سید محمدجواد کیش‌بافان         روزنامه نگار و طنزپرداز

و پس از آن
امروز پس از سال‌ها آسوده‌خاطر گشته‌ام و با خیال راحت می‌توانم به خواب فرو روم؛ چرا که از آنان که درخواست داشتند آسوده بخوابم اما تن مرا در گور می‌لرزاندند؛ دیگر خبری نیست. جای آنان را کسانی گرفته‌اند که باعث آرامش خاطر ما شده‌اند بی آنکه سخنی از آن بگویند. همان‌هایی که به میراث ما اهمیت داده و آن‌ها را از دست ضحاک زمان خویش باز پس گرفته‌اند. آنان پیش ما عزیز هستند چرا که همانا وطن‌پرست‌های واقعی که به فرهنگ ما اهمیت می‌دهند، می‌باشند. آن‌ها با «ما آریایی هستیم» روح و روان ملت را سمباده نمی‌کشند و اسم فرزندانشان را به بهانه استفاده از القاب آریایی چیزهایی نمی‌گذارند که خود ما نیز نشنیده‌ایم. در مقابل برای خاک وطن نیز ارزشی گرانبها قائل هستند و قسمت‌های مختلف آن را همانند فرزندخوانده به راحتی عروس نمی‌کنند. آن‌ها علاقه به میهن را در اعمال خویشتن نشان می‌دهند؛ در حالی که دیگران فقط شعار آن را لقلقه زبان خویش کرده‌اند. (چقدر این کلمه لقلقه باحال بود. خوشمان آمد.) دقت نمایید هوای این لوح‌های ما که بهتان رسیده‌است را داشته باشید و درست از آن استفاده کنید. این‌ها جام سلجوقی نیستند که آن‌طوری توی دستتان بگیرید ها! در پایان یادآوری می‌نمایم که ما یک منشور بیشتر نداریم؛ اینقدر وصیت‌نامه‌ها و جملات گوناگون به اسم ما نشر ندهید. روی بعضی از این لوح‌ها هم یک چیزهایی نوشته‌ایم که ایشالا نتوانید بخوانید. از یک منشور آن همه جمله درآوردید، وای به حال الان که 3هزارتا لوح دستتان آمده. اینقدر که به‌خاطر جعل جملات دیگران توسط شما به بخش کپی‌رایتینگ برزخ پاسخگو بوده‌ام به‌خاطر اعمال خویشتن سؤال نشده‌ام. بس است. بعد از 2500 سال می‌خواهم سرانجام به خوابی آرام روم.
ارادتمند کوروش هخامنشی