عرصه آموزش را می‌توان قلب تپنده آینده کشور توصیف کرد. از این رو پرداختن به آن یک ضرورت غیر قابل انکار به شمار می‌رود.
 دولت چهاردهم در این حوزه برنامه‌های گوناگونی را در دستور کار خود قرار داده است. این برنامه‌ها را می‌توان در سه بخش فضای آموزشی، معلمان و کودکان دسته‌بندی کرد.   یکی از مهم‌ترین مشکلات بخش آموزش کشور، کمبود فضای آموزشی است. مطابق گزارش‌ها استاندارد فضای آموزشی 21 متر مربع است. این در حالی است که میانگین فضای آموزشی موجود در کشور تنها به 11 متر مربع می‌رسد. بنابراین به طور کلی 1 میلیون 700 هزار متر مربع کسری فضای آموزشی در کشور وجود دارد. از این میزان 1 میلیون و 250 هزار متر مربع در دست احداث قرار گرفته است. مطابق برآوردها اعتبار مورد نیاز برای تأمین کسری فضای آموزشی بالغ بر 60 هزار میلیارد تومان و اعتبار مورد نیاز برای تکمیل فضای آموزشی در دست احداث 30 هزار میلیارد تومان است.

 مورد دیگری که در پرورش نسل آینده نقش پررنگی دارد، تعداد معلمان است. موضوعی که کمبود آن می‌تواند کیفیت آموزش را با افت جدی مواجه کند. مطابق آمارها در سال 1403 بیش از 104 هزار معلم به استخدام آموزش و پرورش درآمده است. عددی که رکوردی کم‌سابقه در جذب معلم به شمار می‌آید. همچنین اعتبار لازم برای جذب بیش از 72 هزار معلم در سال 1404 نیز پیش‌بینی و تأمین شده است.

 در کنار تأمین امکانات آموزشی، مسأله رشد مناسب کودکان نیز از توجه دولت دور نمانده است. مطابق گزارش‌ها در سال 1403 حدود 190 هزار کودک دارای سوء تغذیه مزمن تحت پوشش حمایتی قرار گرفته‌اند. این تعداد نسبت به سال 1402 به میزان 46 درصد رشد داشته است. همچنین در سال 1403 مبلغ پرداختی به ازای هر کودک نیز 35 درصد نسبت به سال 1402 افزایش یافته است.