[مصطفی آب روشن

[ جامعه‌شناس،‌عضو کارگروه مسائل و آسیب‌های اجتماعی ایران

پزشکیان، یکی از چهره‌های شناخته‌شده سیاسی در ایران است که در دوران نمایندگی مجلس و به خصوص سال‌های اخیر نقش مهمی در سیاست‌گذاری و مدیریت کشور ایفا کرده است. او به عنوان یک شخصیت سیاسی با تجربه، همواره در تلاش برای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور بوده است. اما اگر فرض کنیم که آقای پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب نمی‌شد، چه پیامدهایی ممکن بود برای کشور به وجود بیاید؟
نبود آقای پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهوری می‌توانست به تغییرات عمده‌ای در سیاست داخلی ایران منجر شود زیرا ایشان به عنوان یک چهره میانه‌رو و دارای تجربه در حوزه‌های مختلف، توانسته پل ارتباطی میان گروه‌های مختلف سیاسی باشد. در غیاب او، ممکن بود فضای سیاسی کشور دچار التهاب و تندروی‌های بیشتری شود و احتمالاً شاهد افزایش تنش‌ها میان جناح‌های مختلف سیاسی باشیم. آقای پزشکیان به عنوان نماینده اقشار مختلف جامعه در مجلس، تلاش کرده بود تا صدای مردم را به گوش مسئولان برساند. نبود او می‌توانست منجر به کاهش توجه به مسائل اجتماعی و اقتصادی مردم شود و این امر می‌توانست نارضایتی عمومی را افزایش دهد. یکی از حوزه‌هایی که عدم حضور آقای پزشکیان می‌توانست در آن تأثیرگذار باشد، حوزه اقتصادی بود. او به عنوان یک پزشک و متخصص در حوزه سلامت، درک عمیقی از نیازهای جامعه و مشکلات اقتصادی آن داشت. اگر او به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب نمی‌شد، ممکن بود سیاست‌های اقتصادی کشور تحت تأثیر برحی  تندروی‌ها قرار گیرد و کمتر به نیازهای واقعی مردم
 توجه شود.
 همچنین، آقای پزشکیان به دنبال ایجاد روابط بهتر با کشورهای دیگر است، هر چند در رابطه با موضوعات هسته‌ای حاکمیت تصمیم گیرنده است، اما ایشان تلاش بی‌وقفه‌ای را در راستای کاهش تحریم‌ها انجام داده است. در واقع نبود او ممکن بود منجر به ادامه یا حتی تشدید تحریم‌ها شود که این امر می‌توانست روی معیشت مردم تأثیر منفی بگذارد. در حوزه سیاست خارجی آقای پزشکیان به عنوان یک شخصیت معتدل، همواره در تلاش برای ایجاد روابط مثبت با کشورهای همسایه و حتی غربی‌ها بوده است. اگر او رئیس‌جمهور نمی‌شد، ممکن بود سیاست خارجی ایران از مسیر تعادل خارج شود. همچنین این موضوع می‌توانست منجر به افزایش تنش‌های بین‌المللی و کاهش همکاری‌های منطقه‌ای 
نیز بشود.
باید یادآوری کنم نبود آقای پزشکیان می‌توانست روی مذاکرات هسته‌ای نیز تأثیر بگذارد. او به عنوان یک شخصیت مورد اعتماد در عرصه بین‌المللی شناخته شده و نبود او ممکن بود باعث کاهش اعتماد کشورهای دیگر به ایران شود.
پزشکیان همواره بر اهمیت مسائل اجتماعی تأکید داشته و تلاش می‌کند مشکلات مربوط به جوانان، زنان و اقلیت‌ها را حل کند. اگر او رئیس‌جمهور نمی‌شد، ممکن بود توجه به این مسائل کاهش یابد و برنامه‌های حمایتی برای گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه دچار وقفه شود.
پزشکیان به دنبال تقویت حقوق بشر و آزادی‌های مدنی نیز بوده است. نبود او می‌تواند منجر به تضعیف این حقوق و افزایش محدودیت‌ها شود. رئیس‌جمهوری به عنوان یک پزشک، شناخت عمیقی از نظام سلامت کشور دارد و همواره در تلاش برای بهبود وضعیت بهداشت و درمان بوده است. اگر او رئیس‌جمهور نمی‌شد، ممکن بود برنامه‌های توسعه نظام سلامت با چالش‌هایی مواجه شود و سرمایه‌گذاری در این حوزه بشدت کاهش یابد. به عبارتی دیگر، نبود یک مدیر باتجربه در حوزه سلامت می‌توانست تبعات جدی برای نظام سلامت کشور داشته باشد و روی کیفیت خدمات درمانی تأثیر منفی بگذارد. به طور کلی، نبود آقای پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهوری می‌توانست پیامدهای جدی برای ایران داشته باشد. از تغییرات در سیاست داخلی و خارجی گرفته تا تأثیر بر اقتصاد و مسائل اجتماعی، همه این عوامل نشان‌دهنده اهمیت نقش او در روندهای سیاسی و اجتماعی کشور هستند. 
بنابراین، انتخاب یک رئیس‌جمهوری مناسب باتجربه و با دیدگاه‌های معتدل می‌تواند تأثیرات عمیقی بر آینده کشور داشته باشد. در شرایط بحرانی که جامعه ما در آن قرار گرفته، رئیس‌جمهوری ممکن است نتواند بر چالش‌ها و معضلات فزاینده فائق آید. این وضعیت معمولاً ناشی از عوامل داخلی و خارجی است که می‌تواند شامل بحران‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی زیست‌محیطی باشد. در چنین شرایطی، بخش حکمرانی به طور کلی مسئولیت‌ بیشتر امور را برعهده می‌گیرد و ممکن است تصمیمات سختگیرانه‌ای اتخاذ کند. بنابراین، این تصمیمات ممکن است شامل تغییرات در سیاست‌های اقتصادی، امنیتی یا اجتماعی باشد که هدف آن کنترل بحران و بازگرداندن ثبات به کشور است.