کاوس صادقلو
عکاس و مدرس دانشگاه

از دیرباز و پیش از پیدایش عکاسی، انسان علاقه بسیاری به ثبت تصاویری از چشم‌اندازها با مناظر طبیعی داشته و این علاقه توسط نقاشی ثبت و به تاریخ سپرده شده است. پس از اختراع دوربین عکاسی در قرن نوزدهم این علاقه در بین مردم عمومیت پیدا کرد. به طوری که عکس‌های مناظرطبیعی به خانه‌ها، محل کار، رستوران‌ها، کافی‌شاپ‌ها، موزه‌ها و ... راه پیدا کرد.
عکاسی از چشم انداز شامل گرفتن یک صحنه طبیعی است به گونه‌ای که بیننده را وارد صحنه کرده و او را جذب خود می‌کند. این نوع عکاسی امروزه یکی از محبوب‌ترین انواع عکاسی است که با تعریفی گسترده‌تر ، شامل عکاسی «منظره شهری» و صحنه‌های ساخته شده توسط انسان نیز می‌شود. به جرأت می‌توان گفت با پیشرفت تکنولوژی، عکاسی منظره امروز یک نوع عکاسی در دسترس است. اما بدان معنا نیست که تسلط بر آن آسان باشد. عکاسی منظره در عین سادگی بسیار دشوار است. چرا که تغییرات اقلیمی، در این نوع عکاسی دخالت داشته و آن را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. از جمله تغییرات می‌توان به تابش نور اشاره کرد که در لحظه بر بافت، طرح، رنگ، خطوط و بخصوص پرسپکتیو تأثیر مستقیم می‌گذارد. از این رو عکاس هنگام عکسبرداری با مشکلات بسیاری گریبان‌گیر است.
همچنین در عکس‌های منظره می‌توان به ترکیبی از زندگی مدرن با طبیعت، حضور ماشین آلات صنعتی در طبیعت و دخل و تصرف طبیعت توسط انسان نگاهی دوباره داشت و آن را برای نسل‌های بعد به یادگار گذاشت و در برخی موارد با تصاویری اینچنینی درسی به تاریخ داد.
قدرت بیان مفاهیمی چون طراوت، لذت زندگی، زیبایی، تولد، مرگ، انتزاع، ابهام، راز و ... در عکاسی چشم انداز مشهود بوده و در عین حال فاقد ارزش زمانی است. عکاسی از منظره نیازمند مطالعه درخصوص چگونگی استفاده از دوربین، تکنیک و فن عکاسی، ترکیب بندی، زیبایی شناسی و... در کنار شناخت اقلیم در فصول مختلف است.
در پایان می‌توانم  بگویم، شما نیز می‌توانید حتی با گوشی‌های هوشمند خود تصاویری از آنچه مناظر طبیعت است، گرفته و با دیگران به اشتراک  بگذارید.
«به گفته پیتر هنری امرسن نویسنده، مدرس و عکاس قرن نوزدهم: هر محصل عکاسی باید عکسی از آن خود خلق کند تا ثابت کند خالق چیزی برای گفتن داشته و می‌داند به چه نحو آن را بیان کند.» (برگرفته از کتاب داستان عکاسی اثر مایکل لنگفورد/ مترجم: رضا نبوی).