ثبت رساند.
عددی که کمی پایین‌تر از بازدهی سالانه شاخص کل بورس است و رفتار معقول سهامداران این صنعت را نشان می‌دهد.
 
رشد 49 درصدی سود‌سازی زراعتی‌های بازار سهام
به گزارش چابک آنلاین، بررسی صورت‌های مالی ۱۴ شرکت زراعتی و دامداری فعال در بازار سرمایه نشان داد، سود‌سازی این گروه بورسی تا پایان آذرماه ۱۴۰۱، نسبت به مدت مشابه سال قبل بیش از ۴۹ درصد رشد کرده و از یک هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان هم فراتر رفته است.
هرچند که درآمدهای این صنعت با ضریب بیشتری افزایش یافته و با ثبت رشد 70 درصدی به حدود 7 هزار و 100 میلیارد تومان رسیده است.
رشد درآمد و سود‌سازی این صنعت در حالی است که در سال‌جاری بواسطه افزایش نرخ ارز، شرکت‌های موجود در صنعت با افزایش هزینه رو به رو شدند.
درواقع، نگه داشتن دستوری قیمت محصولات نهایی باعث شده تا حاشیه سود فعالیت‌ها با کاهش رو به رو شود.
 
حرکت شرکت‌های زراعی و دامپروری به سمت تولید محصولات پربازده
گروه زراعت و خدمات وابسته، با 40 نماد در بازار سرمایه، نمونه‌ای از عملکرد کشاورزی صنعتی در ایران است که ترکیب شرکت‌های فعال در آن از تولید انواع محصولات زراعی و باغداری تا تولید انواع محصولات پروتئینی، شیر و دیگر محصولات مرتبط گسترده است.
دراین گروه معاملاتی، هرچند بخش عمده و حیاتی احتیاجات جامعه تأمین می‌شود، اما ارزش افزوده فعالیت‌ها ناچیز و سودسازی شرکت‌ها نیز در مقایسه با سایر صنایع بسیار پایین است. همچنین شرایط موجود اقتصادی حاکم بر کشور، شرکت‌های فعال در این صنعت را ناگزیر کرده است تا برای ادامه حیات اقتصادی خود به تولید محصولات با ارزش افزوده بیشتر بپردازند و تولید در بخش‌های کم بازده‌تر را یا کنار بگذارند یا به حداقل ممکن کاهش دهند. برخلاف تصورعموم، کشاورزی صنعتی در ایران تا حد بسیار زیادی به واردات وابسته است و در حال حاضر بهره‌وری صنعت تا حد زیادی بواسطه نوسانات نرخ ارز و محدودیت‌های بین‌المللی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال در بخش زراعت و دامپروری، شرکت‌ها نیاز مبرمی به تهیه بذرهای با کیفیت و تأمین خوراک دام از طریق واردات دارند.
کارشناسان صنعت بر این باورند که در حال حاضر تولید بذر هیبرید مورد نیاز زارعین در کشور با کندی صورت می‌گیرد و به غیر از رقم ذرت بذری 704 که آن هم توسط کشور یوگسلاوی سابق در اختیار مؤسسات تحقیقات کشور قرار گرفته است، هنوز رقم دیگری تولید نشده و تکنولوژی تولید باکیفیت بذر در انحصار کشورهای امریکا و اروپای غربی باقی مانده است.
از این‌رو بیش از 90 درصد بذر هیبرید مورد نیاز کشور با ارقام وارداتی و به قیمت بالا وارد می‌شود و برای کشت در اختیار کشاورزان قرار می‌گیرد.