کاهش نرخ بیکاری

نرخ بیکاری یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصاد کلان است که همواره مورد توجه اقتصاددانان و پژوهشگران بوده است. اهمیت وضعیت بیکاری تنها به اقتصاد خلاصه نمی‌شود بلکه این شاخص یکی از مهم‌ترین پارامتر‌های اجتماعی نیزهست. بررسی‌ها نشان می‌دهد نرخ بیکاری از 7.7 درصد در بهار سال 1403 به حدود 7.3 درصد در بهار سال‌جاری رسیده است. به عبارت دیگر در یکسال اخیر که دولت چهاردهم بر سر کار آمده، نرخ بیکاری روندی نزولی داشته است. از منظر اقتصاد کلان بررسی نرخ بیکاری به تنهایی می‌تواند اطلاعات غلطی را از بازارکار به ما ارائه دهد، از همین رو لازم است این نرخ در کنار نرخ مشارکت اقتصادی بررسی و تحلیل شود. چراکه برای مثال ممکن است کاهش نرخ بیکاری به دلیل کاهش نرخ مشارکت اقتصادی و ناامیدی افراد از پیدا کردن شغل باشد. در این وضعیت افراد بیکاری که در پی یافتن شغل هستند از جست و جوی کار دست کشیده و از بازار کار خارج خواهند شد. در نتیجه همراه با کاهش نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ بیکاری نیز کاهش خواهد یافت. در این وضعیت کاهش نرخ بیکاری خبر خوبی نیست.
اما بررسی‌ها نشان می‌دهد در یکسال گذشته که نرخ بیکاری کاهش یافته، نرخ مشارکت اقتصادی ثابت بوده و تغییر نکرده است. بنابراین کاهش نرخ بیکاری در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته به علت کاهش تعداد بیکاران بوده نه کاهش مشارکت.
جمعیت شاغل کشور در بهار امسال از 25 میلیون نفر گذشته است، این رقم بالاترین رقم تعداد شاغلین در تاریخ اقتصاد ایران است. بررسی‌ها نشان می‌دهد امسال نسبت به بهار سال گذشته حدود 380 هزار نفر به تعداد شاغلین ایران افزوده شده است. به عبارت دیگر در یکسالی که دولت چهاردهم بر سر کار بوده به طور متوسط روزانه بیش از هزار شغل در کشور ایجاد شده است.