یوسف حیدری

دبیر گروه گزارش

عدد 30 در ادبیات ایران مقدس است. عددی که نشان از پختگی و کمال دارد و چه زیبا فردوسی، استاد بی‌همتای شعر و خرد پارسی گفت: بسی رنج بردم بدین سال سی، عجم زنده کردم بدین پارسی. اکنون روزنامه ایران 30 سالگی‌اش را پشت سر گذاشت و وارد دهه چهارم فعالیت خود شد. انتشار منظم در این 30 سال اتفاق مبارکی است چرا که در دنیای مطبوعات تعداد روزنامه‌هایی که 30 سالگی انتشار خود را جشن می‌گیرند، شاید به تعداد انگشتان دو دست نباشد. 8 سال بعد از انتشار اولین شماره روزنامه ایران به این مجموعه ملحق شدم. مجموعه‌ای از بهترین‌های روزنامه‌نگاری و خبرنگاران باتجربه‌ای که در کنار آنها بسیار آموختم. در این 22 سال شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری در روزنامه ایران بودم که حکایت هر کدام از آنها در قالب یک نوشتار کوتاه نمی‌گنجد. تأثیرگذاری روزنامه ایران در دهه 70 و اوایل دهه 80 بر کسی پوشیده نیست. روزهایی که با وجود تیراژ 400 هزار نسخه، روزنامه تا قبل از ظهر در دکه‌ها تمام می‌شد و برخی از خوانندگان علاقه‌مند به روزنامه به ساختمان اصلی می‌آمدند تا صفحه مورد علاقه‌شان را کپی بگیرند. صفحه حوادث یکی از جذاب‌ترین صفحات روزنامه ایران بود. صفحه‌ای که 6 سال در آن قلم زدم و از بزرگان عرصه حوادث آموختم. روزهایی که با تلاش خبرنگاران گروه حوادث پرونده‌های جنایی به فرجام می‌رسید. روزگاری که خبری از گوشی‌های هوشمند و اینترنت پرسرعت نبود و خبرنگاران باید در همه ساعات شبانه روز در محل حادثه حاضر می‌شدند و خبر و عکس تهیه می‌کردند.
با گذشت سه دهه، بدنه این روزنامه مثل درختی تناور رشد کرد و امروز در 30 سالگی خود با وجود سیطره فضای مجازی و کمرنگ شدن رسانه‌های کاغذی اما روزنامه ایران همچنان تلاش می‌کند مرجعیت خبر و گزارش را به عنوان رسانه‌ای که منتسب به دولت است، حفظ کند. با وجود اینکه خیلی‌ها معتقدند دوران روزنامه‌های کاغذی به سر آمده و دیگر مثل گذشته اثرگذاری ندارند اما تجربه خیلی از کسانی که در روزنامه ایران قلم می‌زنند، نشان داده است این روزنامه همچنان اثرگذار است. دی ماه 1395 و با انتشار گزارشی از زندگی معلمی که هر روز دانش‌آموز معلولش را در آغوش می‌گرفت و به مدرسه می‌برد، موجی از همدردی و کمک‌رسانی به این معلم و دانش‌آموزان را وجود آورد. با چاپ این گزارش در صفحه زندگی روزنامه ایران، گروهی از پزشکان و جراحان اعلام آمادگی کردند تا به این معلم و دانش‌آموزان دبستان مولوی روستای مغانشابو در منطقه فنوج سیستان و بلوچستان کمک کنند. حالا با گذشت 8 سال از آن روزها مدرسه مولوی که فقط یک کلاس داشت و آن هم درحال تخریب بود، به چند کلاس با تجهیزات کامل تبدیل شده است. مدرسه‌ای که با حمایت گروهی ازپزشکان و جراحان به یکی از بهترین مکان‌های آموزشی در منطقه فنوج تبدیل شده است و هر سال لوازم‌التحریر، کیف و کفش دانش‌آموزان توسط این پزشکان تأمین می‌شود. سرپرست این پزشکان خیِّر هر سال با ارائه گزارشی، شروع این حرکت را از چاپ گزارشی از این مدرسه در روزنامه ایران عنوان می‌کند .
دی ماه 1400 در روزهایی که کشور درگیر ویروس کرونا بود و فضای مجازی بشدت گسترش پیدا کرده بود، باز هم این روزنامه‌نگاران بودند که با نگاه عمیق ژورنالیستی به مسائل و مشکلات برای  رفع آنها تلاش می‌کردند. در همان روزها که مردم خبرها و گزارش‌های درست و نادرست را از فضای مجازی دنبال می‌کردند، روزنامه ایران با انتشار گزارش‌های میدانی از مراکز درمانی و همچنین جامعه پزشکی و واکسیناسیون علیه کرونا، تلاش کرد تا ماجرای این ویروس مرگبار و اتفاقاتی که با ورود آن به کشور رخ داده بود را در قالب گزارش میدانی و با حضور در مراکز درمانی، بهشت زهرا، مراکز واکسیناسیون و اورژانس منتشر کند. روزهایی که حال مردم خوب نبود و در این میان کسانی که مستعد افسردگی بودند گاهی به خودکشی فکر می‌کردند، گزارشی از راه‌اندازی خط تلفن مداخله در بحران‌های روانپزشکی در روزنامه ایران باعث شد تا برخی از کسانی که به خوکشی فکر می‌کردند پس از ارتباط با این مرکز، از خودکشی منصرف شوند. مسئولان این مرکز که قبل از چاپ این گزارش می‌گفتند فقط روزانه 10 تماس با این مرکز برقرار می‌شود، ناگهان با سیل عجیبی از تماس‌های مردمی مواجه شدند به طوری که با وجود اضافه شدن کارشناسان روانپزشکی باز هم قادر نبودند به همه تماس‌ها پاسخ بدهند. این مرکز که در بیمارستان روانی روزبه راه‌اندازی شده بود با چاپ این گزارش و با کمک وزارت بهداشت گسترده‌تر شد و به گفته مسئول این مرکز، تماس‌های مردمی و مشاوره‌های کارشناسان این مرکز باعث شد حداقل 50 تا 60 نفر که افکار خودکشی داشتند، از این کار منصرف شوند و همه اینها را مدیون گزارشی هستیم که در روزنامه ایران به چاپ رسید.
راه پرافتخار روزنامه ایران گرچه طی سال‌هایی با برخی ناملایمات و سوءمدیریت‌ها همراه بود اما همچنان استوار ادامه دارد و در دنیای پرتلاطم فضای مجازی، باز هم این رسانه‌های کاغذی و بخصوص روزنامه ایران است که می‌توانند در عرصه گزارش‌های اجتماعی تأثیرگذار باشند.