صفحات
شماره هشت هزار و صد و سی و هشت - ۰۸ اسفند ۱۴۰۱
روزنامه ایران - شماره هشت هزار و صد و سی و هشت - ۰۸ اسفند ۱۴۰۱ - صفحه ۱۵

امکان دیالیز شدن آخرین بازمانده سه‌قلوهای «ایران و فیروز» وجود ندارد

جنگ پیروز

زیست بوم: انتشار تصاویر چشم‌های پر از اشک پیروز روی تختی در بیمارستان دامپزشکی تهران رخداد خوبی نیست. رد اشک سیاه روی گونه‌اش که مهم‌ترین مشخصه یوزپلنگ‌ها است را نمی‌گوییم. اشکی زلال در چشم‌هایش حلقه زده است. نگاهش بی‌رمق است. پیروز کمی آب می‌خورد و کمی غذا. بخشی از غذا را پس می‌دهد و کسی دهانش را با انگشت پاک می‌کند. حرف‌های دکتر امید مرادی، جراح دامپزشک و رئیس بیمارستان دامپزشکی مرکزی نشان از وخامت حال آخرین بازمانده سه‌قلوهای ایران و فیروز به دلیل نارسایی حاد کلیوی دارد. او دیالیز شدن پیروز را با توجه به شرایط و امکانات موجود در داخل کشور اجرایی نمی‌داند و خبر از وخامت جدی حال آخرین بازمانده پروژه تکثیر در اسارت یوزپلنگ‌های آسیایی می‌دهد. تا این سؤال پیش بیاید آیا یک بار دیگر پردیسان شاهد از دست رفتن یوزپلنگ دیگری در این مجموعه خواهد بود. اولین یوزی که دفتر زندگی‌اش در پردیسان بسته شد، ماریتا یوز بافقی بود. او به همراه خانواده به چشمه‌ای نزدیک روستایی در بافق می‌آید تا لب تشنه‌اش را سیراب کند که برخی از اهالی روستا با چوب و سنگ به جان او، مادرش و برادر و خواهرش می‌افتند. یوز مادر می‌گریزد و از توله‌ها، ماریتای زخمی جان سالم به در می‌برد تا ساکن پردیسان تهران شود. رژیم غذایی او (گوشت الاغ) بلای جانش می‌شود و عفونت روده دفتر زندگی‌اش را در ۹ شهریور بین دو بزرگراه حکیم و همت می‌بندد! روز مرگ ماریتا به نام روز ملی «یوزپلنگ آسیایی» در تقویم ایرانی ثبت شد.
پیروز حوالی 12 شب روز پنجشنبه حالش وخیم می‌شود و به بیمارستان انتقال می‌یابد.
امید مرادی رئیس بیمارستان می‌گوید: در ابتدا مشاهده کردیم حجم قابل توجهی از مدفوع در روده‌های حیوان وجود دارد و علائمی از انسداد با جسم خارجی در دستگاه گوارش او دیده نمی‌شود اما مثانه حیوان خیلی پر بود. بلافاصله سوند زده و حجم قابل توجهی ادرار را تخلیه و همزمان اقدام به خارج کردن مدفوع کردیم.»
اقدامات اورژانسی تا ساعت 7 صبح ادامه می‌یابد، پیروز به شرایط پایدار می‌رسد و ترخیص می‌شود. پردیسانی‌ها اما شرایط را نگران‌کننده می‌بینند و پیروز را دوباره به بیمارستان برمی‌گردانند. مرادی شرایط پیروز را پس از بازگشت، متفاوت با روز قبل نمی‌بیند اما به حکیم مهر می‌گوید: «حالت تهوع و... پیروز بیشتر شده بود.» او با دکتر بابک باستانی دامپزشک و دکتر کالدون دامپزشک اهل آفریقای جنوبی صحبت می‌کند و در نهایت به اجماع می‌رسند آنچه امروز برای پیروز در بیمارستان انجام می‌گیرد را اجرایی کند. او نمی‌داند که این اقدامات پیروز را نجات می‌دهد یا نه! به گفته مرادی، پیروز شرایط کاملاً نامساعدی دارد که متخصصان ماجرا را به این نتیجه رسانده که او با یک نارسایی جدی کلیوی مواجه است. آنزیم‌های کلیوی بشدت بالا و وزن مخصوص ادرار پایین است. مرادی می‌گوید: «حیوان کاملاً علائم ازوتمی نشان می‌دهد و با توجه به محدودیت‌های این گونه در بحث درمان و دارو، نمی‌توان آینده را پیش‌بینی کرد.»
او و غلامرضا ابدالی مدیرکل دفتر مدیریتی و حفاظت از حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط زیست در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها امکان دیالیز شدن پیروز با توجه به شرایط و امکانات موجود را رد می‌کنند.
مرادی وضعیت پیروز را وابسته به تحمل بدن حیوان می‌داند و می‌گوید: «درمانی که ما انجام می‌دهیم یک بخش داستان است و اینکه چقدر بدن او با درمان همراهی کند، بخش دیگر. باید دید آیا کلیه‌ها به فعالیت خود برمی‌گردند یا نه؟ ممکن است بالا بودن متابولیت‌های موجود در بدن به سمتی برود که قبل از اینکه بخواهیم از درمان نتیجه بگیریم حیوان از دست برود!»
غلامرضا ابدالی هم از لزوم انجام ‌آزمایش روی پیروز هر 24 یا 48 ساعت یک‌بار خبر می‌دهد و می‌گوید: «نتیجه آزمایشات مشخص خواهد کرد مقدار کراتین خون پیروز پایین آمده است یا خیر.»
جستجو
آرشیو تاریخی