در حافظه موقت ذخیره شد...
یک اندیشکده هندی بااشاره به ورود سوخو 35 به ایران تحلیل کرد
تهران در مقابل غرب هرگز از منافعش کوتاه نمی‌آید
به نوشته این اندیشکده هندی، ایران و روسیه که پس از نبرد اوکراین، روابط خود را بیش از قبل تقویت کردند، حال قرار است تهران جنگنده «سوخو ۳۵» از روس‌ها بخرد و ناوگان قدیمی نیروی هوایی خود را نوسازی کند. ایران طی دهه‌ها تحت تحریم‌های سخت‌گیرانه غرب قرار داشت و تسلیحات اندکی وارد می‌کرد. به اذعان «تنجا» تحریم‌های امریکا و متحدانش علیه ایران باعث شد که صنایع داخلی ایران بویژه در حوزه دفاعی قوی شوند. جمهوری‌اسلامی توانست زیرساخت‌های نظامی گذشته ایران را نیز با اندک کمک‌های خارجی، فعال نگه دارند.
این تحلیلگر تصریح کرد که اوج صنعت دفاعی ایران در برنامه پهپادی پیشرفت کشور خود را نشان داد. پهپاد «شاهد ۱۳۶» ازجمله محصولات صنعت دفاعی ایران است که ادعا می‌شود برای نبرد در اوکراین در اختیار روسیه قرار گرفت. به نوشته این بنیاد شرقی، این پهپاد ایرانی پیروزی‌های چشمگیری برای روسیه به ارمغان آورد و «نماد افتخارات ایران و روسیه» شده است! البته جمهوری‌اسلامی بارها اعلام کرده که در این مناقشه از هیچ‌یک از طرف‌ها حمایت نمی‌کند و برای جنگ نیز پهپادی را در اختیار این کشور قرار نداده است. «تنجا» با اشاره به تأمین جنگنده «سوخو ۳۵» توسط ایران، تصریح کرد که این جنگنده روسی زرادخانه تسلیحات متعارف ایران را تا حد قابل‌توجهی تقویت می‌کند. از منظر جغرافیای سیاسی، جنگنده‌ها بازگوکننده «نوسانات و تغییر مداوم» منافع کشورهای منطقه هستند.
به تعبیر این کارشناس هندی، حرکت ایران به‌سمت نوسازی ناوگان هواپیماهای نظامی خود، در زمانی رخ می‌دهد که توافق هسته‌ای با تهران پیش نمی‌رود و تلاش‌ها برای احیای آن هنوز نتیجه‌ای نداده است. هم‌اکنون ارتباط غرب و ایران در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد. این بنیاد تحقیقاتی توضیح داده که اخیراً از یک‌سو امریکایی‌ها مدعیانه تکرار می‌کنند که نخواهند گذاشت تهران به «تسلیحات هسته‌ای» دست یابد و از سوی دیگر، اروپا به‌دنبال درج نام سپاه پاسداران در فهرست موسوم به «سازمان‌های تروریستی» است. «تنجا» هشدار داد در شرایطی که امریکا و متحدان اروپایی‌‌اش درگیر جنگ در شرق اروپا هستند، احتمالاً غرب‌آسیا در سال ۲۰۲۳ به‌سمت بحران‌هایی نظیر «هسته‌ای شدن کشورهای منطقه» حرکت کند. چراکه در صورت هسته‌ای شدن ایران، سایر بازیگران منطقه نیز به‌دنبال توسعه برنامه هسته‌ای خود خواهند بود.
به بیان نگارنده، چین و روسیه در منطقه بیکار ننشسته‌اند. مثلاً رژیم امارات، متحد نزدیک واشنگتن در غرب‌آسیا، در «سازمان‌ملل» علیه روسیه رأی مثبت نداد. چراکه مسکو برای دور زدن تحریم‌ها، مراودات مالی با «دوبی» را افزایش داد و اقتصاد اماراتی‌ها را تقویت کرد.
طبق این گزارش رژیم‌سعودی نیز که روابطش با دولت «جو بایدن» تیره شده، در تصمیم‌گیری‌های «اوپک‌پلاس» به‌خصوص در زمینه قیمت‌گذاری نفت با روسیه همکاری نزدیکی داشت. وانگهی، بیش‌تر بازیگران منطقه به‌دنبال این هستند که در میانه «رقابت قدرت‌های بزرگ آینده»، بویژه رقابت واشنگتن و پکن، خود را گرفتار نکنند.
«تنجا» نویسنده کتاب «پدیده داعش؛ جنوب آسیا و فراتر از آن» در ادامه تصریح کرده که حتی رژیم‌صهیونیستی «متحد بی‌چون‌وچرای امریکا» در منطقه نیز از مسأله فوق مستثنی نیست. سپس پیش‌بینی کرده که با بازگشت «بنیامین نتانیاهو» و دارودسته افراطی‌اش به قدرت، تنش‌ها بین ایران و رژیم صهیونیستی در آینده افزایش یابد.
به گزارش این رسانه، پس از انتشار خبر واردات «سوخو ۳۵» روسی توسط ایران، اعلام شد که رژیم‌صهیونیستی نیز در پی خرید ۲۵ فروند هواپیمای «اف ۱۵ ایگل» از امریکاست. صهیونیست‌ها که جنگنده رادارگریز «اف ۳۵» را نیز دارند، در این تخیل هستند که با خرید این جنگنده جدید بتوانند به تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کنند!
نویسنده یادآوری کرد که امریکا برای حفظ «برتری منطقه‌ای» تل‌آویو حاضر نشد که جنگنده «اف-۳۵» را به اماراتی‌ها بفروشد. با وجود امضای «پیمان آبراهام» بین رژیم امارات و رژیم‌صهیونیستی، همواره سطحی از تنش و واگرایی، فراتر از سطح روابط سیاسی، بین صهیونیست‌ها و اعراب وجود دارد. به پیش‌بینی «تنجا» همکاری دفاعی تهران و کرملین، با وجود برخی پیچیدگی‌ها در روابط دو طرف، بویژه نحوه مواجهه با مسائل سوریه، منافع چشمگیری برای دو کشور به‌همراه خواهد داشت.
این اندیشکده هندی خاطرنشان کرده که دولت بایدن با وجود معضلات سیاسی داخلی، به‌دنبال تقویت مجدد موقعیت امریکا و جلب اعتماد رژیم‌های متحدش در غرب‌آسیاست. بایدن و دارودسته‌اش به جای سیاست‌های نرم «باراک اوباما»، سیاست‌های تند «دونالد ترامپ» علیه ایران را ادامه دادند. این تحلیلگر هندی اذعان کرده که ایران همواره در راستای پیشبرد گفت‌وگوها حرکت کرده و زین‌پس نیز به «سیاست‌های راهبردی و راه‌کنشی» خود ادامه خواهد داد. در عین‌حال، تأکید می‌کند که جمهوری‌اسلامی ایران به‌هیچ‌وجه از منافع خود کوتاه نمی‌آید.
مؤلف پیش‌بینی کرد که اگر تهران در سال ۲۰۲۳ گام‌های مهمی در برنامه هسته‌ای خود بردارد، غرب آسیا از وضعیت کنونی فاصله می‌گیرد و دنیا شاهد «نقطه عطفی» در منطقه خواهد بود.