میترا جلیلی

 دبیر گروه علم و فناوری

وقتی سال ۸۶ با سری پرشور، برای اولین بار پا به روزنامه ایران گذاشتم شاید هرگز تصور نمی‌کردم ۱۷ سال بعد همچنان در حال و هوای خبر نفس بکشم؛ نفس‌هایی از جنس شتاب و دلهره برای اطلاع‌رسانی دقیق، آن هم در عصری که اینترنت به معنای امروز وجود نداشت. در این مسیر همگی از بزرگان عرصه خبر در خانواده بزرگ ایران آموختیم، با غم مردم گریستیم و با شادی‌شان لبخند زدیم. اما مسیر روزنامه‌نگاری در ایران با توسعه اینترنت و تکنولوژی‌های نوین، به‌سرعت تغییر کرد و وارد عصر شبکه‌های اجتماعی شدیم؛ عصری که از اینترنت DialUp عبور کرد و اینترنت ADSL و در گام‌های بعد اینترنت 3G و 4G مسیر روزنامه‌نگاری و حال و هوای اطلاع‌رسانی را تغییر داد، اما همچنان «ایران»، خواندنی و دوست‌داشتنی باقی ماند.
 انتخاب اخبار دقیق از میان هزاران خبر جعلی و کمی بعد ورود هوش مصنوعی به دنیای خبر و رسانه، روزنامه‌نگاری را در این جدال نابرابر انسان و تکنولوژی به کاری سخت‌تر تبدیل کرد. فناوری درست به مثابه یک سفر دائمی است و دنیای تکنولوژی، هر روز با نوآوری‌های جدید و شیوه‌های نوین ارتباطی، مسیر خود را به‌ سوی آینده هموارتر می‌کند و همین موضوع کار در عرصه خبر را سخت‌تر می‌کند. روزنامه‌های مکتوب توان رقابت با شبکه‌های اجتماعی را در سرعت انتشار اخبار ندارند و همین موضوع روزنامه‌نگاری را بیشتر به وادی تحلیل اخبار کشاند و رسالت خبرنگاران این خانواده بزرگ را سنگین‌تر کرد.
با این تغییرات گسترده، نیاز به صفحه‌ای برای انعکاس اخبار روز تکنولوژی و آی‌تی احساس شد و شاید روزنامه ایران را بتوان یکی از اولین‌ها دانست که یک صفحه روزانه را به انتشار اخبار و گزارش‌های دنیای فناوری اختصاص داد. با این احساس نیاز، در سال ۹۲ با سکانداری مینو مؤمنی صفحه فناوری روزنامه ایران متولد شد و گروهی سه نفره که بیشتر به یک خانواده شباهت داشتیم، پوشش اخبار و گزارش‌های این حوزه را به عهده گرفتیم که امیدوارم سوسن صادقی و مینو مؤمنی دو عضو بازنشسته‌ این خانواده، هرجای این کره خاکی هستند به سلامت باشند و ایام به کامشان.
فناوری، صفحه‌ای که فراز‌و‌نشیب بسیار داشت و در حالی که زمانی کمر همت بسته شد تا به ۴ صفحه روزانه تبدیل شود، عزیز دیگری تصمیم به حذف آن گرفت. وداع با صفحه‌ای که چون جان دوست می‌داشتیمش تلخ بود. هرچند به سخت‌جانی‌مان این‌همه امید نبود، اما باز هم ماندیم با این امید که شاهد تولد دوباره این صفحه باشیم. زمین چرخید و صبور بودیم و پس از وقفه‌ای حدود یکساله، باز هم با این صفحه در روزنامه ایران میهمان‌تان شدیم. حالا در دولت چهاردهم و در آستانه 31 سالگی روزنامه ایران، این صفحه با رویکردی جدید و با نام «علم و فناوری» منتشر می‌شود تا دامنه گسترده‌تری از اخبار علوم و فناوری روز دنیا از دنیای خودرو و اینترنت گرفته تا کهکشان‌ها و دنیای ژنتیک را پوشش دهد.
در این مسیر طولانی، همراه با خانواده بزرگ «ایران» بارها طعم لبخند و البته غم را در میان خانواده بزرگ ایران چشیدیم؛. با آوار پلاسکو، انفجار سانچی و سقوط هواپیمای اوکراینی گریستیم و از بالیدن جوانان این مرزو بوم در عرصه علم و فناوری، مدال‌آوری در حوزه‌های نانو، فیزیک، نجوم و... اشک شوق ریختیم.
از انعکاس توانمندی‌ها و رشد علمی فعالان هوش مصنوعی و نرم‌افزار و سخت‌افزار در کشور احساس غرور کردیم و البته روزهایی هم از محدودیت‌ها و کندی اینترنت غصه خوردیم. از پافشاری وزرای ارتباطات دولت «تدبیر و امید» بر ممانعت از فیلتر تلگرام و همراهی آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات دولت دوازدهم با خبرنگاران این حوزه حظ بردیم و البته همچون بسیاری دیگر از کاربران، از مسدود شدن این پلتفرم و برخی دیگر از شبکه‌های اجتماعی، دمق شدیم. همگام با خانواده بزرگ «ایران» تلاش کردیم با گزارش‌های تحلیلی، به مسیر رفع فیلتر شبکه‌های اجتماعی و کاهش محدودیت‌های اینترنت، کمکی هر چند کوچک کنیم و با انتشار خبر رفع فیلتر گوگل‌پلی و واتس‌اپ در گام اول تلاش‌های دولت چهاردهم، خوشحال شدیم.
طی 3 دهه، ترکیب «دوستی و همکاری» در کنار صداقت و مهربانی و تخصص خبرنگاران، باعث شد روزنامه ایران در مقاطع مختلف نور واقعیت را به جامعه بتاباند. اعتبار روزنامه ایران نه‌تنها فرصتی فراهم کرد تا در دنیای رسانه فعالیت کنیم، بلکه به ما آموخت صداقت و احترام به مخاطب را همیشه در اولویت قرار دهیم. در روزهای پرمشغله با انبوهی از اخبار و اطلاعات، ممکن است اشتباهاتی هم در این مسیر رخ داده باشد که البته همیشه تلاش کرده‌ایم با پذیرش این اشتباهات، صادقانه از مخاطبان عذرخواهی و تلاش کنیم تا دیگر چنین خطایی رخ ندهد. به هرحال با وجود همه سختی‌ها، اگر همدلی و همراهی تک‌تک اعضای خانواده بزرگ «ایران» نبود، بی‌شک این«ایران» بزرگ نمی‌توانست وارد دهه چهارم فعالیت خود شود و در میانه راه از بالیدن باز می‌ماند. آنها که از «ایران» جدا شدند، روزگار به کامشان و عزیزانی که روزگاری در این هوا نفس کشیدند و حالا دیگر جسم‌شان در دنیا نیست، قرین رحمت.