بدرقه جاویدان
تحولات سه سال اخیر ایران تحولاتی بزرگ و در نوع خود کم نظیر است. تحولاتی که توسط شهدای خدمت ایجاد شد. ایران که در سه سال پیش با کشورهای منطقهای وارد چالش شده بود و پرمخاطرهترین روزهای خود را سپری میکرد، با روی کار آمدن دولت سیزدهم جان تازهای گرفت. اسحاق آل حبیب، مدیر کل وزارتی وزارت امور خارجه معتقد است که اکنون ارتباط ایران با سایر نقاط دنیا ارتباط خوب و روبه گسترشی است. او که رفیق 38 ساله وزیر شهید حسین امیرعبداللهیان است، ارتباط ایران با کشورهای منطقهای را خوب ارزیابی میکند. او همه این موضوعات را در ولایت پذیری امیرعبداللهیان میداند. اسحاق آل حبیب که در سال 1365 و در دانشکده وزارت امور خارجه با حسین امیرعبداللهیان آشنا شده است و تا روز قبل از شهادت ارتباط خوبی و نزدیکی با یکدیگر داشتند، درباره ابعاد شخصیتی او میگوید: من پس از انقلاب با نیروهای مذهبی و انقلابی فراوانی برخورد داشتم و در جبهه هم بودهام، اما بدون هرگونه بزرگنمایی باید بگویم فردی مودبتر، جامعتر و اخلاقمدار تر از امیرعبداللهیان ندیدم.
تشییع پیکر شهدای خدمت
نشان دهنده تعهد ملت ایران بود
وی میافزاید: افراد زیادی در مقاطع مختلف به واسطه شغل و موقعیتی که به دست میآورند، بهطور معمول تغییر رفتار میدهند. این در حالی است که رفتار امیرعبداللهیان از سال 1365 تا یک روز پیش از مرگ که با او در جلسهای بودم، تغییر نکرد. زمانیکه با یکدیگر آشنا شدیم، او جوانی بیست و سه ساله بود. بسیاری از افراد در جوانی به خصوص در محیطهای دانشگاهی گاهی شیطنتها یا رفتارهای متفاوتی انجام میدهند. اما قسم جلاله به خداوند میخوردم که منش، رفتار و گفتار او در همان زمان مانند یک انسان پخته بود. در همان دوران بود که دوستی عمیقی میان ما شکل گرفت و من را به عنوان یکی از بهترین دوستانش خطاب میکرد.
آل حبیب که با وزیر شهید رفتوآمد خانوادگی هم داشت، عنوان میکند: همه ما خانواده دوست هستیم، اما او طور دیگری به خانوادهاش احترام میگذاشت. حتی در غیاب فرزندانش وقتی میخواست درباره دختر خانم صحبت کند اسم او را که میآورد در ادامه حتما خانم هم میآورد و به آنها احترام میگذاشت.
مدیر کل وزارتی وزارت امور خارجه با اشاره به مسئولیتهای امیرعبداللهیان، تصریح میکند: او مسئولیتهای فراوانی در وزارت امور خارجه داشت و به واسطه همین مسئولیتها گاه به کشورهای مختلف مامور میشد اما زندگی بسیار سادهای داشت. او ساده زیست بود. در یک آپارتمان معمولی در یک منطقه معمولی در شهران زندگی میکرد.
وی با برشمردن ویژگیهای اخلاقی و توانمندیهای امیرعبداللهیان اظهار میکند: او از بعد اخلاقی و علمی شخصیت والایی داشت. من هرچه زندگی او را مرور میکنم، حتی نقطه سیاه در زندگی او نمیبینم. همچنین او از توانمندی بسیاری بالایی کار برخوردار بود. او نسبت به کاری که انجام میداد باور داشت و بسیار مشورت میکرد. اخلاق و توانمندی حرفهای از او شخصیت محکم و در عین حال پر جاذبه ساخته بود. بسیاری از همکاران از شهادت ایشان به سوگ نشستند.
سفیر و معاون سابق نمایندگی ایران در سازمان ملل میگوید: در یکسالی که مدیرکل وزارتی بودم به طور پیوسته با امیرعبداللهیان ارتباط داشتم و درباره موضوعات و جلسات مختلف مشورت میکردیم. او همیشه پیگیر جلساتی با همه طیفها و کارشناسان در زمینههای مختلف بود. او ارتباط مداومی با مدیران کل، معاونان و کارشناسان وزارت امور خارجه داشت.
آل حبیب فعالیت در امور خیریه را از دیگر کارهای امیرعبداللهیان عنوان میکند و میگوید: او در دهه شصت همزمان با درس به جبهه هم رفت. همچنین در کارهای امور مربوط به خیریه هم فعالیت میکرد. کارهای خیر او مربوط به حوزه درمانی در قسمت جنوبی تهران و کمک به مدرسه بود. وی با اشاره به ولایتپذیری امیرعبداللهیان تصریح میکند: بسیاری از ما ادعا میکنیم که ولایی و تابع نظرات و ارشادات رهبر معظم انقلاب هستیم. اما یکی از افرادی به معنای واقعی نسبت به ایشان دلداده بود، امیرعبداللهیان بود. او نسبت به فرمایشات رهبری اعتقاد و باور قلبی داشت. عدهای برای اینکه منویات خودشان را پیش ببرند، درپنج دقیقه صحبت چندین بار از کلمه رهبری استفاده میکنند. در حالی که او اعتقاد عملی به فرمایشات رهبری داشت. به همین سبب ایشان در پیام خود به مجلس دوازدهم روی موضوع اخلاق تاکید داشتند.
یار دیرین امیرعبداللهیان تاکید میکند: رفتار او برای من جالب بود. من ندیدم که درباره فردی غیبت کند. در طول 38 سالی که دوست صمیمی بودیم هیچ گلایهای از او نشنیدم. رفتار او تصنعی نبود و تظاهر به خوب بودن نمیکرد؛ بلکه واقعا خوب و با اخلاق بود.
وی با یادآوری خاطراتی از امیرعبداللهیان میگوید: ما حدود یک سال و نیم پیش نوه دار شدیم. او با همه مشغلههای کاری یکی از موضوعاتی که در کنار کار از من میپرسید این بود که «حال نوه گل شما چطور است؟» سپس میگفت که «دو تا عکس برایم بفرست» زمانی که برای او عکس ارسال میشد با این همه گرفتاری واکنش نشان میداد. این توجه و احوالپرسی نسبت به همه همکاران او وجود داشت. به طور مثال یکی از همکاران خانم ما حدود یک ماه پیش به فاصله کم پدر و برادر خود را از دست داد و منزل آنها در کرج بود. امیرعبداللهیان علاوه براینکه تسلیت گفت و از طریق دفتر برای او گل فرستاد شبی که قرار بود برای شرکت در اجلاسی به آفریقا سفر کند به همراه همسر خود با ماشین شخصی در ختم خانواده آن خانم شرکت کرد. این خانم پس از شهادت امیرعبداللهیان مانند ابر بهار گریه میکرد، گویی که دوباره پدر خود را از دست داده است. البته از این موارد بسیار زیاد است.
مدیر کل وزارتی وزارت امور خارجه با اشاره به سفرهای منطقهای امیرعبداللهیان تصریح میکند: در چند ماه گذشته او چندین بار به سوریه و لبنان سفر کرد. در شرایطی که وضعیت خطرناک بود و دوستان توصیه میکردند که بهتر است سفر نکند. اما او مصمم و محکم بود. همچنین او برای شرکت در اجلاس مربوط به فلسطین، ساعتها پرواز میکرد که به نیویورک برسد و یک روز پس از اجلاس باز میگشت. این موضوعات نشات گرفته از روحیه جهادی او بود.
آلحبیب معتقد است شخصیت امیرعبداللهیان ساخته شده بود و عنوان میکند: محکمتر شدن شخصیت او بود ارتباط با افرادی بود که وارستگی داشتند. او ارتباط نزدیکی با سردار دلها شهید سلیمانی داشت و شهید سلیمانی هم متقابلا به ایشان خیلی علاقه داشت. عشق واحترام متقابل بین امیرعبداللهیان و شهید سلیمانی وجود داشت. فقدان او خسارت بزرگی برای دستگاه دیپلماسی کشور در این شرایط حساس است.
این دیپلمات با سابقه کشور با اشاره به تحولات اخیر ایران ابراز میکند: مهمترین تحول از نظر من در عرصه سیاست خارجی در دولت شهید رییسی ارتباط خوبی بود که میان ایران و کشورهای منطقهای برقرار شد. برقراری ارتباط با کشورهای منطقهای به خصوص عربستان سبب نمیشود که ارتباط ما گروههای مقاومت کم شود؛ بلکه این موضوع در حال گسترش است. برقراری ارتباط با کشورهای منطقه بر روی سایر نقاط جهان تاثیر داشت. کشورهای جهان اکنون به این باور رسیدهاند که ایران قدرت بزرگ منطقهای است و از جایگاه ویژهای برخوردار است. همچنین روابط ایران با چین روبه گسترش است و با روسیه هم به دلایل متعدد ارتباط خوبی برقرار است. اما درباره کشورهای غربی یک چالش و اختلاف جدی رویکردی وجود دارد. چرا که معادلات این کشورها در منطقه توسط ایران به هم خورده است.
وی عنوان میکند: ما در حوزه قفقاز تحولاتی را شاهد بودیم که در سه دهه گذشته این چنین نبود. این موضوع با درایت و هماهنگی با سایر دستگاههای داخل کشور سبب شد تا به بهترین وجه منافع ملی ما تامین شود و از بروز برخی حوادث که به ضرر ما بود، جلوگیری شود. همچنین در حوزههای عربی و افریقایی دستاوردهای زیادی داشتیم. به طور مثال درست قبل از شهادت او مقامات کردستان عراق و بارزانی به ایران سفر داشتند. قرار بود که یک سفر بسیار خوب و بزرگی توسط شهید رییسی و امیرعبداللهیان به عراق صورت گیرد که این موضوع اتفاق نیفتاد. همچنین دولت بحرین هم در بالاترین سطح پیگیر هستند روابط خود با ایران را از سر گیرند و گسترش دهند. وضعیت در سایر کشورهای حوزه خلیج فارس هم به همین صورت است. همچنین دستاوردهای خوبی در سفر به کشورهای آفریقایی داشتیم. علی رغم تحریمهای ظالمانه آمریکا علیه ایران درایت امیرعبداللهیان سبب شد تا بتوانیم افزایش صادرات نفتی داشته باشیم.
وی با یادآوری مراسم تشییع پیکر پاک شهدای خدمت عنوان میکند: روز یکشنبه اتفاق ناگوار سقوط هلی کوپتر رخ داد و پیکرها چهارشنبه تشییع شدند. آن زمان همه کشور درگیر مراسم تشییع بودند. از زمان سقوط تا تشییع فاصله زیادی وجود نداشت.اما شاهد بودیم که به چه میزان سران کشورهای مختلف از سراسر دنیا آمدند که خودشان را به تشییع برسانند. این یک موضوع خودجوش در سراسر دنیا بود که نشان از روابط خوب ایران با این کشورها میدهد و باورکردنی نبود.
وی در ادامه میگوید: ما در زمان تحلیف رییسجمهور از یک ماه و نیم قبل تلاش کردیم تا با حضور مقامات خارجی جلسه خوبی برگزار شود که مسئول پیگیری آن امیرعبداللهیان بود. جلسه خوبی هم برگزار شد. اما در زمان تشییع در مدت بسیار کم افرادی به ایران سفر کردند که اصلا به ایران سفر نکرده بودند. رییسجمهوری تونس، وزیر امور خارجه مصر برای نخستین بار به ایران آمدند که این تحول بزرگی برای ایران بود. این به دلیل رویکرد منطقی و محکم جمهوری اسلامی ایران در برابر رویکرد وحشیانه رژیم صهیونیستی بود.
آل حبیب معتقد است که در مراسم تشییع شهدای خدمت دنیا بیشتر به قدرت و منزلت و جایگاه جمهوری اسلامی ایران پی برد و این موضوع را ثمره تلاشهای بیوقفه شهید امیرعبداللهیان که در راس دستگاه دیپلماسی کشور بود و عنایت الهی میداند.
خاطرات مشاور شهید
دکتر اسحاق آل حبیب میگوید: توجه آقای امیرعبداللهیان بهخصوص در دستگاه دیپلماسی به همه نیروها بود و به نظرات کارشناسی بسیار اهمیت میدادند و در جلسات از همه میخواستند که نظراتشان را صریح مطرح کنند.