وصال روحانی
روزنامه نگار

«همه چیز، همه جا به طور همزمان» کمدی- درام غریب و ملغمه‌ای از عجایب است. پس از سر و صداهای زیاد و توفیق‌های فراوانی که امسال کسب کرد، حالا به سوی جوایز «اسکار 2023» هم خیز بلندی برداشته و کاندیدای 11 مجسمه طلایی شده تا مشخص شود بحث این فیلم با وجود همه سبک‌سری‌ها و تخیل‌گرایی‌های نه چندان علمی‌اش لااقل در وادی ارزشگذاری‌های هنری جدی‌تر از چیزی است که در ابتدا تصور می‌شد. این فیلم امریکایی که البته رگ و ریشه‌های آشکار شرق آسیایی دارد، توسط«دانیل‌ها» یعنی دانیل کوان و دانیل شینرت ساخته شده است.

رختشوی‌خانه‌ای که به هم می‌ریزد
بازیگر اصلی و ستاره این فیلم میشل یوا، هنرپیشه پرسابقه زن مالزیایی است که همه چیز حول کاراکتر او شکل می‌گیرد و تمرکز روی او و مهارتش در اجرا به حدی است که با وجود بافت اکشن و رزمی بخش عمده‌ای از نقش او، بسیاری از نهادهای سینمایی نام او را در میان 10 هنرپیشه برتر زن سال سینما آورده‌اند و او نامزد جایزه اسکار برترین بازیگر زن نقش اول سال هم شده است. «یوا» در این فیلم نقش یک مهاجر چینی به نام اوه‌لین کوان وانگ را که تبعه امریکا شده، بازی می‌کند و آنچه برای او روی می‌دهد و در فیلم «همه چیز، همه جا به طور همزمان» ترسیم می‌شود، یکی از غریب‌ترین رویدادهای به تصویر کشیده شده در آثار سینمایی سال‌های معاصر است.
اوه‌لین کوان وانگ حین زندگی در چین با مردی به نام ویموند وانگ آشنا می‌شود و برخلاف خواسته پدرش با این مرد ازدواج و همراه با او به امریکا مهاجرت می‌کند. او در آنجا برای گذران زندگی یک رختشوی‌خانه به راه می‌اندازد و صاحب یک دختر به نام جوی هم می‌شود. با این حال اوضاع در سال‌های بعدی به هم می‌ریزد و کار اوه‌لین و همسرش به درگیری و متارکه می‌کشد. در این میان با سر زدن پدر اوه‌لین به محل زندگی آنها و آشنایی دخترش با یک دختر دردسرساز امریکایی به نام بکی، همه چیز آشفته‌تر می‌شود. دردسر بزرگ‌تر اما با احضار اوه‌لین به یک سازمان جاسوسی- امنیتی و درخواست‌های عجیب و غریب آنها آغاز می‌شود.

از اقبال مردمی تا تأیید حرفه‌ای
«همه چیز، همه جا به طور همزمان» اولین اکران جهانی‌اش را در جشنواره بین‌المللی موسوم به «جنوب از طریق جنوب غرب» در امریکا تجربه کرد. اکران عمومی این فیلم از 22 فروردین 1401 در امریکای شمالی و مرکزی و از 20 اردیبهشت در اروپای غربی و آسیای شرقی شکل گرفت و با اقبال عمومی وسیعی همراه شد. همسو با تأیید مردمی و گیشه‌های پرباری که برای این فیلم خلق شد و از مرز 230 میلیون دلار فراتر رفت، نظر منتقدان سینما هم در جهت تأیید این فیلم بود. دیوید ارلیش نویسنده سایت سینمایی ایندی وایر درباره این فیلم نوشت: «مضمون و روش قصه‌گویی خالقان این فیلم گویای نبوغ دیوانه‌واری ا ست که آنها در این راه به خرج داده‌اند. البته از میشل یوا هم نباید غافل ماند که بدون مهارت و درخشش او، این فیلم هرگز چیزی نمی‌شد که اینک است.» چارلز برامسکو از روزنامه انگلیسی گاردین هم آورده: «دانیل‌ها با هنرمندی هر چه بیشتر جشنواره‌ای از تخیل‌های شیرین و عجیب را فراهم آورده و کاری کرده‌اند که اگرچه رگه‌های علمی آن غیر قابل اثبات است اما اگر بنا بر پذیرفتن هر احتمال غریب و دیدگاه غیرمتعارفی در جهان هستی باشد، این فیلم آن را به بهترین شکل‌های ممکن به تصویر کشیده است.» مورین رایان از نشریه ونیتی فیر هم نوشته: «میشل یوا در این فیلم یک غوغاگر تمام عیار و معدنی از انرژی و احساسات گوناگون است و در کسری از ثانیه از غم به شادی سفر می‌کند یا افسردگی را جانشین قاطعیت می‌کند. او کلکسیونی از تضادها است.»