جان و جهان «ایران»
حسام‌الدین برومند
سردبیر سابق روزنامه ایران
یکم. روزنامه ایران ۳۰ ساله شده است و این یعنی سه دهه در کوران خبر و تحلیل و روایت و در صحنه پرمخاطره آگاهی‌بخشی و روشنگری پاییده است تا صدای مردم باشد. سرمایه روزنامه ایران در همه این سال‌ها نیروی انسانی باتجربه‌ای بوده که رسانه ایران را در چشم مخاطب نگه داشته است؛ خبرنگارانی بی‌ادعا و دغدغه‌مند.
دوم. تحریریه ایران، ۳۰ سال است که در حرکت است، رصد می‌کند، خبر می‌دهد، تحلیل و تبیین می‌کند، بر سوژه‌ها متمرکز می‌شود و ابتکار و هنر و خلاقیت در فرم و محتوا را به‌کار می‌گیرد تا مخاطب را اقناع نماید تا بشود آنچه که «ایران» است برای ایران.
سوم. تحریریه ایران از مرکز خبر و نظر تا پیام و روایت جا نمانده است. زمانی که «مارشال مک لوهان»، نظریه «جبرگرایی تکنولوژیک»را وارد مباحث ارتباطات و رسانه کرد؛ حاکی از آن بود که تکنولوژی فقط ابزار رسانه نیست و توانسته است خود را به بشر و دریافت رسانه‌ای و ادراکی او در پهنه زمان تحمیل کند تا جایی که عیان و نمایان شد که «پیام» از طریق تکنولوژی به آسانی و سرعت در دنیا پخش می‌شود و امروزه قدرت انتقال پیام در کسری از دقیقه اتفاق می‌افتد. این واقعیت عریان و شتاب تحولات رسانه است. اما رسانه‌ای مانند «ایران»، هنرش این بوده که در شتاب تحولات رسانه‌ای و بروز و ظهور فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، همچنان پیام را در جنگ «روایت اول» منتشر کند و مرجعیت رسانه‌ای خود را حفظ کند، افکار عمومی را قدر بداند و در دنیای شلوغ خبر و کمپین و روایت، مخاطب را از دست ندهد.
چهارم. اما در سی‌سالگی «ایران»، همچنان با یک چالش بزرگ روبروست و آن مظلومیت «خبرنگار» است که در دالان بروکراسی و سیستم اداری گیر افتاده است و خواسته یا ناخواسته می‌خواهند «خبرنگار» را «کارمند» کنند! خبرنگاری باید به سمتی برود که محصول و اثر فکری او را قدر بنهند و او را روبات نپندارند که قرار است فلان ساعت بیاید و فلان ساعت برود و فلان تعداد صفحه ببندد! باید روزنامه‌نگاری را فهمید و درک کرد. گاهی ارزش یک تیتر از ده‌ها صفحه مطلب بالاتر است. گاهی خلق یک سوژه و پردازش آن، به مانند آن است که کوه‌ها را تراشیده‌ای! روح خبرنگاری، دیالوگ است و از دل دیالوگ‌ها و چالش‌ها و جدال‌ها است که سوژه آفریده می‌شود و مطلب و محتوا، عیار پیدا می‌کند و... تحریریه، مرکز شناخت و معرفت است و فکر و ذکر خبرنگار را باید عمیقاً فهمید چراکه خبرنگار هیچ‌گاه تعطیل نیست! در پایان بهترین‌ها را برای خبرنگاران ایران که جان و جهان این رسانه هستند، از محضر احدیت خواهانم که فرمود؛ «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یسْطُرُونَ».
